Οι ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά και η μουσική βιομηχανία, απεικονίζουν το σεξ ως μια εύκολη δραστηριότητα – ιδίως για τους άνδρες. Στην πραγματική ζωή, όμως, η εκτέλεση της πράξης δεν είναι πάντα… περίπατος ούτε η επιτυχία δεδομένη. Η αιτία; Η υπερβολική διέγερση πριν ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης μπορεί να δυσκολέψει την κορύφωση.

Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αυθαίρετο ούτε εμπειρικό, αλλά ενδελεχώς «δουλεμένο» από δύο μαθηματικούς του Πανεπιστημίου του Σάσεξ στο Ηνωμένο Βασίλειο, των δρ Konstantin Blyuss και Yuliya Kyrychko. Η ερευνητική τους περιέργεια γεννήθηκε, όπως περιγράφουν σε άρθρο τους στο «The Conversation», όταν βγήκαν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι η στυτική δυσλειτουργία επηρεάζει περίπου έναν στους πέντε άνδρες στη Βρετανία, με το ποσοστό να αυξάνεται στο 50% για την ηλικιακή ομάδα 40-70.

«Εχοντας αυτά τα δεδομένα κατά νου, ξεκινήσαμε να διερευνούμε πώς θα μπορούσαμε να μοντελοποιήσουμε μαθηματικά την ουσία της σεξουαλικής απόκρισης στους άνδρες και να βελτιώσουμε την εμπειρία. Βρήκαμε ότι η υπερβολική ψυχολογική διέγερση πριν ή κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης μπορεί να δυσκολέψει την κορύφωση» συμπληρώνουν οι συγγραφείς της έρευνας.

Οταν τα ταμπού βάζουν… φρένο στην επιστήμη

Εως σχετικά πρόσφατα η επιστημονική κοινότητα δεν άγγιζε το κεφάλαιο του σεξ. Στο παρελθόν έμοιαζε να ήταν λίγο-πολύ απαγορευμένος τομέας προς έρευνα, με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε λίγα σχετικά με τις διεργασίες που συμβαίνουν (στη φυσιολογία και στην ψυχολογία) όταν οι άνθρωποι συνευρίσκονται σεξουαλικά.

Η δεκαετία του ’60 άλλαξε τα δεδομένα. Η εργασία των αμερικανών ερευνητών Γουίλιαμ Μάστερς και Βιρτζίνια Τζόνσον κατέληξε σε μια σημαντική ανακάλυψη. Αψηφώντας τα ταμπού της εποχής, έπεισαν περισσότερες από 380 γυναίκες και 300 άνδρες να κάνουν σεξ στο εργαστήριό τους, με τους ειδικούς να παρατηρούν και να καταγράφουν τις αλλαγές στο σώμα τους.

Εχοντας συλλέξει δεδομένα από τουλάχιστον 10.000 σεξουαλικές πράξεις, οι Mάστερς και Τζόνσον δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους το 1966, στην εργασία με τίτλο «Human Sexual Response». Οι δυο πρωτοπόροι σεξολόγοι και θεραπευτές επινόησαν τον όρο «κύκλος σεξουαλικής απόκρισης», χωρίζοντάς τον σε τέσσερις φάσεις: ενθουσιασμός/διέγερση, σταθεροποίηση, οργασμός/κορύφωση και λύση.

Η θεωρία αυτή έχει αντέξει στον χρόνο –από τότε έχουν περάσει 57 χρόνια!–, με τους ειδικούς να ομολογούν πως πρόκειται για την καλύτερη αναπαράσταση των σταδίων που βιώνουν οι άνδρες όταν κάνουν σεξ. Οι σεξουαλικές αποκρίσεις των γυναικών, από την άλλη, όπως έδειξαν μεταγενέστερες μελέτες, είναι διαφορετικές και δεν ακολουθούν αυτή τη γραμμική εξέλιξη. Αλλά αυτό είναι μια άλλη… ιστορία.

Τα μαθηματικά στην υπηρεσία της ψυχολογίας 

Μία από τις αδυναμίες της έρευνας Μάστερς-Τζόνσον ήταν ότι δεν είχε λάβει υπόψη το ψυχολογικό στοιχείο. Το κενό αυτό ήρθε να καλύψει το μαθηματικό δίδυμο του πανεπιστημίου του Σάσεξ δημιουργώντας ένα μοντέλο που επικεντρώνεται «στο πώς αλλάζουν τα επίπεδα φυσιολογικής και ψυχολογικής διέγερσης (ενεργοποίηση) κατά τη σεξουαλική διέγερση».

Για τον σκοπό αυτό οι ερευνητές συνδύασαν δεδομένα από την πρωτοποριακή μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1966 με πληροφορίες από πέντε ακόμη έρευνες που έτρεξαν από το 2003 έως το 2011  και βασίζονται σε απεικονίσεις λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI).

«Το μοντέλο μας έκανε δύο υποθέσεις. Πρώτον, πως αυτή η ψυχολογική ενεργοποίηση αυξάνεται όταν κάποιος είναι σωματικά ενθουσιασμένος, από την παρακολούθηση πορνό ή από την παρατήρηση ενός συντρόφου κατά  την αλληλεπίδραση μαζί του. Υποθέσαμε επίσης ότι μετά το σεξ, ο ψυχολογικός ενθουσιασμός τελικά υποχωρεί».

O υπερβολικός ενθουσιασμός απειλή για την απόδοση

Αν και η εξίσωση ήταν δύσκολη, δεν έμεινε άλυτη. Τα αποτελέσματα του μοντέλου κατέληξαν ότι, όταν ένας άντρας βιώνει έντονο ψυχολογικό ενθουσιασμό, πριν ή κατά τη διάρκεια του σεξ, αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για τις πιθανότητές του να επιτύχει οργασμό. Ισως αυτό να οφείλεται στο γεγονός πως είναι πολύ συγκεντρωμένος στη σεξουαλική του απόδοση ή στην επίτευξη οργασμού. Μοιραία, το άγχος γίνεται εχθρός του πάθους.

«Ενα άλλο εύρημα του μοντέλου μας είναι ότι τα επίπεδα της σεξουαλικής διέγερσης μειώνονται με την ψυχολογική διέγερση», προσθέτουν οι ερευνητές. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από τις απεικονίσεις λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας, 21 συνολικά ανδρών, οι οποίοι κλήθηκαν να φέρουν τον εαυτό τους σε οργασμό είτε μέσω αυτοδιέγερσης είτε με τη βοήθεια ερωτικών συντρόφων.

Τι προέκυψε; Oτι πολλές περιοχές του εγκεφάλου, ακριβώς πριν από τον οργασμό, απενεργοποιούνται. Αυτές περιλαμβάνουν την αμυγδαλή (υπεύθυνη μεταξύ άλλων για την επεξεργασία των συναισθημάτων) και τον κογχομετωπιαίο φλοιό  (εμπλέκεται στη γνωσιακή διαδικασία  λήψης αποφάσεων).

Συνεπώς, «ο οργασμός δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχολογική απελευθέρωση» υποστηρίζουν οι δύο μαθηματικοί. Και υπόσχονται πως εφεξής θα επικεντρωθούν στο χάσμα του οργασμού ανάμεσα στα δύο φύλα (οι άντρες πετυχαίνουν οργασμό περίπου στο 95% των περιπτώσεων ενώ οι γυναίκες μόλις στο 65%), με στόχο πάντα την βελτίωση των σεξουαλικών εμπειριών και επιδόσεων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News