Αν κάτι δεν είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος αυτό είναι τιγκούνης στις δημόσιες παρεμβάσεις του. Ομιλίες στη Βουλή και διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων -την περασμένη Τετάρτη συμμετείχε σε δύο μέσα στο ίδιο βράδυ-, αναρτήσεις στα social media και βεβαίως συνεντεύξεις είναι σχεδόν στην ημερήσια διάταξη. Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει πολλά να πει, είναι γνωστό πως διεκδικεί έναν αυτόφωτο ρόλο εκτός κομματικών περιχαρακώσεων.

Τώρα όμως, σε αυτή τη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Reporter» το οποίο κυκλοφορεί με το «Πρώτο Θέμα», ο κ. Βενιζέλος, ενώ απαντά στα συνήθη ερωτήματα -είναι υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, έπειτα από τις επόμενες εκλογές και περιγράφει ως βασική προτεραιότητα το σπάσιμο του τεχνητού δίπολου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ- έρχεται αντιμέτωπος με μια ερώτηση που δεν του έχει ξαναγίνει τόσο ευθέως: Θα είστε υποψήφιος στις επόμενες εθνικές εκλογές; Υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις για αυτό; Η απάντηση που δίνει αν μη τι άλλο μη ξεκάθαρη…

Μία εβδομάδα μετά το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ο κ. Βενιζέλος διαπιστώνει ότι «η οργανωτική σύμπραξη είναι σημαντική αλλά από μόνη της δεν λύνει κανένα θέμα που αφορά τη χώρα και το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού».

Στο ερώτημα για τι πρέπει να γίνει ώστε ο χώρος του κέντρου να αποκτήσει εκλογική και κοινωνική δυναμική, ο κ. Βενιζέλος είναι ξεκάθαρος και επιμένει στον όρο «προοδευτικό κέντρο», ούτε «κεντροαριστερά», ούτε μπροστά και αριστερά», ούτε τίποτε άλλο.

«Ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός του χώρου που ιστορικά επικράτησε να ονομάζεται δημοκρατική παράταξη σχετίζεται με την κοινωνική και εκλογική στόχευση που πρέπει να έχει στην εποχή μας ο χώρος αυτός», εξηγεί ο κ. Βενιζέλος για να συμπληρώσει: «Με την υποχρέωση του να ακυρώσει τον τεχνητό διπολισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, να μην επιτρέψει στη ΝΔ να καλύψει την περιοχή του κέντρου και στο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ως εκδοχή της κεντροαριστεράς και συνομιλητής της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. ‏Το προοδευτικό κέντρο που περιλαμβάνει όσους νιώθουν προοδευτικοί δημοκράτες, εκσυγχρονιστές, μεταρρυθμιστές, σοσιαλδημοκράτες, δημοκράτες σοσιαλιστές, οικολόγοι, φιλελεύθεροι υπερασπιστές των δικαιωμάτων και ελευθεριών, σπάει τον τεχνητό διπολισμό και υπερβαίνει τον παραδοσιακό άξονα αριστερά – δεξιά που δεν συμπίπτει πλέον με τον άξονα προοδευτικός – συντηρητικός καθώς ο εθνικολαϊκισμός έχει ενώσει τον αριστερό και τον δεξιό συντηρητισμό. Πρέπει να κατανοήσουμε τα αιτία της αμηχανίας της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Να αντλήσουμε συμπεράσματα από χώρες όπως η Ιταλία με το Δημοκρατικό Κόμμα και η Γαλλία με το κίνημα Μακρόν.

» ‏Ολα αυτά τα συζητήσαμε το 2015 στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και κάναμε ομόφωνα την επιλογή του προοδευτικού κέντρου. Αυτό θύμισα. Η συνεχής ανακύκλωση της συζήτησης αυτής κουράζει και αποθαρρύνει τους πολίτες γιατί στέλνει αμφίθυμα μηνύματα ως προς το τι θέλει ο χώρος μας πολιτικά…» καταλήγει.

