«Το υπουργείο Δικαιοσύνης με εξουσιοδότησε να επιβεβαιώσω τη διεξαγωγή διευρυμένης έρευνας για πιθανή συμπαιγνία μεταξύ της Ρωσίας και της προεκλογικής εκστρατείας (του Τραμπ). Δεν θα δηλώσουμε τίποτε άλλο έως ότου ολοκληρωθεί» είπε στις 3 Μαΐου 2017 ο Τζέιμς Κόμι, διευθυντής, τότε, του FBI, καταθέτοντας ενώπιον ειδικής επιτροπής του Κογκρέσου.

Ωστόσο, μόλις έπειτα από έξι ημέρες, στις 9 Μαΐου, αποπέμφθηκε από τη θέση του με απόφαση του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Και την επομένη, 10 Μαΐου, ο Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε στο Οβάλ Γραφείο –για πρώτη φορά– με τον Σεργκέι Λαβρόφ, τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, και τον τότε πρέσβη της Μόσχας στην Ουάσινγκτον, Σεργκέι Κισλιάκ, και τους είπε: «Μόλις απέλυσα τον επικεφαλής του FBI. Ηταν τρελός, ένας πραγματικός παράφρονας. Δέχτηκα μεγάλη πίεση λόγω της Ρωσίας. Τώρα η πίεση έχει αποσοβηθεί. Δεν είμαι υπό έρευνα».

Οπως θυμίζει σε άρθρο του ο Ματέο Περσιβάλε της Corriere della Sera, το προεδρικό ξέσπασμα, ασυνήθιστο όσο και η απόφαση να προσκληθούν ρωσικά μέσα ενημέρωσης με τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό τους στο Οβάλ Γραφείο, είχε επισκιάσει ακόμη και μια μάλλον απερίσκεπτη προεδρική δήλωση που έγινε ενώπιον των Ρώσων: ο Τραμπ όχι μόνο είχε καυχηθεί ότι είχε αποτρέψει μια τρομοκρατική επιχείρηση του ISIS, πληροφορία ήδη διαβαθμισμένη ως top secret, αλλά υπονόησε, μάλιστα, πως η αμερικανική επιτυχία οφειλόταν σε πληροφορίες που είχαν συλλεχθεί από τους Ισραηλινούς.

Υποπτη καλοπιστία

«Για τι πράγμα μιλάμε ακριβώς, όταν αναφερόμαστε στον Τραμπ και στη Ρωσία;» διερωτάται ο ιταλός δημοσιογράφος. «Γιατί ένας πολιτικός που μόλις ρίχνεται στη μάχη αρχίζει να επιτίθεται σε όλους, εντός και εκτός του κόμματός του, εντός και εκτός της χώρας του, να παραχωρήσει ένα αβαντάζ (που εξακολουθεί να ισχύει ακόμα) ειδικά στη Ρωσία, τον πρώην εχθρό του; Γιατί δεν υπήρξε ούτε μία γεωπολιτική επιλογή του Τραμπ από το 2017 που να μην ευνοεί με κάποιο τρόπο –ή τουλάχιστον να μη βλάπτει– τη Μόσχα;».

Η αποδέσμευση των ΗΠΑ από την Ευρώπη (εναντίον της οποίας βάλλουν διαρκώς πότε ο Τραμπ και πότε ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς) αποτελεί στρατηγικό στόχο της Μόσχας εδώ και 80 χρόνια, δηλαδή από το τέλος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου έως σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, η «ειδική σχέση» Τραμπ-Ρωσίας θα μπορούσε να αποτελεί, όπως εξηγεί ο Περσιβάλε, απλώς ένα μέρος μιας πολύ ευρύτερης στρατηγικής, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η προνομιακή μεταχείριση της Μόσχας από τον Τραμπ, σε συνδυασμό με το ακανθώδες ζήτημα της ρωσικής εμπλοκής –η οποία πλέον έχει επιβεβαιωθεί– στις αμερικανικές εκλογές του 2016 εξακολουθεί να γεννά πολλά ερωτήματα.

Δεδομένου του σάλου που προκλήθηκε το καλοκαίρι του 2016, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας, λόγω της παραβίασης των servers του Δημοκρατικού Κόμματος, αφού κέρδισε τις εκλογές και πριν καν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του, ο Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε στις 11 Ιανουαρίου 2017, λίγες ημέρες προτού περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου, να γράψει στο Twitter: «Η Ρωσία δεν προσπάθησε ποτέ να με εκμεταλλευτεί. ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΔΑΝΕΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ!».

