Ο «βαριός» στις παρέες, τις εποχές των ατέρμονων συζητήσεων για ιδεολογικά, καλλιτεχνικά και αισθητικής φύσεως ζητήματα, «αναντάμ παπαντάμ σε ταβέρνες», περίμενε πρώτα τους άλλους να εκτεθούν για να πει στο τέλος την οριστική άποψη. Ο κοινωνικός διάλογος που ανοίγει κάθε άνοιξη για το τραγούδι της συμμετοχής μας στη Eurovision, ξεκίνησε λοιπόν στις 7/3, ανήμερα την Τσικνοπέμπτη, και η κουβέντα θα κρατήσει.

Μέσα στην τσίκνα, φαντάζομαι από δορυφόρο δεν φαινόταν καν η Ελλάδα την Πέμπτη το βράδυ, παίχτηκε για πρώτη φορά από την ΕΡΤ το τραγούδι της φετινής συμμετοχής μας, το οποίο ερμηνεύει η εξαιρετική, κατά τη γνώμη μου, Μαρίνα Σάττι. Θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 68ο Διαγωνισμό της Eurovision που θα διεξαχθεί στο Μάλμε της Σουηδίας, στις 7, 9 και 11 Μαΐου 2024.

Μέχρι να μιλήσει, λοιπόν, ο «βαριός» που βάζει τα πράγματα σε τάξη (θα δούμε ποιος θα είναι), μπορεί ο καθένας να λέει την άποψή του. Αρχίζοντας από το πλαίσιο, πριν πάμε στο τραγούδι: Αλήθεια, πού είναι το κακό με τους ετήσιους τσακωμούς μας για το τραγούδι της Eurovison; Είναι κάτι παραπάνω από μια ζωηρή και με χιούμορ κουβέντα με φόντο την ποπ κουλτούρα;  Θα δούμε φωτοβολίδες και μαχαιριές μεταξύ χούλιγκαν; Κινδυνεύει άραγε το έθνος ή θα γίνει χειρότερη ή ούτως ή άλλως δύσκολη ζωή μας; Αν κάτι καλό έχει αυτός ο διαγωνισμός, ακόμη και αν κάποιος τον θεωρεί κιτς, αυτό είναι το αεράκι της ελαφρότητας —και της ανεκτικότητας.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε το βίντεο κλιπ του τραγουδιού «ZARI». Τη μουσική συνέθεσαν οι Μαρίνα Σάττι, OGE, Kay Be, Nick Kodonas, Jay Stolar, Gino The Ghost και Jordan Palmer, ενώ τους στίχους υπογράφουν οι VLOSPA, OGE, Μαρίνα Σάττι και Solmeister. Το σκηνοθέτησε ο Αυστραλός Zac Wiesel:

Το τραγούδι που παρουσιάστηκε την Τσικνοπέμπτη, έγινε αμέσως θέμα συζήτησης στα social media. Η Μαρίνα Σάττι ήταν παρούσα σε εκπομπή της ΕΡΤ και –όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης– παραδέχτηκε ότι έχει αγωνία για την υποδοχή του από τον κόσμο. Το «Ζάρι» ήδη διχάζει. Προσωπικά, μου άρεσε. Κάποιοι λένε ότι είναι «ρυθμικό και ενδιαφέρον» και ότι μπορεί να πάει πολύ καλά, άλλοι ότι μοιάζει με συμμετοχή της Τουρκίας, ή της Ινδίας, και ότι «δεν ακούγεται». Το βασικό στοιχείο που προκαλεί αντιδράσεις είναι ο ανατολίτικος ρυθμός και το βιντεοκλίπ που θυμίζει Μπόλιγουντ.

Σε ό,τι φορά τη κύρια ένσταση, το ανατολίτικό χρώμα, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα. Αλλωστε κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια είναι και μια ματιά στο «μέσα», σε αυτά που κουβαλάμε και στο από πού κρατάμε (πολλοί από εμάς). Η Ανατολή είναι ένα θέμα και ένα αίσθημα που διατρέχει το ελληνικό τραγούδι.

Παρένθεση. Χωρίς καμία διάθεση να συγκρίνω ανόμοια μεταξύ τους πράγματα (θα ήταν ιεροσυλία), παραθέτω έναν μόνο στίχο του μεγάλου στιχουργού και ποιητή μας, του Νίκου Γκάτσου: «Ανατολή, Ανατολή, δικοί σου είμαστε, είμαστε φυλή». Τον μελοποίησε ο Δήμος Μούτσης και αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα τουλάχιστον είκοσι μεγάλα τραγούδια αυτού του σπουδαίου δημιουργού που έφυγε πριν από λίγες ημέρες. (Και πάλι, αναφέρομαι στη θεματική. Η οποιαδήποτε απόπειρα σύγκρισης μεταξύ τραγουδιών θα ήταν εντελώς αδόκιμη.)

Ακατάλληλο για τον ΕΟΤ

Τι θέλω να πω με αυτά; Οτι ακόμη και στο επίπεδο της Eurovision, αν ένα τραγούδι υπηρετεί τον σκοπό του και είναι καλοφτιαγμένο (σεβαστό ότι κάποιοι διαφωνούν ακόμη και σε αυτό το επίπεδο), δεν απαγορεύεται να βασίζεται σε μια λοξή ματιά. Να αναδεικνύει μια όψη αυτού που είμαστε και όχι το όλον. Το βιντεοκλίπ με τη Μαρίνα Σάττι δεν θα ήταν κατάλληλο για καμπάνια του ΕΟΤ. Οντως. Δεν είναι «live your myth», είναι απομυθοποίηση. Ούτε κάνει για το βίντεο εκδήλωσης για τα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση.

Με αλλά λόγια, όμως, δεν πειράζει που δεν είναι λήμμα εγκυκλοπαίδειας. Αν ήταν, θα έπρεπε προφανώς να περιλαμβάνει και τις άλλες όψεις που εκπροσωπούν τη σύγχρονη Ελλάδα που ανήκει στη Δύση: από την υπογραφή της ένταξής μας στην ΕΕ, την είσοδο στην ΟΝΕ, τους Ολυμπιακούς Αγωνες του 2004, και πολλά ίσως ακόμη.

Αν χρειαζόμασταν ένα εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα βίντεο —και όχι βιντεοκλίπ για τη Eurovision—, τότε εκτός από την Ανατολή και τη Δύση θα έπρεπε να βάζαμε μέσα και τη φαιδρότητα που παρουσιάζεται κουστουμαρισμένη —και της οποίας η σοβαροφάνεια είναι λογικό να ενοχλείται από τη Μαρίνα Σάττι και το «Ζάρι». Γιατί να λείπει λοιπόν από ένα βίντεο που εκπροσωπεί το όλον, η υπογραφή της λήξης του Πελοποννησιακού Πολέμου —που άρχισε το 431 π.Χ.— από έναν κορυφαίο πολιτικό μας το έτος 1996. Σωστά διαβάσατε.

Το μόνο πρόβλημα με αυτή την προσθήκη, θα ήταν ότι τότε, το «αντιπροσωπευτικό βίντεο», θα γινόταν αυτό κατάλληλο να μας εκπροσωπήσει «γνήσια και αληθινά» στη Eurovision, όπως δεν καταφέρνει δήθεν η Σάττι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News