Η Κωνσταντινούπολη δεν θυμίζει την κλασική ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Μπερδεύεται ανάμεσα στο οθωμανικό χθες και στο μιμητισμό της Δύσης, οι μιναρέδες κάνουν κόντρες με τους ουρανοξύστες, γυναίκες με μαντίλες ορέγονται τα Armani στις βιτρίνες. Κεμπάμπ κατάσταση.

Γύρω σου πολλά αυτοκίνητα. Πάρα πολλά. Μία θάλασσα λαμαρίνας λικνίζεται, συνήθως άναρχα, γύρω απ’ το Βόσπορο. Με την ευκαιρία, ας λάβουμε υπόψιν πως η Τουρκία, χρόνια τώρα, είναι σταθερή έδρα συναρμολόγισης αυτοκινήτων μεγάλων πολυεθνικών, κυρίως στην περιοχή του Μαρμαρά. Οι Fiat, Renault, Hyundai, Toyota, Honda είναι μερικές, ενώ, αυτές τις μέρες, η είδηση της Hürriyet Daily News επιβεβαιώνει πως η VW σχεδιάζει να φτιάξει το δικό της εργοστάσιο. Ο Ταγίπ Ερντογάν το θέλει πολύ και πιέζει να προτιμηθεί έναντι της Βουλγαρίας – που είναι η δεύτερη επιλογή. Έχουν περάσει, άλλωστε, 22 χρόνια από τότε που έγινε μια τέτοια επένδυση στην έδρα του.

Για την ιστορία, η Τουρκία συναρμολογεί 1.000.000 μονάδες ετησίως, είναι η έβδομη χώρα παραγωγής αυτοκινήτων στον παγκόσμιο χάρτη. Στον ελλληνικό αντίποδα; Ναι, σωστά. Υπήρχε, μια φορά κι έναν καιρό, ένα εργοστάσιο της Nissan, στο Βόλο. Εφυγε άψαλτο. Εμείς μόνο αγοράζουμε. Οι «δίπλα» (και) παράγουν.

Επανέρχομαι. Καθώς, λοιπόν, κυκλοφορείς στους δρόμους της Πόλης, συναντάς ορδές από παρακμιακά σεντάν με λευκά σεμεδάκια στο ταμπλό, καρακιτσαριά εικοσαετίας αλλά και Bentley. Εκανα 20 λεπτά να περάσω διόδια. Με e-pass, εννοείται. Αλλιώς θα ‘θελα καμιά εβδομάδα. Ο κακός χαμός εξηγείται από ένα μυθικό αριθμό: ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης εκτιμάται, πλέον, στα 15,7 εκατομμύρια. Είναι η πέμπτη πολυπληθέστερη πόλη στον κόσμο. Και το αυτοκίνητο, ο εγκλωβισμένος βασιλιάς .

Οδηγώντας στους δρόμους της, έμαθα να κολλάω 10 πόντους απ’ τον μπροστινό. Ετσι οδηγούν εκεί. Αλλιώς είσαι μέγα δαρβινικό κορόιδο. Δεν επιβιώνεις διαφορετικά. Οι οδηγοί γύρω σου περιμένουν, κυριολεκτικά κολλητά, στις μάλλον μπερδεμένες σειρές για τα διόδια και δεν υπάρχει η τυπική κεντροευρωπαϊκή τάξη. Κορνάρουν με την πρώτη ευκαιρία, φρενάρουν σαν τον Lewis Hamilton πριν τη «φουρκέτα» στην πίστα του Spa-Francorchamps, οι ταξιτζήδες είναι ικανοί για τα πάντα. Αλλάζουν λωρίδες κατεύθυνσης λες και παίζουν Playstation και τσακώνονται στο «φτερό». Σε μία μόλις ημέρα είδα τρεις που είχαν ακουμπήσει ο ένας τον άλλον. Είναι μέρος του δικού τους Κώδικα.

Και στη δική μας, συχνά αχαλίνωτη Αθήνα, συμβαίνουν διάφορα. Εννοείται. Αλλά όχι με αυτή την αίσθηση σύγχυσης. Συγκριτικά, το αθηναϊκό κέντρο φαίνεται οργανωμένη Ελβετία. Παρόλα αυτά, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να βυθίζεται σ’ αυτό το οριεντάλ περιβάλλον με μία ιδιότυπη ανοχή. Ισως γιατί οδηγώντας στα σύνορα Ανατολής και Δύσης παρατηρείς, θυμάμαι, ξέρεις ότι η απόσταση είναι πολύ μικρή. Μία ώρα και 12 λεπτά απ΄το Ελ. Βενιζέλος συν πολλή ιστορία ελληνισμού στη σούμα.

• Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος «οδηγεί» το 4Drivers και ταυτόχρονα εκδίδει το Best of Cars

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News