Ηταν Αύγουστος του 2019 όταν η Ουνιόν Βερολίνου, που «γεννήθηκε» το 1966 στην (τότε) Ανατολική Γερμανία, εμφανίστηκε στην Μπουντεσλίγκα για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η πρεμιέρα της στην κορυφαία κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος συνοδεύτηκε από ένα ασυνήθιστο γεγονός, που έμεινε στη μνήμη: οι οπαδοί της απείχαν από τα 15 πρώτα λεπτά της αναμέτρησης – εισήλθαν στο γήπεδο μετά το 16ο. Επρόκειτο για μια συμβολική κίνηση, η οποία είχε σκοπό να καταδείξει τη διαφορετική φιλοσοφία που είχαν για το ποδόσφαιρο σε σχέση με την αντίπαλό τους, Λειψία, αλλά και με τη συντριπτική πλειονότητα των συλλόγων στην εποχή του «modern football».

Η Λειψία, με ρίζες στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας κι αυτή, είχε ασπαστεί τον ποδοσφαιρικό καπιταλισμό. Ανήκε κατά 99% στη Red Bull. Η Ουνιόν παρέμενε πεισματικά ένα club λαϊκής βάσης – και κάτι παραπάνω. Μια αθλητική κοινωνία που βασιζόταν στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη των μελών της, αποφασισμένη να αντισταθεί με κάθε κόστος στη μόδα των επενδυτικών πρότζεκτ. Σε εκείνο το ιστορικό παιχνίδι οι οπαδοί της είχαν πάρει μαζί τους στο «Αλτεν Φέρστεραϊ» 455 πλακάτ με τα πρόσωπα συντρόφων τους που δεν πρόλαβαν να δουν την αγαπημένη τους ομάδα στην Μπουντεσλίγκα. Το εκπληκτικό είναι, ότι πλήρωσαν εισιτήριο για τους νεκρούς.

Ακόμη και οι χορηγοί, δεν ήταν ευπρόσδεκτοι άνευ όρων στη γειτονιά της Ουνιόν. Οι πιστοί υποστηρικτές να ‘ναι καλά. Αυτοί που γεμίζουν το παλιό γήπεδο των 25.000 θέσεων, ασφυκτικά, σε κάθε εντός έδρας αγώνα. Αυτοί που το 2008 παράτησαν τις δουλειές τους, και προσέφεραν -εθελοντικά- 140.000 εργατοώρες, προκειμένου να ανακαινίσουν το «Αλτεν Φέρστεραϊ». Αυτοί που δίνουν το αίμα τους, στην κυριολεξία, για τον σύλλογο. Το 2004, όταν η αγαπημένη τους ομάδα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χιλιάδες φίλαθλοι ανταποκρίθηκαν στην καμπάνια αιμοδοσίας και συγκέντρωσαν, συνολικά, 1,5 εκατ. ευρώ (στη Γερμανία υπάρχει χρηματικό αντίτιμο για τους αιμοδότες).

Χάρη στον ρομαντισμό και τις απαράβατες αρχές της, η Ουνιόν έχει κερδίσει πολλές συμπάθειες, στη χώρα της αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Πολλοί χαίρονται για την αλματώδη πρόοδο που έχει παρουσιάσει την τελευταία επταετία, όμως λίγοι πιστεύουν ότι με αυτά τα «μυαλά» μπορεί να ανταγωνιστεί τους μεγάλους συλλόγους. Εχουν εκπλαγεί που σήμερα, μετά τη 12η αγωνιστική στην Μπουντεσλίγκα, βρίσκεται στην κορυφή της κατάταξης, ένα βαθμό πάνω από την «αυτοκράτειρα» του γερμανικού ποδοσφαίρου, Μπάγερν Μονάχου.

Υπήρξε «αντί» από τη μέρα που ιδρύθηκε, πέντε χρόνια μετά την ανέγερση του «Τείχους του Βερολίνου», στη θέση της Ολύμπια Ομπερσόνεβαϊντε. Ομάδα των εργατών και των κατατρεγμένων, των διαφορετικών, όλων όσοι εχθρεύονταν το κατεστημένο. Εστία αντίστασης κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Παρακολουθούσε την Ντινάμο Βερολίνου, ευνοούμενη της Στάζι, να της αρπάζει τους καλύτερους παίκτες της, και να απολαμβάνει τη σκανδαλώδη εύνοια των διαιτητών (κατέκτησε 10 πρωταθλήματα στη σειρά), αλλά ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό να απαρνηθεί τις αρχές της, προκειμένου να κερδίσει τρόπαια. Μόνον ένα Κύπελλο Ανατολικής Γερμανίας είχαν πανηγυρίσει οι οπαδοί της, το 1968, όμως το γήπεδο ήταν γεμάτο χαρούμενα πρόσωπα.

Πέρασε πάνω από μισός αιώνας, κι αυτό δεν άλλαξε. Χάσει – κερδίσει η Ουνιόν, κάθε εντός έδρας αγώνας της είναι sold-out. Την αίσθηση της συντροφικότητας που θα συναντήσει κανείς στις εξέδρες του «Αλτεν Φέρστεραϊ», δεν θα τη βρει σε κανένα άλλο γήπεδο Α’ Κατηγορίας. Ολοι σε αυτόν τον σύλλογο νιώθουν ότι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Γιορτάζουν τα Χριστούγεννα μαζί, στο γήπεδο, σε ένα bazaar που έγινε θεσμός. Μαζί παρακολούθησαν και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Εφεραν καναπέδες από τα σπίτια τους, καμιά 800αριά, και τους έστησαν στη σειρά πάνω στο χορτάρι, μπροστά από τη γιγαντοοθόνη που τοποθέτησε η διοίκηση.

Θα μπορούσε, άραγε, η Ουνιόν να κάνει ένα θαύμα παρόμοιο με εκείνο της Λέστερ το 2016; Η στατιστική λέει «ναι». Οι ομάδες που μετά τις 10 πρώτες αγωνιστικές της Μπουντεσλίγκα βρίσκονταν στην κορυφή της βαθμολογίας, κατέκτησαν τον τίτλο σε ποσοστό άνω του 50%. Αλλά, ό,τι κι αν συμβεί στο τέλος, οι φίλοι αυτής της «αλλιώτικης» ομάδας θα είναι περήφανοι. Χωρίς να εγκαταλείψει τις παραδόσεις της, που πολλοί χλεύασαν, έφτασε να νικά την Ντόρτμουντ, την Γκλάντμπαχ, τη Λειψία, τη Χέρτα, τη Βόλφσμπουργκ… Εδώ και μια επταετία ανεβαίνει, κάθε χρόνο, όλο και πιο ψηλά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News