651
Η παρέα των παιδιών της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα μεγάλωσε και τώρα ζει στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Ενα σίριαλ που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό | Facebook/Λόγω Τιμής

Σας άρεσε το «Λόγω Τιμής»;

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 24 Σεπτεμβρίου 2019, 13:42
Η παρέα των παιδιών της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα μεγάλωσε και τώρα ζει στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Ενα σίριαλ που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό
|Facebook/Λόγω Τιμής

Σας άρεσε το «Λόγω Τιμής»;

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 24 Σεπτεμβρίου 2019, 13:42

Το απόγευμα της Δευτέρας, έκανα επιδρομή στο ψιλικατζίδικο για πατατάκια.

«Πώς και χαλάς τη δίαιτα;», με ρώτησε ο νεαρός στο ταμείο.

«Εχει “Λόγω Τιμής” σήμερα», απάντησα.

«“Λόγω Τιμής”; Τι είναι αυτό;» μου λέει.

Η απορία του νεαρού ψιλικατζή διέλυσε τον ανάλαφρο ενθουσιασμό μου. Η σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου ξεκίνησε το 1996, εγώ τότε πήγαινα Λύκειο, ο νεαρός μάλλον θα πήγαινε βόλτα με τη μαμά του, πάνω σε καροτσάκι. «Ατιμε χρόνε, αλήτη, δεν παίζεις δίκαια, θέλω πίσω τη νιότη μου» και «τα ρημάδια τα χρόνια, τι γρήγορα που περνάνε! »… Και φτάνουν σε μια Δευτέρα του 2019, που έχει «Λόγω Τιμής» ξανά, μετά από 23 έτη. Σαν να τέλειωσε η πρώτη σεζόν όταν πήγαινες σχολείο, και η δεύτερη άρχισε όταν πηγαίνεις σχολείο τα παιδιά σου.

Κακά τα ψέματα, όσοι περιμέναμε διακαώς την επιστροφή του «Λόγω Τιμής», και στηθήκαμε το βράδυ της Δευτέρας μπροστά στην οθόνη για το πρώτο επεισόδιο, είμαστε στα μισά της ζωής μας ή και παραπάνω. Οι παρακάτω από εμάς, όχι απλώς δεν καίγονται να το παρακολουθήσουν, ούτε καν ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Και μάλλον δεν θα ενδιαφερθούν και να μάθουν.

Τι περίεργο συναίσθημα, να βλέπεις ένα σίριαλ που είναι λες και απευθύνεται αποκλειστικά σε εσένα. Κάπως έτσι με έκανε να νιώσω η πρεμιέρα του «Λόγω Τιμής». Σαν να μπήκα σε μια αίθουσα, μαζί με όλους τους σαραντα πλην-συν της Ελλάδας, για να παρακολουθήσουμε κάτι που αφορά κυρίως εμάς. Να δούμε τη συνέχεια μιας παρέας παιδιών, που δεν είναι πια παιδιά. Βασικά, να δούμε τη συνέχειά μας.

Το πρώτο επεισόδιο μπέρδευε το παρόν των ηρώων με το παρελθόν τους. Σκηνές και στιγμιότυπα από τη σειρά του 1996 τρύπωναν στη δράση, υπενθυμίζοντας στον τηλεθεατή το πριν και δένοντας το με το τώρα. Εβλεπες τον Αλκη Κούρκουλο και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη τόσο νέους που έμοιαζαν σχεδόν παιδιά, να δίνουν όρκο παντοτινής φιλίας, και αμέσως μετά τους έβλεπες να πίνουν μπύρες με τα σημάδια και το βάρος δύο δεκαετιών πάνω τους. Σαν ένα timelapse από το παρόν στο παρελθόν και αντίστροφα.

Γλυκόπικρο να βλέπεις τα νιάτα που πέρασαν όταν έχουν περάσει και τα δικά σου. Ετσι όμως είναι η ζωή. Οι νέοι ωριμάζουν, οι ώριμοι γερνούν, οι γέροι πεθαίνουν. Και το παραπάνω μοτίβο είναι το ιδανικό σενάριο, αυτό που εύχεσαι να σου συμβεί, όσο κι αν κλαίγεσαι για τα νιάτα που φεύγουν.

Τέτοια σκέφτεσαι, χαζεύοντας το «Λόγω Τιμής», εσύ, ο σαράντα πλην-συν τηλεθεατής του. Νοσταλγείς και φιλοσοφείς ατελείωτα, μασουλώντας πατατάκια που φρόντισες να προμηθευτείς προηγουμένως από ένα νεαρό ψιλικατζή, ο οποίος αδυνατεί να καταλάβει την αδημονία σου να δεις πού κατέληξε ο έρωτας της Ηρούς και του Μάνου.

Πέρα όμως απ’ όλα τα παραπάνω, πέρα απ’ τη φλέβα της νοσταλγίας που σου χτύπησε η επιστροφή των τηλεοπτικών ηρώων της εφηβεία σου, θα κάτσεις να δεις τελικά το «Λόγω Τιμής»; Θα μείνεις συντονισμένος, ή μόλις περάσει η επήρεια του συναισθήματος, θα την κάνεις μ’ ελαφρά;

Αλήθεια, σας άρεσε το «Λόγω Τιμής»;

Για να είμαι ειλικρινής, εγώ δυσκολεύομαι να απαντήσω. Αν αφήσω τη νοσταλγία και το συναίσθημά στην άκρη, δεν ξέρω αν θα μείνω μπροστά στην οθόνη για πολλές Δευτέρες. Σίγουρα, το πρώτο επεισόδιο έδειξε ότι το σίριαλ, στη νέα εκδοχή του, έχει δουλεμένο σενάριο και σκηνοθεσία. Μας έδωσε μια υπόσχεση αξιοπρεπούς συνέχειας και μας προκάλεσε να μείνουμε μαζί μου.

Εχει βέβαια τις αδυναμίες του, που όσο κι αν κάνεις τα στραβά μάτια, δεν γίνεται να μην τις προσέξεις. Ενας μελοδραματισμός κάπου-κάπου, μια υπερβολή κάπου αλλού, και γενικά λίγο προβλέψιμη και αργή ροή. Αν έχεις μάλιστα καλομάθει με τις ξένες, λεπτοδουλεμένες σειρές, όπου όλα είναι σχεδιασμένα άψογα, δυσκολεύεσαι να μείνεις πιστός σε κάτι πιο αδύναμο.

Οπως και να έχει, περιμένω στο ακουστικό μου, ή μάλλον, μπροστά στην τηλεόραση μου. Αν στο δεύτερο επεισόδιο του «Λόγω Τιμής» περιμένω και το τρίτο, η ωριμότητα θα έχει κερδίσει τα ανέμελα νιάτα μου.

ΥΓ. Τελική σκηνή: Μπαίνουν στο νοσοκομείο και τρέχει αλαφιασμένη όλη η παρέα πίσω απ’ το φορείο με την έγκυο Μάνια (Χριστίνα Αλεξανιάν), που την έπιασαν πρόωρα οι πόνοι, μέχρι να τη βάλουν στο χειρουργείο λίγα μέτρα παραπέρα. Γίνεται στη ζωή αυτό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...