Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας και τον πιο σιωπηλό σαματά της Ιστορίας μας. «Σακελλαροπούλου; Ποια είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου;» ρωτούσε ο ένας τον άλλον και έπαιρνε φωτιά η Google. Διάβαζες το βιογραφικό. Εχει φτάσει και αυτή η άτιμη κυβέρνηση τον πήχη των βιογραφικών στα ύψη! Εντάξει!… Μια χαρά σπουδές. Τόσο μια χαρά, που συνάδελφος προκειμένου να ενισχύσει –λατρεύω αυτά τα δημοσιογραφικά πανωσηκώματα της αβάντας– είπε το εξής καταπληκτικό: «Εχει σταθερές σπουδές». Και πόσα ανάλογα ακούσαμε εχθές! «Πατάει γερά στα πόδια της». Μωρέ, μπράβο! «Δεν γνωρίζει βέβαια ηγέτες…», «Αλλά θα μάθει» προλάβαινε ο άλλος. «Μα ούτε και ο Παυλόπουλος γνώριζε στην αρχή». Ούτε μάνα για παιδί… Επρεπε να λένε «Γιατί βρε; Ο Παυλόπουλος ήταν πιο έξυπνος;»….

Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Χαιρετίζω τη μη οχλαγωγική της παρουσία στον δημόσιο βίο μας καθώς μοιάζει, ότι αυτό ήταν το μεγάλο ζητούμενο για τον Πρωθυπουργό. Να υπάρξει ησυχία στο άκουσμα του ονόματος. Το κατόρθωσε. Στα προσόντα της αναφέρουν, όσοι τη γνωρίζουν, και το χιούμορ. Θα της χρειαστεί. Ολα, όπως εξελίσσονται έχουν χιούμορ και ενδιαφέρον. Ο Παυλόπουλος που έμεινε Παυλόπουλος (μεγάλε Πετρουλάκη!) αλλά και μια απορία που με πανομοιότυπο τρόπο εκφράζεται από τους περισσότερους… Δεν έχω ακούσει πιο αστεία απορία…. «Να δούμε, τι δικαιολογία θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ;». Πόσο αφελώς άμαθοι! Για ένα κόμμα που κυβέρνησε, με κύριο χαρακτηριστικό να μη δίνει αναφορά σε κανέναν, για τίποτα. Και επιτρέψτε μου… Δηλαδή, μετά από όλα όσα περάσαμε, όλη μας η έγνοια είναι, τι θα κάνει ο δίπλα; Από πλαγιοκοίταγμα έχουμε χάσει τον δρόμο μας νομίζω ή κάνω λάθος;

Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο… Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ένας συντηρητικός και προήλθε από συντηρητική παράταξη. Τον προσωπικό του πολιτικό αγώνα τιμούσαν οι συμπολίτες μας με 0,0001% (προς τα κάτω υπερβάλλω). Κατέληξε κοσμοαγάπητος, δημοφιλής, λατρεμένος. Για τη σοβαρότητα, τον λιτό βίο, την ακεραιότητα. Μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης «κατέπλευσε» με περγαμηνές «δημοκρατικών» παρατάξεων, μη συντηρητικών, με παράσημα αριστεροσύνης. Εν συνεχεία, μια από τις πρωταρχικές έγνοιες του -όπως είχε καταγραφεί στα νέα, της τότε εποχής- ήταν, να προμηθευτεί φθηνά, αφορολόγητα είδη από το πρώτο ταξίδι του στα ξένα. Ταξίδι που είχε πάει για να βγάλει ασπροπρόσωπη τη χώρα μας από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Για να μην πιάσω το φαινόμενο «Παυλόπουλος» που τίναξε την μπάνκα των πολιτικών συνόρων στον αέρα! Εν ολίγοις αγαπητοί… Τόσο αχνές και ανούσιες οι διαχωριστικές γραμμές!… Let the music play! Εδώ Ελλάς!

Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Δικαστικός. Εντάξει. Στα χρόνια μας δεν το προφέρεις και αβίαστα! Είναι όπως το «δημοσιογράφος». Το λες μαγκωμένα. Έχουμε και ένα χοντρό ψυχικό τραύμα από γυναίκα δικαστικό. Από την πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργό! Την αναγράφει η ιστορία του έθνους μας άρα τη δουλειά της την έκανε! Την κυρία Θάνου. Έχουμε και ένα σκανδαλάκι να παίζει back ground αυτόν τον καιρό. Με κάποιον Παπαγγελόπουλο, με κάποια Ράικου (πόσα άντεξε;), με κάποιον Αγγελή πιο πριν… Κι αν είσαι Ράικου και Αγγελής;

Σκέψου αγωνία! Σκέψου αδιέξοδο! Πού να απευθυνθείς; Από ποιον να ζητήσεις βοήθεια με μαρκαρισμένη τράπουλα από παντού; «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από ιδρύσεως κράτους» διαφήμισε ο μεγάλος ντελάλης. Αυτόν, που τώρα είχε έγνοια ο Πρωθυπουργός να φέρει σε δύσκολη θέση… Τότε όλοι και τα ΜΜΕ λαλίστατα. Τώρα; Τώρα που ανοίγει η αλήθεια; Σιγή. Είναι παλιό το σκάνδαλο, μωρέ! Τώρα ήμαστε σε άλλο κεφάλαιο. Η απορία μας είναι τι δικαιολογία θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ για την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Μακάρι να περισώσει την τιμή και υπόληψη τόσο της Προεδρίας όσο και της Δικαιοσύνης. Τουλάχιστον, ως πρώτη εικόνα, επιτρέπει στα μαλλιά της να ακολουθούν τη φορά της φύσης τους. Η Πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός επενέβαινε και σε αυτό. Ανασήκωνε μια τούφα και τη διέταζε να σταθεί ενάντια στη φυσική φορά. Το κατόρθωνε και αυτό. Και ίσως έτσι παρασυρόταν να πράττει τοιουτοτρόπως και σε άλλους τομείς με το «Ετσι θέλω».

Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας και τη μη οχλαγωγική της παρουσία στον πολιτικό μας βίο. Οπως χαιρετίζω και όποια γυναίκα ακούστηκε το όνομά της ως άξια για την Προεδρία. Το θεωρείτε μικρό πράγμα; Προσωπικά καμάρωνα για την Αννα Διαμαντοπούλου. Τι βλακώδες το «όποιο όνομα λέγεται καίγεται»… Τι λες μωρέ; Ετσι καίγονται πορείες… Μια γυναίκα «Κατά πάνω!». Για το αυτονόητο, για αξιοκρατία, για την παιδεία. Δεν ήταν ήσυχη η Αννα Διαμαντοπούλου. Οι ανήσυχοι σε τούτον τον τόπο εξορίζονται.

Χαιρετίζω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Καμαρώνω την αξιοσέβαστη διαδρομή της. Ψάχνω με τι λέξη θα κλείσω… Με εκτίμηση; Με αγάπη; Με ενθουσιασμό; Μπάστα! Με ελπίδα; Ναι! Αυτό ναι! Ελπίζω. Μάλλον καλύτερα… Θέλω να ελπίζω, ότι θα καταφέρει να λέμε για εκείνη, ό,τι για τον Κωστή Στεφανόπουλο. Αν δεν είχε γίνει Πρόεδρος την Δημοκρατίας, δεν θα είχαμε γνωρίσει έναν αξιοσέβαστο, αξιοπρεπή, σπουδαίο άνθρωπο που τίμησε το αξίωμά του και τον λαό! Αυτό, μάλιστα! Με αυτή τη φράση θέλω να ευχηθώ στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας.

Και να διατηρήσει το χιούμορ της. Από τον απερχόμενο της Προεδρίας ζήσαμε μια χοντρή πλάκα που δεν είχε καθόλου πλάκα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News