604
Μερικές ημέρες και 500 χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Λεονάρντο ντα Βίντσι | Wikipedia

Σιγά μην ήταν υπερκινητικός ο Ντα Βίντσι

Μερικές ημέρες και 500 χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Λεονάρντο ντα Βίντσι
|Wikipedia

Σιγά μην ήταν υπερκινητικός ο Ντα Βίντσι

Εφευρέτης, επιστήμονας, αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης που δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα στην Ιστορία. Πριν από μερικές ημέρες συμπληρώθηκαν 500 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Και ακριβώς τη στιγμή που οι εορτασμοί για τον θάνατό κορυφώνονταν, θυμήθηκαν οι επιστήμονες από το King’s College του Λονδίνου να ανακοινώσουν ότι μάλλον ήταν υπερκινητικός και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί.

Χωρίς να σημαίνει ότι ένα άτομο με που πάσχει από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) έχει διαφορετικές δεξιότητες ή μειονεκτεί σε σχέση με κάποιον άλλο, οι φαρισαϊκού τύπου έρευνες θα έπρεπε να αποτελούν μέρος της ηθικής του επιστήμονα. Και εξηγούμαι…

Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Brain και όσα υποστηρίζει ο Μάρκο Κατάνι, από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του King’s College, οι αναφορές για τη ζωή του μεγάλου καλλιτέχνη αποκαλύπτουν ότι από παιδί συνεχώς ήταν υπερκινητικός και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σε μία δραστηριότητα. «Οπως συμβαίνει συνήθως με όσους έχουν ΔΕΠΥ, ο Ντα Βίντσι κοιμόταν πολύ λίγο και εργαζόταν συνεχώς μέρα-νύχτα, παίρνοντας κατά καιρούς σύντομους υπνάκους. Ηταν αριστερόχειρας και πιθανώς δυσλεκτικός, κάτι που επίσης συχνά αποτελούν γνωρίσματα των ατόμων με ΔΕΠΥ».

Πρώτον, δεν είναι δυνατόν ένας σοβαρός επιστήμονας να κάνει διάγνωση 500 χρόνια μετά θάνατον, βασιζόμενος σε μαρτυρίες ή φήμες που άκουσε. Πόσο μάλλον όταν αυτά δεν αφορούν μία ασθένεια που μπορεί γίνει κάποια ειδική ανάλυση σε σωματικό υλικό, αλλά για μία διαταραχή, που ακόμη και σήμερα δεν διαγιγνώσκεται καθόλου απλά και εύκολα.

Ο Κατάνι συνεχίζει λέγοντας ότι «τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι δαπανούσε υπερβολικά πολύ χρόνο για να σχεδιάζει τα έργα του, αλλά του έλειπε η επιμονή. Ακόμη και τη διάσημη Μόνα Λίζα, ποτέ δεν την τελείωσε και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Η ΔΕΠΥ θα μπορούσε να εξηγήσει διάφορες πλευρές του ταμπεραμέντου του Λεονάρντο και της παράξενης και ευμετάβλητης μεγαλοφυΐας του».

Σε αυτό το σημείο ο ειδικός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ακόμη και στα πιο εξειδικευμένα κέντρα στον κόσμο, η διάγνωση της ΔΕΠΥ συμπεριλαμβάνει ένα εύρος συμπεριφορών, που στις μικρές ηλικίες μπορεί να περιλαμβάνουν επιθετικότητα, μεμονωμένες δυσκολίες εκτέλεσης οδηγιών, φυσιολογικά έντονη συμπεριφορά που οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές και πολλά πολλά άλλα. Αρα και πάλι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει ούτε σωστή υπόθεση για την υπερκινητικότητα.

«Ηταν αριστερόχειρας και πιθανώς δυσλεκτικός, χαρακτηριστικά που συχνά αποτελούν γνωρίσματα των ατόμων με ΔΕΠΥ. Αλλο διακριτικό του ήταν η ακόρεστη περιέργεια, η οποία αποτελούσε τόσο ευλογία (τροφοδοτούσε τη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία του), όσο και κατάρα (τον αποσπούσε συνεχώς με νέα ερεθίσματα)» αναφέρει ο ίδιος.

Δεν υφίσταται κανένας επιστημονικός ισχυρισμός, ούτε κάποια υπόθεση, ότι υπάρχει γονίδιο δυσλεξίας ή αριστεροχειρίας. Ούτε βέβαια και ισχυρή σύνδεση μεταξύ αυτών και της ΔΕΠΥ. Το μόνο που έχει λεχθεί για τους αριστερόχειρες, είναι ότι πρόκειται για ανωμαλία (σε σχέση με το πιο συχνό) στην κινητικότητα και στην εξέλιξη της διαδικασίας πλευρίωσης (δεξί ή αριστερό ημισφαίριο) του εγκεφάλου. Την ακόρεστη περιέργεια την αφήνω ως «σύμπτωμα» ασχολίαστη.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή δεν ήταν η μόνη έρευνα που είδε τα φώτα της δημοσιότητας με αφορμή τα 500 χρόνια από τον θάνατο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που ήταν στις 5 Μαΐου.

Σε δημοσίευση που έκαναν στις 4 Μαΐου ειδικοί από την Βασιλική Ιατρική Εταιρεία του Λονδίνου, ισχυρίζονταν ότι το ωλένιο νεύρο του Ντα Βίντσι, αυτό δηλαδή που ελέγχει τα δύο τελευταία δάκτυλα του χεριού, είχε σοβαρό πρόβλημα και γι’ αυτό έμεινε ημιτελής η Τζοκόντα.

Επίσης, δήλωση για τον «υπερτιμημένο Ντα Βίντσι» είχε κάνει στις 6 Μαΐου το διεθνές περιοδικό Economist, με τις δικές του αξιολογήσεις.

Βέβαια, όλα αυτά τα άκυρα δημοσιεύματα και μάλιστα σε ειδικά και έγκυρα Μέσα, έχουν έναν και μόνο στόχο, να πάρουν δημοσιότητα οι συγγραφείς τους. Δυστυχώς με αιρετικό τρόπο. Και φυσικά για τους εκδότες, να ενισχύσουν τα κλικ με fake news σε σοβαρά μέχρι σήμερα έντυπα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...