Ο άνθρωπος που γνώριζε πριν από εμάς για εμάς ότι ο Αλέξης Τσίπρας επρόκειτο να προκηρύξει εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν ο Φρανσουά Ολάντ. Του το είχε εκμυστηρευτεί ο Πρωθυπουργός σε μία συνάντησή τους στο Κάιρο, με αφορμή τα εγκαίνια της νέας διώρυγας του Σουέζ, στις αρχές εκείνου του Αυγούστου.

Υπήρχε ένα επίπεδο συνεννόησης μεταξύ τους, ο κ. Ολάντ είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να ξεκολλήσει την ελληνική κυβέρνηση από την ανούσια και καταστροφική διαπραγμάτευση δύο μήνες νωρίτερα και γενικώς ο κ. Τσίπρας εξακολουθούσε να έχει μία επίφαση πολιτικής «φρεσκάδας», που για κάποιον λόγο γοήτευε τον πρόεδρο της Γαλλίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σημειωτέον δεν είχε διασπαστεί ακόμη, απέμεναν μερικές ημέρες έως ότου ψηφιζόταν με διακομματική πλειοψηφία του μνημόνιο του κ. Τσίπρα, οπότε και αποχώρησαν οι Λαφαζανικοί και η Ζωή. Λίγο αργότερα προκηρύχθηκαν οι εκλογές, όμως έπειτα από όσα έχουν γίνει γνωστά για τις συζητήσεις του κ. Τσίπρα με τον κ Ολάντ στον Νείλο, η απόφαση είχε ήδη ληφθεί.

Εναν χρόνο και κάτι αργότερα, το Σάββατο ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε για μία ακόμη φορά με τον κ. Ολάντ, αυτήν την φορά στο Αμπου Ντάμπι στο περιθώριο της Διάσκεψης της UNESCO, σε συνθήκες πολύ διαφορετικές. Ο ένας έχει ήδη ανακοινώσει ότι δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του στην Προεδρία της Γαλλίας και λίγο πολύ ζει τις τελευταίες εβδομάδες της πολιτικής του καριέρας, ο άλλος δέχεται πιέσεις για ένα νέο πακέτο μέτρων, εις αντάλλαγμα της μεγάλης του επιδίωξης, αυτής που αποτέλεσε το όνειρο της πολιτικής του πορείας την τελευταία τετραετία: της ρύθμισης του ελληνικού χρέους.

Οπως όμως λένε όλα τα κυβερνητικά στελέχη σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους (είτε δια του κυβερνητικού εκπροσώπου, είτε ως «ανώτατη πηγή του υπουργείου Οικονομικών», που όλοι ξέρουν ποιος είναι, αλλά το κρατούν κρυφό – γιατί, αλήθεια; μην τυχόν και προκληθεί αναταραχή στις διεθνείς αγορές;…), τέτοια μέτρα δεν πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση.

Μοιραία αυτό οδηγεί σε εκλογές.

Το στοιχείο που έχει επισημανθεί τις τελευταίες εβδομάδες, αρχης γενομένης από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και εν συνεχεία μέσω διαφόρων παρεμβάσεων, είναι ότι κεντρικό ρόλο πλέον στην πολιτική διαχείριση της κυβέρνησης έχει αναλάβει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Τόσο δηλαδή που ο Τσίπρας αισθάνεται την άνεση να ταξιδεύει ανέμελος από την Κούβα και την αμερικανική ήπειρο πίσω στην Ευρώπη και από εκεί στην Μέση Ανατολή και το Αμπου Ντάμπι, λες και όλα αυτά που οι σύντροφοί του παρουσιάζουν ως «κρίσιμη διαπραγμάτευση» δεν τον απασχολεί. Για να μην συζητήσει κανείς για τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο.

Ο κ. Τσακαλώτος λοιπόν είναι αυτός που τις τελευταίες εβδομάδες προσπαθεί να πείσει ότι «ως εδώ και μη παρέκει». Και αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε η κυβέρνηση έχει πράγματι αποφασίσει να μην υποχωρήσει στις πιέσεις που δέχεται – οι οποίες σημειωτέον δεν οφείλονται σε κάποιον αιφνιδιασμό εκ μέρους των δανειστών, όλα πάνω κάτω είναι γραμμένα στα χαρτιά τουλάχιστον ως διαδικασίες, από τον προηγούμενο Μάιο – είτε ο κ. Τσακαλώτος μπορεί και να ετοιμάζει δική του ηρωική έξοδο.

Ειδικά στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας θελήσει να γίνει ο αδιαμφισβήτητος Αρχοντας των Μνημονίων, υπογράφοντας δύο σε λιγότερο από δύο χρόνια… Δεν φαίνεται πολύ πιθανό κάτι τέτοιο.

Τις απαντήσεις βέβαια σε όλα αυτά μπορεί να τις έχει ο Φρανσουά Ολάντ, αυτός ο πολιτικός εξομολογητής, που ξέρει όλα τα μυστικά του Αλέξη Τσίπρα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News