Κρατάει 50 χρόνια αυτό το πάρτι! Ηταν 4 Απριλίου του 1968, όταν η κωμωδία του Μπλέικ Εντουαρντς με τίτλο «Το Πάρτι» και πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς σε ρόλο ανεκδιήγητου ινδού κομπάρσου πρωτοβγήκε στις αίθουσες. Εκτοτε, η ταινία που αν τολμήσεις να πεις έστω και γι’ αστείο ότι δεν σου αρέσει όλοι θα σε κοιτάξουν σαν να είσαι εξωγήινος, φιγουράρει σταθερά στις λίστες με τις πιο αστείες ταινίες όλων των εποχών, κερδίζοντας τις περισσότερες φορές την πρώτη θέση.

Ο Χρούντι Μπακσί (Πίτερ Σέλερς) είναι ένας ατάλαντος ινδός κομπάρσος που καταστρέφει στο πέρασμά του μια ολόκληρη ταινία. Στη συνέχεια, ο διοργανωτής ενός χολιγουντιανού πάρτι κάνει το μοιραίο λάθος να βάλει το όνομά του στη λίστα με τους προσκεκλημένους και όχι στη λίστα των ανεπιθύμητων. Από τη black list, ο τυχερός μέσα στην ατυχία του Ινδός καταλήγει λοιπόν στο black tie και, κάνοντας αναρίθμητες γκάφες, γίνεται, από κομπάρσος, πρωταγωνιστής. Εστω για ένα βράδυ, που όλοι θέλουν να βλέπουν ξανά και ξανά εδώ και 50 χρόνια.

1. Η ημέρα που έκανε πρεμιέρα «Το Πάρτι» είναι η ημέρα που δολοφονήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο Μέμφις του Τενεσί. Αυτή η μοιραία σύμπτωση μιας τέτοιας κωμωδίας και μιας τέτοιας τραγωδίας είχε ως αποτέλεσμα οι θεατές που είχαν σπεύσει το βράδυ στην πρεμιέρα στα σινεμά της ανατολική ακτή των ΗΠΑ, βγαίνοντας από τις αίθουσες, να μην έχουν ιδέα τι είχε συμβεί, λίγη ώρα νωρίτερα…

2. Η θρυλική πρωθυπουργός της Ινδίας Ιντιρα Γκάντι λάτρευε την ταινία και συχνά επαναλάμβανε τη φράση του Μπακσί: «Στην Ινδία δεν νομίζουμε ότι είμαστε κάποιοι, είμαστε κάποιοι!» (Αυτή ήταν η απάντηση του αξιολάτρευτου Ινδού σε ένα εχθρικό «ποιος νομίζεις ότι είσαι;»)

3. Ο συνθέτης Χένρι Μαντσίνι, που έγραψε τη μουσική της ταινίας, όταν είδε την τεράστια επιτυχία της, είχε πει: «Τώρα ξέρω ότι το χειρότερο πράγμα για έναν μουσικό είναι να γράφει μουσική για κωμωδίες. Ολοι γελάνε τόσο δυνατά, που κανείς δεν πρόκειται να ακούσει ούτε μισή νότα».

4. Το σενάριο ήταν μόλις 63 σελίδες, «το μικρότερο σενάριο που έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου» όπως είχε σχολιάσει ο Σέλερς. Ολα τα υπόλοιπα βασίστηκαν στους αξεπέραστους αυτοσχεδιασμούς του σε σκηνές που γυρίζονταν η μία μετά την άλλη.

5. Η ταινία διαρκεί 99 λεπτά. Και, σύμφωνα με το σλόγκαν που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή, «στο εκατοστό λεπτό προσπαθείς απλώς να συνέλθεις από τα γέλια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News