Τι να τα κάνεις τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, τα ESP, τα traction control και τα ABS; Τι να τις κάνεις τις ζώνες παραμόρφωσης, τους αερόσακους και όλη τη μελέτη που ενσωματώνουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα, αν δεν φοράς το τελείως βασικό, τη ζώνη; Πάνε όλα στράφι. Ζώντας σε μια χώρα όπου γύρω μας κυκλοφορεί πολύς κόσμος που δεν φοράει ζώνη ή –το επίσης έξτρα επικίνδυνο– δεν φοράει κράνος οδηγώντας δίτροχο, συνεχίζουμε να εκπλησσόμαστε με τη μη τήρηση του πιο στοιχειώδους.

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι τους εμποδίζει ο «ζωστήρας», τι να λέμε τώρα; Τους κόβει στον λαιμό, τους τσακίζει το πουκάμισο ή τη γραβάτα, άλλοι που λένε ότι φοράνε ζώνη ασφαλείας μόνο όταν βγαίνουν για ταξίδι, αγνοώντας ότι  μεγάλο μέρος των ατυχημάτων και δυστυχημάτων συμβαίνουν σε χαμηλές ταχύτητες πόλης.

Θα πίστευε κανείς ότι από τότε που η Volvo –ναι, σε αυτήν πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα– τοποθέτησε την πρώτη ζώνης ασφαλείας τριών σημείων ως στάνταρ εξοπλισμό σε αυτοκίνητο παραγωγής, το 1959, έχει πέσει πολύ νερό στο αυλάκι, έχει χυθεί πολύ αίμα. Θεωρητικά, όλος ο κόσμος θα καταλάβαινε ότι το πρώτο βήμα, αν θες να κατέβεις αρτιμελής από το όχημά σου, είναι να τη φορέσεις, διάολε. Ή να βάλεις αυτό το πράγμα στο κεφάλι σου. Οση ζέστη κι αν κάνει. Η ζέστη αντέχεται, το σακάτεμα όχι.

Παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα που έδειξε η έρευνα που έγινε αυτές τις μέρες από τη Διεθνή Ομοσπονοδία Αυτοκινήτου (FIA) δεν είναι τόσο προφανή όσο θα υπαγόρευε η λογική. Συνολικά καταγράφηκαν περισσότερα από 16.000 οχήματα, με στόχο την αποτύπωση των πραγματικών προτύπων συμπεριφοράς οδηγών και επιβατών στους ελληνικούς δρόμους. Ενας στους τρεις οδηγούς δίτροχων δεν φοράει κράνος και μόνο το 46% των συνεπιβατών. Βλέπεις τον άλλον με την γυναίκα πίσω και δεν της έχει κράνος. Πού πα, ρε;

Kαι τι, ε; Τη στιγμή που είμαστε «πρωταθλητές» εντός ΕΕ σε θανάτους μοτοσικλετών. Σόρι και με όλη τη συμπάθεια προς τους ψαγμένους μοτοσικλετιστές, μα το βλέπεις κάθε ώρα της ημέρας: γίνεται της τρελής. Χώνονται και τσαμπουκαλεύονται εν κινήσει ανάμεσα στις λωρίδες, κατεβαίνουν με χίλια τις κεντρικές λεωφόρους (σ.σ.: άντε να κυνηγήσεις μηχανή…), πάνε ανάποδα, σουζάρουν, της αναρχίας το κάγκελο.

Είναι να προκαλεί εντύπωση ότι τα τροχαία δυστυχήματα παραμένουν η πρώτη αιτία θανάτου για παιδιά και νέους ηλικίας 5-29 ετών και μία από τις κυριότερες αιτίες πρόωρου θανάτου στη χώρα μας; Μα, πρώτη αιτία θανάτου; Το 2025; Να πηγαίνεις άψαλτος επειδή τα έχεις τσούξει, δεν φοράς ζώνη ή κατεβαίνεις μαλλιοκούβαρα δίχως αύριο; Και όμως συμβαίνει.

Εκτός από τα παραπάνω ευρήματα, αξίζει να σημειωθεί ότι η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση φτάνει το 13% (σ.σ.: σαν μικρό φαίνεται το ποσοστό) και αυξάνεται, ιδιαίτερα μεταξύ οδηγών που ταξιδεύουν μόνοι. Αλλο κι αυτό. Με το ένα χέρι στο τιμόνι και με το άλλο στο τέξτινγκ. Χάνοντας για πλάκα μέτρα οπτικής επαφής με τον δρόμο.

Με αυτά και με εκείνα, το 46% που λέγαμε στην αρχή αισθάνεται «οκέι», οδηγάρα και αμάσητο. Μόνο που η στατιστική δεν είναι μόνο νούμερα. Κοστίζει χοντρά – και αυτό δεν είναι ηθικοπλαστικό κλισέ του κατηχητικού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News