Οταν είσαι ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, έχεις πολλά να πεις. Ο ταλαντούχος ηθοποιός έδωσε μία χειμαρρώδη συνέντευξη στη βρετανική εφημερίδα Guardian, μιλώντας χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για την τελειομανία του, τον καλλιτέχνη πατέρα του, για το τι σου προσθέτει και τι σου αφαιρεί το Διαδίκτυο και εξήγησε γιατί απέχει συνειδητά από τα social media.

Αποδεικνύοντας μάλιστα ακόμη μία φορά τη μοναδική αίσθηση του χιούμορ που τον διακρίνει, δεν δίστασε να αστειευτεί ακόμη και με το ενδεχόμενο του θανάτου του, λέγοντας ότι έχει μεγάλη περιέργεια για το τι θα γράφει ο επικήδειός του!

Για την τελειομανία του

«Είμαι τελειομανής. Πάντα κάνω μεγάλη έρευνα για τους ρόλους και αναλαμβάνω να υποδυθώ. Για τον «Ταξιτζή» για παράδειγμα, μπήκα ακόμη και στη διαδικασία να οδηγήσω ταξί για μερικές εβδομάδες. Μπορεί να μην ήταν απαραίτητο, εγώ πάντως ήθελα να το κάνω».

Για τον καλλιτέχνη πατέρα του

«Εχω συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικά είναι αυτά που αφήνουν πίσω τους οι γονείς σου, αφού πεθάνουν. Ο πατέρας μου, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο Senior, ήταν καλλιτέχνης, δούλευε για ώρες στο ατελιέ του. Οταν πέθανε, το 1993, αποφάσισα να το κρατήσω ακριβώς όπως το είχα αφήσει, να μην αλλάξω τίποτα. Είχα σκεφτεί να τα ξεφορτωθώ όλα, αλλά όταν μετά την κηδεία του μαζεύτηκε όλη η οικογένεια εκεί μέσα, ένιωσα ότι η πραγματικότητα αλλοιώνεται όταν τη βλέπεις από φωτογραφίες».

Για τις ευκαιρίες της σημερινής εποχής

«Πραγματικά υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες για τους ηθοποιούς σήμερα. Οταν ξεκίνησα εγώ, υπήρχαν μόνο οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές που μπορούσες να κάνεις στην Καλιφόρνια. Τώρα η τηλεόραση αλλά και το Ιντερνετ έχουν δημιουργήσει άπειρες ευκαιρίες για τους νέους ηθοποιούς».

Για την πατρότητα

«Εμαθα πολλά για το πώς να είμαι πατέρας, από τον δικό μου πατέρα. Ηξερα ότι μ’ αγαπούσε, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να το ξέρω, κι έτσι κατάλαβα ότι αντίστοιχα σημαντικό ήταν και για τα δικά μου παιδιά να το ξέρουν. Δίνω στα παιδιά μου χώρο, όμως περνάμε και πολύ χρόνο μαζί. Υποθέτω ότι όταν χρειαστεί μπορώ να γίνω αυστηρός. Τώρα που είμαι και παππούς, μπορώ να απολαύσω όλες τις ωραίες στιγμές, χωρίς τις άμεσες ευθύνες που έχουν οι ίδιοι οι γονείς απέναντι στα παιδιά τους. Εχω τέσσερα εγγόνια και έξι παιδιά, οπότε ξέρω πολύ καλά τι λέω».

Για τις αλλαγές στην εμφάνισή του

«Κάποιες φορές, το σωματικό μπορεί να οδηγήσει στο ψυχολογικό: βρίσκεις τον ρόλο από έξω προς τα μέσα. Γι’ αυτό άλλαξα την εμφάνισή μου όταν υποδύθηκα τον πυγμάχο Τζέικ Λα Μότα στο “Οργισμένο είδωλο» του Μάρτιν Σκορσέζε. Είχα παθιαστεί με το να αποδώσω σωστά τη φιγούρα αυτού του ανθρώπου. Δεν πίστεψα ότι αν έβαζα προσθετικά στο σώμα μου θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα στην ερμηνεία μου».

Για τα social media

«Δεν βλέπω πολλή τηλεόραση, ούτε είμαι στα social media. Με τίποτα! Μου αποσπούν την προσοχή».

Για τη δόξα

«Η δόξα και η αναγνωρισιμότητα είναι κάτι που δεν με προβληματίζει πλέον. Οταν ήμουν νεότερος, μου ήταν δύσκολο να τη διαχειριστώ, αλλά σε γενικές γραμμές, είμαι εντάξει τώρα. Κυκλοφορώ έξω αρκετά άνετα και ο κόσμος μπορεί να μου πει «γεια» ή να μου ζητήσει να βγάλουμε μαζί μία φωτογραφία και δεν έχω πρόβλημα με αυτό».

Θέατρο ή Σινεμά;

«Προτιμώ το σινεμά από το θέατρο. Αν έκανα θέατρο, θα διάλεγα ένα πολύ σύγχρονο έργο. Αλλά με τις ταινίες μπορείς να κάνεις πολύ περισσότερα, να δημιουργήσεις κόσμους ολόκληρους. Και οι ταινίες είναι παντοτινές, σαν ένα μικρό κομμάτι ιστορίας».

Τι θα γράφει ο επικήδειός του;

«Δεν έχω ιδέα τι θα γράφει πάνω στο μνήμα μου, αλλά έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι γράφει ο επικήδειός μου! Κάποια στιγμή σε ένα δείπνο είχα γνωρίσει κάποιον που έγραφε επικήδειους για τους New York Times και μου είπε ότι για κάποιους διάσημους ανθρώπους οι επικήδειοι είναι ήδη έτοιμοι και ότι είμαι ένας από αυτούς! Προφανώς λοιπόν είναι όλα έτοιμα και απλά τους διανθίζουν με κάποιες πινελιές της τελευταίας στιγμής!».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News