Τι και αν ο Ρότζερ Γουότερς οδεύει αισίως στα 75 του χρόνια;

Ο πρώην μπασίστας και τραγουδιστής των Pink Floyd επιλέγει να μιλήσει εκ μέρους όσων θεωρεί πως δεν έχουν δημόσιο βήμα να εκφράσουν τις απόψεις τους ή δημοσιογράφων που καταδιώκονται ανηλεώς για το παρεμβατικό τους έργο.

Ο Γουότερς ανακοίνωσε προ μηνών την κυκλοφορία του νέου του concert film με τίτλο «Us + Them» η οποία βασίστηκε στην τελευταία του παγκόσμια περιοδεία, την οποία ολοκλήρωσε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, παίζοντας συνολικά 150 σώου σε 18 μήνες, μπροστά σε πάνω από δυο εκατομμύρια ανθρώπους.

Το «Us + Them», σκηνοθετημένο από τον πολύπειρο Σον Εβανς, περιλαμβάνει πλάνα από την ζωντανή εμφάνιση του μουσικού στο Ziggo Dome του Amsterdam, τον Ιούνιο του 2018 και γρήγορα πήρε χαρακτηριστικά καμπάνιας εναντίον των πολιτικών του Ντόναλντ Τραμπ ή του Μπολσονάρο στη Βραζιλία.

Ο 74χρονος μουσικός βρέθηκε στη Μόστρα για την προώθηση της ταινίας και μίλησε στην Repubblica για τις (χαμένες και κερδισμένες) μάχες που επέλεξε να δώσει κόντρα σε λαϊκιστές τύπου Τραμπ, αλλά και υπέρ προσωπικοτήτων όπως ο Τζούλιαν Ασάνζ ή ο Νικολά Μαδούρο.

Ο Γουότερς εδώ και πολλούς μήνες αυτοπροβάλλεται ως ένθερμος υποστηρικτής του Τζούλιαν Ασάνζ, «ενός ανθρώπου που μισούν παράφορα όλες οι κυβερνήσεις της Δύσης και ιδιαίτερα αυτή των ΗΠΑ, γιατί δημοσίευσε στοιχεία που αποδεικνύουν πως η Ουάσινγκτον έχει διαπράξει σοβαρά εγκλήματα πολέμου καθώς και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτή η εκστρατεία εναντίον του αφορά την πιθανή έκδοσή του στις ΗΠΑ και είναι ξεκάθαρο πως τον θέλουν νεκρό ως προειδοποίηση προς κάθε νεαρό δημοσιογράφο που ίσως να θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμά του, πως “αν πεις την αλήθεια, θα σε παρακολουθούμε και μετά θα σε σκοτώσουμε“».

Βέβαια, όπως παραδέχεται ο Βρετανός μουσικός, τα ΜΜΕ και οι ρεπόρτερ της πατρίδας του ουδέποτε αποδείχθηκαν αλληλέγγυα απέναντι στον Ασάνζ, «ένα γεγονός από μόνο του αηδιαστικό, καθώς δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους. Αλλά και πάλι αυτό που συμβαίνει είναι αηδιαστικό, γιατί είναι απολύτως θεμελιώδης η ανάγκη μας να έχουμε ελεύθερο Τύπο», ενώ υποστηρίζει σθεναρά τα ρωσικά ΜΜΕ που «αντίστοιχα, όταν συνελήφθη ο ρώσος δημοσιογράφος Ιβάν Γκολούνοφ, είδαμε τους συμπατριώτες του δημοσιογράφους να του συμπαραστέκονται έμπρακτα και αυτό τελικά λειτούργησε καθώς οι ρωσικές Αρχές τελικά τον απελευθέρωσαν».

«Το ίδιο ακριβώς συνέβη και πριν μερικούς μήνες με τον Νικολά Μαδούρο: ελάχιστοι ύψωσαν την φωνή τους [όταν έγινε το πραξικόπημα του Χουάν Γκουαϊδό εναντίον του τον περασμένο Φεβρουάριο] λέγοντας: αυτό που συμβαίνει στη Βενεζουέλα είναι παράλογο», προσθέτει.

Αν ο Ασάνζ εκδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και φυλακιστεί, θα είναι για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ ότι ένας δημοσιογράφος φυλακίστηκε για το έργο του, με τον Γουότερς να θεωρεί πως η υπόθεση του ιδρυτή των Wikileaks θα χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο προκειμένου να υπονομευτεί ο ρόλος του Τύπου, όπως αντίστοιχα και η τρομοκρατία έχει χρησιμοποιηθεί από τις αμερικανικέ Αρχές μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 για να εγκριθούν νόμοι που έχουν υποβαθμίσει σοβαρά τα θεμελιώδη πολιτικά δικαιώματα των αμερικανών πολιτών.

«Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλά σημεία της Ευρώπης, ειδικά στην Ιταλία με τον Σαλβίνι και την άνοδο της ακροδεξιάς ρητορικής, θυμίζει την Γερμανία μεταξύ 1930-1934, όταν από μια κοινωνικά δημοκρατική και σχετικά ελεύθερη χώρα μετατράπηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια σε μια πλήρη δικτατορία. Στην Αμερική υπάρχει ένας πρόεδρος, ο οποίος δημοσίως καυχήθηκε για το γεγονός ότι θα μπορούσε να βγει στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης και να σκοτώσει κάποιον και να μην διωχθεί ποινικά. Και στη Βρετανία όμως, ο αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος, ο Μπόρις Τζόνσον, είναι ένα ακριβές πολιτικό αντίγραφο του Tραμπ: ένας αστείος μπουφόνος όπως και ο αμερικανός ομόλογός του», επισημαίνει ο 74χρονος μουσικός.

Τέλος, και όσον αφορά στο διαφαινόμενο Brexit, ο Γουότερς πιστεύει πως «αν αυτό συμβεί, θα έχουμε πλέον δικτατορία. Γιατί αυτό που κάνει η προπαγάνδα της ακροδεξιάς και των Τόρηδων είναι να μιλάει άσχημα στον κόσμο και στους πολίτες και κατόπιν να τους εξηγεί πως “ξέρετε, δεν φταίτε εσείς για τα δεινά σας, αλλά οι μαύροι ή οι μουσουλμάνοι” και στη συνέχεια φτάνουμε εύκολα στο παράδειγμα της Γερμανίας του 1934, μόνο που τότε με τους Γερμανούς στο στόχαστρό τους ήταν οι Εβραίοι, ενώ σήμερα έχουμε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News