Εκτοτε, όσο περισσότερο ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ ενέτεινε τις έρευνές του για πιθανή συμπαιγνία του προεκλογικού επιτελείου του Τραμπ και της Μόσχας, τόσο περισσότερο ο Ντόναλντ Τραμπ χλεύαζε ασύστολα την υπόθεση, κάνοντας λόγο για «ρωσική φάρσα». Δεδομένου, όμως, του ντόρου που είχε προκληθεί, πάμπολλοι δημοσιογράφοι, στις ΗΠΑ αλλά και αλλού στον κόσμο, άρχισαν να ερευνούν και να τεκμηριώνουν την ιδιαίτερη σχέση του Τραμπ με τη Ρωσία, με αφετηρία την επίσκεψή του στη Μόσχα το 1987, όταν ήταν ακόμα ένας απλός εργολάβος ακινήτων χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες.

Αμοιβαία ωφέλεια

Στο βιβλίο του «Collusion: Secret Meetings, Dirty Money, and How Russia Helped Donald Trump Win» ο δημοσιογράφος του Guardian Λουκ Χάρντινγκ σχετίζει τη ρωσική εμπλοκή στις προεδρικές εκλογές του 2016 με τους προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς του Ντόναλντ Τραμπ με ρωσικές οντότητες, με τον Ματέο Περσιβάλε να κάνει λόγο για «σχέση αμοιβαίας ωφέλειας».

Στη δεκαετία του 1980 ο Ντόναλντ Τραμπ είχε προσπαθήσει να προωθήσει ένα project για την ανέγερση ενός Πύργου Τραμπ στη σοβιετική Μόσχα, ενώ η πτώση του Τείχους του Βερολίνου (τον Νοέμβριο του 1989) κατέστησε δυνατές συμφωνίες ακινήτων με ρώσους ολιγάρχες που προηγουμένως ήταν αδιανόητες. Ο Χάρντινγκ περιγράφει λεπτομερώς ύποπτες συναντήσεις, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2016, κατά την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ τζούνιορ, ο Πολ Μάναφορτ, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, και ο γαμπρός του Τζάρεντ Κούσνερ συναντήθηκαν με τη ρωσίδα δικηγόρο Ναταλία Βεσελνίτσκαγια, αναζητώντας πληροφορίες που θα μπορούσαν να βλάψουν τη Χίλαρι Κλίντον.

Αξιοσημείωτο, αν όχι ύποπτο, είναι επίσης το γεγονός ότι το περιεχόμενο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της Χίλαρι Κλίντον που είχε παραβιαστεί από τους ρώσους χάκερ κοινοποιήθηκε από τα WikiLeaks λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση, από τη Washington Post, ηχητικού αποσπάσματος της εκπομπής «Access Hollywood», στο οποίο ο Τραμπ ακούγεται να καυχιέται για το πώς επιτίθεται σεξουαλικά σε γυναίκες: η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στα email της υποψήφιας προέδρου των Δημοκρατικών, με αποτέλεσμα τα όσα ξεδιάντροπα είχε πει ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ να περάσουν σε δεύτερη μοίρα.

Ο Κρεγκ Ανγκερ στο βιβλίο του «House of Trump, House of Putin: The Untold Story of Donald Trump and the Russian Mafia» αποκάλυψε τους δεσμούς δεκαετιών του Ντόναλντ Τραμπ με ρώσους ολιγάρχες, μέλη της μαφίας και τις υπηρεσίες πληροφοριών του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο διακεκριμένος αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας κατέγραψε, μεταξύ άλλων, πώς τα προβληματικά καζίνο του Τραμπ στο Ατλάντικ Σίτι διασώθηκαν με ρωσικά χρήματα τη δεκαετία του 1990, ενώ καθοριστική για τις μετέπειτα σχέσεις Τραμπ-Ρωσίας υπήρξε και η διοργάνωση του διαγωνισμού ομορφιάς «Μις Υφήλιος» του Τραμπ το 2013 στη Μόσχα.

«Σκιαγραφείται ένα σύνθετο πορτρέτο του Τραμπ, ούτε ως ενσυνειδήτου πράκτορα (των Ρώσων) ούτε ως ασυνείδητου “χρήσιμου ηλίθιου”, αλλά σίγουρα σε μια κατάσταση οικονομικής εξάρτησης από ρωσικές οντότητες και, κυρίως, σε μια κατάσταση ευαλωτότητας που είναι απολύτως άνευ προηγουμένου για έναν αμερικανό πρόεδρο», σχολιάζει ο Ματέο Περσιβάλε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News