Μέσα σε ένα απαστράπτον μακρύ φόρεμα που τόνιζε τη θηλυκότητά της η Αϊτάνα Μπονματί ανέβηκε στη σκηνή του παριζιάνικου θεάτρου «Σατελέ» για να παραλάβει τη «Χρυσή Μπάλα» από τα χέρια του Αντρές Ινιέστα. Ο θρύλος της Μπαρτσελόνα ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για αυτή την απονομή. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα τη χαρακτήρισε κάποτε ως τη «θηλυκή εκδοχή του Ινιέστα». Κι εκείνη, ποτέ δεν έκρυψε ότι από μικρό κορίτσι προσπαθούσε να αντιγράψει το στιλ παιχνιδιού αυτού του υπέροχου αρτίστα των γηπέδων. Ηταν το πρότυπό της. Αυτός και ο Τσάβι. Αλλωστε, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στο ποδόσφαιρο, οι γυναίκες που έπαιζαν μπάλα ήταν δακτυλοδεικτούμενες.

Η 27χρονη μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα και της εθνικής ομάδας της Ισπανίας είναι η προσωποποίηση της εξέλιξης του γυναικείου ποδοσφαίρου. Το 2005, που άρχισε τις συστηματικές προπονήσεις (σε ηλικία 7 ετών), δεν υπήρχε στα μέρη της άλλο κορίτσι σε αυτό το σπορ. Για πολλά χρόνια ήταν αναγκασμένη να παίζει σε ομάδες αγοριών και να υφίσταται το bullying των παιδιών και τον σεξισμό των γονιών τους. Και σήμερα, που οι γυναίκες έχουν καταργήσει πλέον αυτό το ανδρικό άβατο, η μικροκαμωμένη Μπονματί αποτελεί μια ιστορική μορφή της «επανάστασης».

Το βράδυ της Δευτέρας (22/9) έγινε η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε το Ballon d’Or Feminin για τρίτη διαδοχική φορά. Στους άνδρες, το έχουν κατορθώσει μόνο ο Λιονέλ Μέσι και ο Μισέλ Πλατινί (ο Μέσι τέσσερις). Ούτε, καν, ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν έχει κερδίσει τη «Χρυσή Μπάλα» τρεις φορές στη σειρά. Πολλοί περίμεναν ότι η Μπονματί θα έχανε το βραβείο από τη συμπατριώτισσά της, Μαριόνα Καλντεντέι, η οποία στο φινάλε μιας καταπληκτικής σεζόν οδήγησε την Αρσεναλ στην κορυφή της Ευρώπης (Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών), όμως οι 50 επιλεγμένοι δημοσιογράφοι – ψηφοφόροι, της χάρισαν την προτίμησή τους και για άλλους λόγους, όχι μόνο για τις επιδόσεις της την περασμένη σεζόν. Οπως έχει συμβεί και με τον Μέσι.

Την ψήφισαν για την απαράμιλλη κομψότητα στο παιχνίδι της, που πράγματι θυμίζει Ινιέστα και Τσάβι. Για την ποδοσφαιρική της ευφυΐα. Διόλου τυχαία, στην Μπαρτσελόνα η Μπονματί διάλεξε τη φανέλα με το «14» – το νούμερο του Γιόχαν Κρόιφ. Για τον αντι-σταρ χαρακτήρα της, παρά τα όσα πολλά και σπουδαία έχει πετύχει. Δεν την ενδιαφέρει η δημοσιότητα, ούτε να κερδίζει οπαδούς στα social media. Εξακολουθεί να διαμένει στη γενέτειρά της, το Σαν Περ ντε Ρίμπες, 40 χιλιόμετρα νότια της Βαρκελώνης, και να περνάει χρόνο με τους παιδικούς της φίλους στην πλατεία της μικρής πόλης. Πρωτίστως, όμως, την ψήφισαν για την προσωπικότητά της.

Η Μπονματί έγινε είδηση εθνικής εμβέλειας πολύ πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Ηταν βρέφος ακόμη. Ενα από τα πρώτα παιδιά που πήραν το επώνυμο της μητέρας τους (Μπονματί Γκιδονέτ) την εποχή (1998) που ο νόμος στην Ισπανία το απαγόρευε. Για να συμβεί αυτό, δηλώθηκε στο ληξιαρχείο ως τέκνο ανύπανδρης μητέρας. Και όταν, 16 μήνες μετά, το φεμινιστικό κίνημα νίκησε και ο νόμος άλλαξε, προστέθηκε και το επίθετο του πατέρα (Κόνκα).