Θα είναι λοιπόν ο ίδιος υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; ‏«Θα είμαι ενεργά παρών όσο υπάρχουν κρίσιμες εθνικές περιστάσεις. Αυτό νομίζω ότι αρκεί ως απάντηση». Αρκεί; O χρόνος θα δείξει.

Η «Ελλάδα μετά» για την οποία μιλά τον τελευταίο καιρό ο κ. Βενιζέλος είναι κάτι πολύ ευρύτερο, που απαιτεί, όπως εξηγεί, σύμπραξη όλων των φιλευρωπαϊκών δυνάμεων.

‏«Η “Ελλάδα μετά” είναι η Ελλάδα ξανά κανονικό και πραγματικά ισότιμο κράτος μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές με λογικά επιτόκια, με, με εθνική αποταμίευση, με ισχυρό και λειτουργικό τραπεζικό σύστημα που δέχεται ξανά καταθέσεις και χρηματοδοτεί επενδύσεις που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και τροφοδοτούν ρυθμό ανάπτυξης μεγαλύτερο του μέσου όρου της ζώνης του ευρώ. Η “Ελλάδα μετά” είναι στραμμένη στο μέλλον. Αξιοποιεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα που βρίσκονται στη γη μας και τους ανθρώπους μας. Μετέχει στις προκλήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Έχει αποκτήσει δημοσιονομικό χώρο αναπνοής που της επιτρέπει να ξεφύγει από την παγίδα της υπερφορολόγησης και των υψηλών εισφορών. Η “Ελλάδα μετά” διαθέτει βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα με δημόσιο πυλώνα αλλά και με επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικούς ασφαλιστικούς λογαριασμούς. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει η κοινωνία να υιοθετήσει το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα. Την ανάγκη ενίσχυσης της εθνικής ανταγωνιστικότητας. Αυτή είναι η Νέα Αλλαγή που απαντά στη μιζέρια, την παραίτηση, την στασιμοχρεοκοπία. Πρώτο βήμα είναι όμως η πολιτική αλλαγή, η μεταβολή των πολιτικών συσχετισμών με εκλογές που οδηγούν σε κυβέρνηση συνεργασίας των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ να καλείται να μετάσχει χωρίς όμως να μπορεί να παρεμποδίσει τις εξελίξεις», λέει.

‏Ο κ. Βενιζέλος θεωρεί τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ως μέγα πρόβλημα. ‏«Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η σημερινή κυβέρνηση είναι αδιανόητες σε διάρκεια. Είναι ανιστόρητες και ανομιμοποίητες», τονίζει.

Θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να γίνει ένας Ούγκο Τσάβες; ‏«Μέσα στην ΕΕ ευτυχώς όχι. Απαιτείται όμως επαγρύπνηση και υπεράσπιση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου», απαντά, περιγράφοντας το πρόβλημα.

Αλλά δεν έχουν και οι κυβερνήσεις στις οποίος ο ίδιος συμμετείχε ευθύνη για την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως μέγιστη πολιτική δύναμη; Ο κ. Βενιζέλος το αποδέχεται αυτό. Και λέει: «Το βασικό λάθος της προηγούμενης περιόδου ήταν η αμφιθυμία των κυβερνητικών κομμάτων, δηλαδή των κοινοβουλευτικών τους στελεχών. Το συνεχές αίσθημα αμφιβολίας και ενοχής. Η απουσία στοιχειώδους συναίνεσης εκ μέρους της αντιπολίτευσης. Η παράλειψη να εξηγηθούν στην κοινή γνώμη οι βασικές μας επιλογές από πλήθος στελεχών που προτιμούσαν να μένουν σιωπηλά και σε απόσταση. Το αποτέλεσμα ήταν να κυριαρχήσουν η συνωμοσιολογία, τα ψέματα, οι μύθοι, οι ψευδαισθήσεις έστω».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News