Ο Αντρέας και η κιθάρα του, καλλιτέχνης του δρόμου, αποφασίζει να απολαύσει την αγαπημένη του «Μαύρη μπίρα» ύστερα από μια ακόμα μουσική διαδρομή κάπου στην Ερμού. Στο μπαράκι που επιλέγει, η μοίρα έχει άλλα στο μυαλό της και του κλείνει ραντεβού ύστερα από πολύ καιρό με τον φίλο του τον Λάζαρο επίσης καλλιτέχνη του δρόμου, της ζογκλερικής τούτος. Οι μπίρες πάνε και έρχονται, όταν ο Λάζαρος ξεφουρνίζει στον Αντρέα ένα μεγάλο κόλπο που έχει στα σκαριά, με το οποίο σκοπεύει να πιάσει την καλή και ακολούθως να κλέψει την πρώην αγαπημένη του της οποία τη μούρη έχει κάνει τατουάζ στο στήθος. Κούνια που τον κούναγε. Την επομένη ο Λάζαρος βρίσκεται νεκρός.

Κάπως έτσι ξεκινάει το μυθιστόρημα του Βασίλη Δανέλλη «Μαύρη μπίρα» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Αντρέας έχει εικοσιτέσσερις ώρες να βρει τα χρήματα να τον θάψει και κάποιες περισσότερες για να εντοπίσει τον άνθρωπο που έκανε τη δουλειά. Με την κιθάρα πάντα πιστή σύντροφο, ξεκινάει ένα κυνηγητό άνευ προηγουμένου. Από την Ερμού στην Εκάλη και από κει στον Ασπρόπυργο και μετά στην Αχαρνών και τη Συγγρού, πότε με το μετρό και τον ηλεκτρικό και άλλοτε με το λεωφορείο, δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει. Ευκατάστατες κυρίες, οικοδόμοι, νταβατζήδες νυχτερινών κέντρων, κλεφτρόνια αυτοκινήτων που τα μοσχοπουλάνε στην γειτονική Αλβανία έως και μεγαλοαπατεώνες τοξικών αποβλήτων, όλα τα καλόπαιδα αγγίζουν το φονικό. Βλέπετε ο μακαρίτης είχε πάρε δώσε με το αφάν – γκατέ της αθηναϊκής κοινωνίας, καθότι άνθρωπος με λεφτά αισθήματα. Η μούρη της πρώην στο στήθος τον μάρανε, τρομάρα του! Η «Μαύρη μπίρα» που τον έμπλεξε σε τούτη την ιστορία είναι η ίδια που θα τον λυτρώσει στο φινάλε και εκεί απ’ όπου ξεκίνησε είναι το σημείο στο οποίο θα καταλήξει έχοντας πια κερδίσει το στοίχημα που πριν από καιρό έβαλε με τον εαυτό του. Κρατήστε μόνο τούτο. Αόόματος. Χα! Έτσι, για να δημιουργείται ατμόσφαιρα.

Το βιβλίο του Βασίλη Δανέλλη πρέπει να πω, πως διαβάζεται μια και έξω καθώς ο αναγνώστης μπαίνει με το καλημέρα στο τρυπάκι να ανακαλύψει το περιβόητο καθήκι, μέσα από τα στοιχεία που φέρνει κάθε τόσο στο φως και σε σωστή χρονική σειρά ο κιθαρίστας ήρωας. Όπως πολύ σωστά σημειώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας, έχουμε να κάνουμε με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα χωρίς αστυνομικούς, διανθισμένο με μικρές αληθινές ιστορίες, που περνούν στα ψιλά των εφημερίδων και φανερώνουν το νουάρ πρόσωπο της Αθήνας. Και κάτι τελευταίο. Όσοι θαρραλέοι έχετε ξεκινήσει τις εξορμήσεις στη θάλασσα, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι η τέλεια δικαιολογία. Ξεχνάς να βουτήξεις τα πόδια σου!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News