Σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες νέοι στρατιώτες σε λιγότερο από εννέα μήνες: αυτό είναι το νέο ζήτημα που απασχολεί το ΝΑΤΟ και τις Βρυξέλλες, εν μέσω των πολλαπλών προκλήσεων της Μόσχας στους αιθέρες της Ευρώπης.

Πηγή της ανησυχίας αποτελεί μια πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού Institute for the Study of War με μια σειρά αριθμητικά δεδομένα για την πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας, εκ των οποίων το πιο αξιοσημείωτο, σύμφωνα με αξιωματούχους της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και της ΕΕ, είναι ο ρυθμός στρατολόγησης νέων στρατιωτών από την Μόσχα. Από την 1η Ιανουαρίου έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2025 περίπου 292.000 άτομα υπέγραψαν σύμβαση με το Υπουργείο Αμυνας της Ρωσίας, κατά μέσο όρο 7.900 άτομα την εβδομάδα, το οποίο σημαίνει πως οι νέες στρατολογήσεις πιθανώς να έχουν ξεπεράσει τις 300.000 έως σήμερα.

Ο αριθμός είναι σίγουρα υψηλός, λαμβάνοντας υπόψη πως το ενεργό προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων της Ιταλίας ανέρχεται σε λίγο παραπάνω από 160.000, αναφέρει ενδεικτικά σε ανάλυσή του ο Τζανλούκα ντι Φέο της La Repubblica.

Ομως, αυτό που προκαλεί περισσότερη ανησυχία είναι το γεγονός πως αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στρατιώτες στρατολογήθηκαν όχι για να σταλούν στα μέτωπα της Ουκρανίας αλλά για να ενισχύσουν συνολικά το αξιόμαχο του ρωσικού στρατού. «Ουσιαστικά πρόκειται για μια τεράστια συσσώρευση “στρατηγικού αποθέματος”», σχολιάζει ο ιταλός δημοσιογράφος με ειδίκευση σε στρατιωτικά ζητήματα, σημειώνοντας πως ο όρος «στρατηγικό απόθεμα» προσφέρεται για πάσης φύσεως δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον.

Κανείς δεν ρισκάρει να ερμηνεύσει ανοιχτά τις προσπάθειες σημαντικής ενίσχυσης του ρωσικού στρατού ως τα προκαταρκτικά μιας ευρύτερης σύρραξης. Αλλά όλοι αναγνωρίζουν πως αυτό το «νέο αίμα» μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίσταση. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν πως η Μόσχα την τελευταία διετία έχει αυξήσει σε επίπεδα ρεκόρ τις στρατιωτικές της δαπάνες.

Ανησυχία στους αναλυτές του ΝΑΤΟ προκαλούν και στοιχεία από το πεδίο στην Ουκρανία. Οπως συνοψίζει ο Ντι Φέο, από την περασμένη άνοιξη οι Ρώσοι έχουν περιορίσει στο ελάχιστο τη χρήση σύγχρονων τεθωρακισμένων, στέλνοντας στη μάχη σχεδόν αποκλειστικά παλαιότερα μοντέλα. Εχουν εξαφανιστεί, για παράδειγμα, τα T90M, τα καλύτερα άρματα μάχης που κατασκευάζει η Ρωσία.

Η παραγωγή τους συνεχίζεται κανονικά, κάθε εβδομάδα από τα ρωσικά εργοστάσια εξέρχονται περί τα είκοσι τανκς, αλλά δεν μετέχουν σε μάχες στην Ουκρανία, με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι το Κρεμλίνο έχει βάλει σε εφεδρεία τουλάχιστον πεντακόσια T90M. Και το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με τα τεθωρακισμένα οχήματα υποστήριξης πεζικού, όπως τα BMPT και τα πιο σύγχρονα BMP-3.

Κυκλοφορούν αναφορές για αποστολή τους σε νέες ρωσικές βάσεις κατά μήκος των συνόρων με τη Φινλανδία καθώς και σε βάσεις της Σιβηρίας, όπου οι ρωσικές μονάδες εκπαιδεύονται πολύ πιο εντατικά και στοχευμένα (στον πόλεμο με drones, για παράδειγμα) από τέσσερις έως έξι μήνες, σε αντίθεση με τους πεζικάριους που στέλνονται στην «κρεατομηχανή» του Ντονέτσκ μετά από μόλις τριάντα ημέρες βασικής εκπαίδευσης. Η επικρατούσα υπόθεση είναι ότι η Μόσχα ιδρύει νέες μονάδες, με γνώμονα την εμπειρία της σύρραξης στην Ουκρανία, οι οποίες, όμως, παραμένουν σε εφεδρεία για σενάρια που δεν έχουν ακόμη καθοριστεί.

«Η σημερινή Ουκρανία δεν είναι το ιδανικό πεδίο για την ανάπτυξη μεγάλων μονάδων τεθωρακισμένων», είπε στην La Repubblica ένας αξιωματούχος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, διατηρώντας την ανωνυμία του. Αλλά αυτές οι μονάδες «είναι οι μοναδικές με τις οποίες μπορούν να διεξαχθούν συγκεκριμένες επιχειρήσεις, όπως μια επίθεση στον Διάδρομο Σουβάλκι», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη στενή λωρίδα γης, μήκους περίπου 100 χιλιομέτρων, στη μεθόριο Πολωνίας Λιθουανίας, που ενώνει το ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ με τη σύμμαχο της Μόσχας Λευκορωσία.

Ηδη από τον περασμένο Ιούλιο, στο πλαίσιο ενημέρωσης των ευρωπαίων συμμάχων τους για τακτικές της Μόσχας, οι Αμερικανοί είχαν σημειώσει πως, από την αρχή του έτους, το γενικό επιτελείο υπό τον στρατηγό Βαλέρι Γερασίμοφ επιλέγει να μην αναπτύσσει μεγάλες στρατιωτικές μονάδες (σώματα στρατού ή μεραρχίες, ούτε καν ταξιαρχίες) στην Ουκρανία, στέλνοντας στο μέτωπο κυρίως μονάδες αποτελούμενες από ετερογενή τάγματα.

Συγχρόνως αυξάνεται και ο αριθμός των νεαρών Ρώσων που, αφού υπηρετήσουν τη θητεία τους, επιλέγουν να παραμείνουν στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων. Κάποιοι εικάζουν ότι τρόπον τινά αναγκάζονται να το κάνουν, ορισμένοι, όμως, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για αυθόρμητες επιλογές νέων που επιθυμούν να ενταχθούν σε επίλεκτες στρατιωτικές μονάδες (πιλότων drones, πεζοναυτών, αλεξιπτωτιστών, κ.α.), γνωρίζοντας, μάλιστα, πως δεν πρόκειται να καταλήξουν στην Ουκρανία αλλά θα τεθούν σε εφεδρεία, ώστε να συνδράμουν την πατρίδα τους όποτε χρειαστεί στο μέλλον.

Οπως συνοψίζει ο ιταλός αναλυτής, όλα αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν, στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ότι τα σχέδια του Πούτιν είναι μακροπρόθεσμα και, κυρίως, δεν περιορίζονται στην Ουκρανία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News