Λίγες φράσεις που μου είπε ο Μαρά που τον συνάντησα το Σάββατο το βράδυ στο Εθνικό Θέατρο.

«Εσείς τώρα δεν βλέπετε παρά μονάχα την εκδίκηση

και δε στοχάζεστε ότι εσείς τους σπρώξατε σ’ αυτήν.

Θρηνείτε, τώρα, (δίκαιοι εκ των υστέρων),

για το αίμα που χύνουνε,

μα τι ειν’ αυτό το αίμα μπροστά στο αίμα

που ετούτοι χύσανε για χάρη σας.

…

Τι είναι τα δυο-τρία σπίτια που ρήμαξαν και γδύσανε,

μπρος στη δική τους γύμνια και το ρήμαγμα;

…

Ενάντια στη σιωπή της Φύσης

εγώ ορθώνω τη δράση.

…

Κι αντί να μένω (κοιτάζω) ατάραχος,

επεμβαίνω

και λέω πως αυτό ή εκείνο είναι λάθος

και πασχίζω να τ’ αλλάξω και να το καλυτερέψω.

Αλλά, για να γίνει αυτό, πρέπει

ν’ αρπάξεις τον εαυτό σου απ’ τα μαλλιά

και να τον σηκώσεις ψηλά,

να γυρίσεις τα μέσα σου έξω

να τ’ αντικρίσεις όλα με καινούρια μάτια.

…

Με ταραγμένες σκέψεις

δεν μπορείς κανένα τείχος να γκρεμίσεις.

Με την πένα δεν μπορείς την κρατούσα τάξη ν’ ανατρέψεις.

Όσο και να πασχίσουμε να οραματιστούμε τους νέους καιρούς,

ετούτοι δεν ξεπηδάνε

παρά μέσα απ’ τις αδέξιες πράξεις μας.

Είμαστε οι εφευρέτες της Επανάστασης

αλλά δεν ξέρουμε ακόμα πώς να την μεταχειριστούμε.

Η Εθνοσυνέλευση είναι μια σύναξη ατόμων

που ο καθένας είναι ποτισμένος απ’ τη δική του φιλοδοξία,

ο καθένας θέλει κάτι να κρατήσει από τα περασμένα,

ο ένας τη μαιτρέσσα του

ο άλλος έναν όμορφο πίνακα

ο άλλος τ’ άλογό του

ο άλλος το περιβόλι του

ο ένας το στρατό του

ο άλλος το βασιλιά του.

…

Κι αν κερδίζετε χρήματα

και μπορείτε κάτι ν’ αγοράσετε απ’ τα «καλά»

που οι βιομηχανίες σας πασάρουν,

κι αν σας φαίνεται

πως η καλοπέραση έφτασε στην πόρτα σας,

μην ξεχνάτε πως όλ’ αυτά δεν είναι παρά απάτη εκείνων

που έτσι κι αλλιώς έχουνε πάντα πιο πολλά από σας.

Μην τους πιστεύετε

Όταν σας χτυπάνε φιλικά την πλάτη

και λένε πως δεν υπάρχουν πια διαφορές ανάμεσά σας

πως δεν αξίζει να μιλάμε πια γι’ αυτές

και να φιλονικούμε,

γιατί ίσα-ίσα τότε βρίσκονται στο αποκορύφωμα της δύναμής τους

μες στους καινούριους πύργους τους όλο μάρμαρο κι ατσάλι

απ’ όπου ληστεύουνε τον κόσμο ολόκληρο

με το πρόσχημα

πως «διαδίδουν τον πολιτισμό»

Φυλαχτείτε».

Εκτός από τα λόγια του Μαρά, πρόσεξα (άλλοτε με ενθουσιασμό και άλλοτε με μελαγχολία):

– Την σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου

– Τα βίντεο της Εύας Στεφανή

– Τις μουσικές (και την φωνή) του Νίκου Πλάτανου

– Τις ερμηνείες του Βασαρδάνη, του Χατζησάββα, της Καρβούνη, του Παπαδημητρίου και γενικώς όλων των ηθοποιών

– Τις ουρές που κάνουν τα δωδεκάχρονα κορίτσια για να δουν τον Δον Ζουάν του Μολιέρου (και του Χειλάκη) με τον Μπέζο

– Το βιβλιοπωλείο του Εθνικού

– Τους τύπους που παραμονεύουν στην πλάτη του Εθνικού στην Σατωβριάνδου μήπως και σας πέσει τίποτα από τις τσέπες

– Τα πεινασμένα κορίτσια στην γωνία της Σωκράτους

– Την Ομόνοια της εξαθλίωσης.

* Η παράσταση «Μαρά/Σαντ» του Πέτερ Βάις σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη παίζεται στην νέα σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της οδού Αγίου Κωνσταντίνου 22-24.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News