O Mάικλ Κέιν και ο Χάρβεϊ Καϊτέλ χαλαρώνουν στο ζεστό νερό μιας πισίνας και ατενίζουν ευλαβικά μια γυμνή νεαρή γυναίκα. Είναι η νέα Μις Υφήλιος Μανταλίνα Ντιάνα-Γκενέα, όμως, ως φαίνεται, αυτό που τραβάει τούτα τα αρσενικά δεν είναι ο τίτλος της, αλλά το φυσικό κάλλος της νεότητας που φέρει. Είναι μια σκηνή από την ταινία «Youth».

Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο βρίσκεται επίσης σε μια παρόμοια κατάσταση. Είναι πρόθυμος να πάρει τον εγγονό του (τον υποδύεται ο Ζακ Εφρον) και να τον πάει στη Φλόριντα. Εκεί όπου λικνίζονται στις παραλίες και στα μπαρ θελκτικές υπάρξεις. Είναι μια σκηνή από την ταινία από την ταινία «Dirty Grandpa».

Τι σημαίνουν, άραγε, όλα αυτά; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κινηματογραφική αναβίωση; Εχουμε να κάνουμε με τον κινηματογράφο του Viagra, όπως ευφυώς σημειώνει η βρετανική εφημερίδα Guardian; Αν η νεότητα και η ομορφιά δεν χρειάζονται να εξηγηθούν, το γήρας πρέπει να τονιστεί για να υπάρξει. Εστω και ως καρικατούρα.

Για την ιστορία: το χάπι Viagra© έκανε την εμφάνισή του το 1998 και οι εφευρέτες του διατείνονταν ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένα χάπι. Οντως, ήταν κάτι παραπάνω από σκεύασμα που μπορούσε να δώσει ελπίδες σε γερασμένα σώματα. Πάνω από όλα ήταν μια μικρή επανάσταση στην κουλτούρα. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο κριτικός λογοτεχνίας Τζον Σάθερλαντ έκανε λόγο για «λογοτεχνία του βιάγκρα». Συγγραφείς όπως ο Τομ Γουλφ, ο Φίλιπ Ροθ και ο Σολ Μπέλοου ξεκίνησαν να γράφουν ιστορίες για γηραιότερους ήρωες που έλκονταν σεξουαλικά από νεαρά κορίτσια. Το μπλε χάπι έπαιζε πλέον σημαντικό ρόλο στη ζωή τους.

Στον κινηματογράφο, η αισθητική του Βιάγκρα άρχισε να μπαίνει την τελευταία δεκαετία. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε, αν και «πάτησε» τα 60, επέστρεψε στα ρινγκ, ενώ δεν ξέχασε και την άλλη περσόνα του, τον Τζον Ράμπο. Ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και ο Ντολφ Λούνγκρεν προσπάθησαν να θυμηθούν τα νιάτα τους, παρά το γεγονός ότι τα έχουν αφήσει πολλές δεκαετίες πίσω. Βέβαια, και οι τρεις πρωταγωνιστές αποφεύγουν πλέον να εκθέσουν το σώμα τους και σίγουρα οι σεξουαλικές παρηχήσεις των ταινιών τους είναι ελάχιστες έως μηδαμινές.

Επί της ουσίας, το «Viagra Cinema» υπήρχε πάντα ως είδος, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Είναι αυτό που είχε γράψει ο θεατρικός κριτικός, Τσαρλς Σπένσερ για τη γυμνή Νικόλ Κίντμαν: «Ενα αυθεντικό θεατρικό βιάγκρα». Από το πανί έχουν περάσει δεκάδες νεαρά κορίτσια που έλκονται από γηραιούς κυρίους. Το Χόλιγουντ δεν είχε ανάγκη το μπλε χάπι για να εμπλέξει τους δύο διαφορετικούς κόσμους: το γήρας και τη νεότητα. Η Μάγκι Τζίλινχαμ έλκεται ερωτικά από έναν μεγαλύτερο άνδρα. Ο Τζακ Νίκολσον πέφτει «θύμα» της ομορφιάς της Ελεν Χαντ. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ βρήκε τον έρωτα στη νεότερή του Κριστίν Σκοτ Τόμας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις περιπέτειες του Σον Κόνερι με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς. Ολοι αυτοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εκθέσουν το γήρας τους απέναντι στο αναντίρρητο σφρίγος νέων γυναικών. Υπάρχουν, δε, και περιπτώσεις που νέες γυναίκες σαν την Ντρου Μπάριμορ και την Τζένι ΜακΚάρθι προσπάθησαν να μπλέξουν στα δίχτυα τους γηραιότερους άνδρες με σκοπό να τους εκμεταλλευτούν.

Οπως αναφέρει ο Guardian, η πιο βασανιστική στιγμή στον λεγόμενο «κινηματογράφο του βιάγκρα» έρχεται από τη γαλλική ταινία «Mauvaise Passe» (1999): Ο Ντανιέλ Οτέιγ υποδύεται έναν ακαδημαϊκό που έχει χτυπηθεί από την κρίση της μέσης ηλικίας. Αποφασίζει να αφήσει τη δουλειά του, να φύγει για το Λονδίνο και να γίνει ερωτικός συνοδός επί πληρωμή. Η πιο δύσκολη στιγμή του, όμως, είναι όταν διαπιστώσει πως η αναπόδραστη χαλάρωση του σώματός του παύει να προσφέρει ερωτική ικανοποίηση – έστω και φευγαλέα.

Στο «Fading Gigolo», ο Τζον Τορτούρο, υποδύεται επίσης ένας ήρωα της μέσης ηλικίας που αποφασίζει να ακολουθήσει μια νέα καριέρα: αυτή του ζιγκολό. Βέβαια, εδώ το σενάριο πάσχει στο εξής: ναι, ο Τορτούρο είναι έξοχος ηθοποιός, αλλά ποια γυναίκα θα πλήρωνε για να κάνει σεξ μαζί του;

Τελικά, αποδεικνύεται πως υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι άνδρες στον κινηματογράφο που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι 38 ετών. Το «Youth» και το «Dirty Grandpa» είναι πιθανό να εντάσσονται στην κατηγορία του Viagra Cimema – μια επιεικής και γλυκόπικρη εκδοχή της ταπείνωσης που κουβαλάει το γήρας και που η τέχνη μπορεί να σχολιάσει με ποικίλους τρόπους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News