Μood of the day: "Αν ο κόσμος άδειαζε από καλούς ανθρώπους θα τελείωνε”
(Αραβική παροιμία)

Η καλοσύνη των ξένων: μπορεί να ζούμε την εποχή που το Κακό μοιάζει ανίκητο και στην επιφάνεια έχουν βγει τα χειρότερα ένστικτά μας, με πρώτο αυτό της επιβίωσης που μας κάνει ζώα, αλλά ταυτόχρονα συμβαίνουν γύρω μας πράγματα αξιοθαύμαστα: ιδιοκτήτες μηδενίζουν σχεδόν τα ενοίκια για να βοηθήσουν (μιλώ εκ πείρας), άνθρωποι σε όλες τις  γειτονιές μαγειρεύουν για όσους έχουν ανάγκη (μετανάστες αλλά και έλληνες πια), γιατροί και φαρμακοποιοί προσφέρουν εθελοντικά εργασία στα κοινωνικά ιατρεία.

Φάρμακα και φαρμάκια: Αν δεν νιώσει κάποιος αυτή την εποχή πολύ λίγος, ελάχιστος, που δεν προσφέρει εθελοντικά οτιδήποτε μπορεί  οπουδήποτε, δεν πρόκειται να το νιώσει ποτέ. Μ΄αυτή τη σκέψη, άδειασα το ράφι με τα φάρμακα είδα ημερομηνίες λήξης, τι δεν χρειάζομαι, τα έβαλα σε μια τσάντα και τα πήγα σε ένα από τα φαρμακεία κοινωνικής αλληλεγγύης. Μέχρι να κάνουμε την επανάσταση, σκέφτηκα, το να βοηθήσουμε να λιγοστέψει ο πόνος παντού είναι μια σοβαρή κίνηση. Ενιωσα πιο ελαφριά γυρίζοντας.

Ησυχες μέρες του Αυγούστου: Μένοντας φέτος Αθήνα, ούτε καν βιβλία που έβγαλαν φίλοι δεν διάβασα ακόμα. Για κάποιο λόγο λίγη άμμος στις σελίδες ενός βιβλίου, το κάνει πιο ξεχωριστό. Συνδυάζεται με σκέψεις που έκανες παράλληλα, χαζεύοντας το μπλε της θάλασσας. Πόσο καιρό έχω να πάω σε ένα βιβλιοπωλείο να χαζέψω κι ας μην αγοράσω, αναρωτήθηκα και τράβηξα για το “Λεμόνι”, αυτό το μικρό, γλυκό και πολύ ιδιαίτερο βιβλιοπωλείο, στο Θησείο, στον ίδιο πεζόδρομο που λίγο πιο πάνω τα καφέ βάζουν τέρμα τη μουσική και γίνεται ένα ηχητικό πανδαιμόνιο. Κάτι κάρτες αγόρασα, αλλά καμιά φορά δεν έχει σημασία αν αγοράσεις και τι, αλλά η ίδια η βόλτα.

Youkali: τραγούδι του Kurt Weill, σημαίνει τον ονειρικό τόπο, όπου η ουτοπία γίνεται πραγματικότητα κι όλα φαντάζουν πιθανά. Μια μικρή στάση την ώρα της δύσης στο συνεργατικό καφενείο, που έστησε μια παρέα 7 άνεργων φίλων, πιστεύοντας ότι μαζί, με πολλή δουλειά και ενώνοντας την τρέλα και τη διαφορετικότητά τους, θα τα καταφέρουν. Με τα χεράκια τους, κυριολεκτικά, ανακυκλώσιμα υλικά και ελάχιστα χρήματα δημιούργησαν εκ του μηδενός, ένα χώρο που έγινε στέκι, στην κρυμμένη Πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι. Προσφέρουν προϊόντα από αλληλέγγυο εμπόριο και μικρούς παραγωγούς, σε πολύ καλές τιμές (αρκούν 5 ευρώ στο άτομο για να νιώθει ότι δεν του λείπει τίποτα).Στα “συν” ότι και να μην ξέρεις κανέναν και να σταματήσεις για έναν καφέ, γίνεσαι μέλος της παρέας.

Μαρούσκα! το εβιάν! Αυτό είναι ένα μικρό tip για τις καυτές μέρες και νύχτες που περνάμε. Ελλείψει Μαρούσκας, βάζουμε μόνοι μας ένα σπρέι Εβιάν ή ροδόνερο στο ψυγείο και θυμόμαστε να το χρησιμοποιούμε συχνά. Για να μην λέμε συνέχεια ότι “μας ψεκάζουν” μπορούμε  να το κάνουμε και μόνοι μας!

Καλό Σαββατοκύριακο. Τα λέμε από Δευτέρα!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News