Οι γονείς της, καθηγητές λογοτεχνίας, τη μεγάλωσαν με αρχές που καθόρισαν την πορεία της στη ζωή. Της δίδαξαν την αρετή του θάρρους και την αξία της αντίστασης απέναντι στον αυταρχισμό και την αδικία. Εξω από τις γραμμές του γηπέδου η Μπονματί είναι ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής ευαισθησίας, και συνεργάζεται με διεθνείς οργανισμούς όπως η Refugee Agency του ΟΗΕ, που βοηθά και προστατεύει τους πρόσφυγες, τις βιαίως εκτοπισμένες κοινότητες και τους ανιθαγενείς. Το 2022 πρόσφερε το μπόνους που εισέπραξε ως MVP του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, ύψους 50.000 ευρώ, σε προσφυγόπουλα στη Λέσβο. Οι περισσότερες από τις αγαθοεργίες της δεν έχουν βγει στο φως.

Επειτα από μια πολύ δύσκολη πενταετία που πέρασε σαν εισβολέας σε έναν κόσμο που (τότε) ανήκε αποκλειστικώς στα αγόρια, στα 13 της η Μπαρτσελόνα την κάλεσε στην Barcelona Femení Academy: τις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του συλλόγου για κορίτσια. Πάνω στην ώρα. Αν δεν συνέβαινε αυτό, η Μπονματί θα αναγκαζόταν να σταματήσει το ποδόσφαιρο, καθώς στην Καταλονία τα παιδιά άνω των 14 ετών απαγορεύεται να παίζουν σε μικτές ομάδες.

Λόγω έλλειψης κενών γηπέδων οι προπονήσεις ήταν βραδινές, κι εκείνη έπρεπε να διανύει κάθε μέρα 80 χιλιόμετρα πήγαιν’ – έλα. Εφευγε από το σπίτι στις έξι το απόγευμα και επέστρεφε στη μία μετά τα μεσάνυχτα. Η «Μπάρτσα» δεν διέθετε, ακόμη, πλήρως επαγγελματική ομάδα γυναικών. Τη δημιούργησε τη στιγμή που η Μπονματί, στα 17 της, ήταν έτοιμη να μετακομίσει στις ΗΠΑ (όπου οι γυναίκες ήταν επαγγελματίες) και να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Ορεγκον. Ετσι έμεινε στη Βαρκελώνη, για να σαρώσει τρόπαια και ατομικές διακρίσεις.

Λίγες μέρες πριν από το εφετινό Euro νοσηλεύτηκε με ιογενή μηνιγγίτιδα, όμως παρά την περιπέτεια που είχε με την υγεία της δεν απουσίασε από το τουρνουά. Στον ημιτελικό εναντίον της Γερμανίας σκόραρε το «χρυσό» γκολ, στην παράταση, που έστειλε την Ισπανία στον πρώτο της τελικό σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή της, και εκείνο της επιστρέφει αυτή την αγάπη.

Σε ένα ντοκιμαντέρ του καταλανικού καναλιού TV-3 με θέμα τη ζωή της, στα τέλη του 2024, η Μπονματί και ο Γκουαρντιόλα συζητούν για ποδόσφαιρο, για την Μπαρτσελόνα, την πνευματική υγεία, την υπεράσπιση της καταλανικής γλώσσας. «Μια μέρα θα γίνω πρόεδρος (της Μπαρτσελόνα) και θα σε προσλάβω ως αθλητική διευθύντρια», της είπε ο προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι. Ισως, να μην ήταν αστείο. Η Μπονματί κατέχει πτυχίο φυσικής αγωγής και Μάστερ στο αθλητικό μάνατζμεντ από το Johan Cruyff Institute.

Προς το παρόν, δικαιούται να υπερηφανεύεται για την τεράστια συμβολή της στην αλματώδη ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου. Η γενέτειρά της διαθέτει σήμερα οκτώ γήπεδα για κορίτσια, και χιλιάδες Ισπανίδες που παίζουν μπάλα, την έχουν ως φωτεινό παράδειγμα. Πλέον, δεν χρειάζεται να αναζητήσουν πρότυπα στις ανδρικές ομάδες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News