Από την ολοκλήρωσή του το 1889, ο Πύργος του Αϊφελ κυριάρχησε στον ορίζοντα του Παρισιού και έγινε το αναμφισβήτητο σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας. Είναι άραγε αλήθεια ότι ο δημιουργός του αποφάσισε να τον κατασκευάσει όταν ξανασυνάντησε τυχαία τον πρώτο έρωτα της ζωής του;

Αυτό τουλάχιστον, λέει το σενάριο μιας βιογραφικής ταινίας για τον Γκούσταβ Αϊφελ, την Αντριέν Μπουρζές και μια μεταλλική πυραμίδα ύψους 300 μ (324 μ με την κεραία), που θα απολαύσουν φέτος το καλοκαίρι οι γάλλοι σινεφίλ. Και έτσι ο Πύργος του Αϊφελ, ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε αμέτρητες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, θα γίνει επιτέλους κινηματογραφικός σταρ, γράφει στους Sunday Times ο Πίτερ Κονράντι.

«Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης που έγινε αφορμή για να χτιστεί ο πύργος», δήλωσε στον Κονράντι η συγγραφέας Καρολίν Μπονγκράν, η οποία συνέλαβε την ιδέα για την ταινία πάνω από 20 χρόνια πριν. «Αλλά επίσης ο Αϊφελ είναι ένας μηχανικός που αγαπά τις προκλήσεις και έχει εμμονή με το project του και θέλει να το πραγματοποιήσει, ανεξάρτητα από τον κίνδυνο και τις συνέπειες», συμπλήρωσε.

Η αρχική έλλειψη ενθουσιασμού του Αϊφελ για την κατασκευή που επρόκειτο να γίνει η διάσημη δημιουργία του είναι καλά τεκμηριωμένη. Στο απόγειο της καριέρας του, στα τέλη της δεκαετίας του 1850, είχε κατασκευάσει αμέτρητες γέφυρες, σήραγγες και δημόσια κτίρια σε όλο τον κόσμο και είχε επινοήσει τον κεντρικό πυλώνα του Αγάλματος της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη. Η τοποθέτηση μιας προσωρινής δομής, που θα λειτουργούσε ως η είσοδος στην «Exposition Universelle», τη Διεθνή Εκθεση του Παρισιού, σηματοδοτώντας την 100ή επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, ελάχιστα τον ενδιέφερε.

Ωστόσο κάτι συνέβη στη συνέχεια που πυροδότησε τον ενθουσιασμό του διάσημου γάλλου μηχανικού. Απορρίπτοντας τα σχέδια δύο στενών συνεργατών του για μια απλή δομή πυλώνα, τα αναθεώρησε ριζικά καταλήγοντας στο γνωστό πλέον σχήμα του πύργου. Για τέσσερις δεκαετίες, ο Πύργος του Αϊφελ θα ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, μέχρι να του κλέψει το στέμμα ο ουρανοξύστης Chrysler στη Νέα Υόρκη.

Οι βιογράφοι του Αϊφελ προβληματίζονται εδώ και χρόνια για το τι θα μπορούσε να είχε προκαλέσει την ξαφνική αλλαγή της διάθεσής του, αλλά για την Μπονγκράν, τη σεναριογράφο του «Αϊφελ», η εξήγηση είναι μία και είναι γαλλική: ο έρωτας…

Ο Αϊφελ είχε γνωρίσει την ωραία Αντριέν Μπουρζές πάνω από 25 χρόνια πριν, στην πατρίδα της το Μπορντό, όταν ήταν 17 ετών και εκείνος, νεαρός μηχανικός, είχε πάει να επιβλέψει την κατασκευή της σιδηροδρομικής γέφυρας στον ποταμό Γκαρόν.

Η σχέση τους άνθισε και επρόκειτο να παντρευτούν, αλλά ο γάμος ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από τον πατέρα της Μπουρζές, έναν πλούσιο ξυλέμπορο, ο οποίος πίστευε ότι ο Αϊφελ δεν ήταν αρκετά καλός γαμπρός για την κόρη του. «Η καρδιά του ράγισε αλλά επίσης ένιωσε πολύ ταπεινωμένος», λέει η Μπονγκράν. «Ολα όσα ακολούθησαν οφείλονταν σ’ αυτό. Βασικά, δεν ήθελε εκδίκηση, ήθελε όμως να αποδείξει σε όλο τον κόσμο τι μπορούσε να κάνει. Μετά από αυτό, έγραψε στη μητέρα του και είπε: “Αρκετά ως εδώ. Απλά βρείτε μου ένα ωραίο κορίτσι, απλό, με καλό χαρακτήρα και καλή συμπεριφορά. Δεν χρειάζεται να την ερωτευτώ. Θέλω απλώς να παντρευτώ”».

Το 1862, ο Αϊφελ παντρεύτηκε την Μαργκερίτ Γκοντελέ, η οποία γέννησε πέντε παιδιά, και 15 χρόνια αργότερα πέθανε. Ο  μηχανικός, ήταν τότε 45άρης, πλούσιος και επιτυχημένος, αλλά δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Η μεγαλύτερη κόρη του, Κλερ, έγινε μητέρα για τα αδέλφια της και αργότερα εργάστηκε σαν γραμματέας του πατέρα της.

Στο σημείο αυτό  η Μπονγκράν εφευρίσκει μια συνάντηση μεταξύ του Αϊφελ και της Μπουρζές, η οποία εν τω μεταξύ είχε επίσης παντρευτεί και ο σύζυγός ήταν ολοζώντανος. Σύμφωνα με το σενάριό της, ο Αϊφελ θέλει να εντυπωσιάσει την παλιά του αγάπη, χτίζει, λοιπόν, τον πύργο. Μάλιστα, η φαντασία της προχωράει ακόμα περισσότερο, λέγοντας ότι η δομή του πύργου σε σχήμα Α ήταν  αφιερωμένη στο αρχικό του ονόματος της Μπουρζές, Αντριέν.

Η δημιουργία του Αϊφελ υπήρξε για χρόνια το πιο δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο στον κόσμο. Ωστόσο, η παραγωγή της ταινίας χρειάστηκε πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι η κατασκευή του πύργου, ο οποίος ολοκληρώθηκε σε δύο χρόνια, δύο μήνες και πέντε ημέρες.

Οπως γράφει η Μπονγκράν στο βιβλίο της, «Eiffel et Moi» («Ο Αϊφελ κι εγώ»), το οποίο μόλις κυκλοφόρησε, εμπνεύστηκε την ιδέα στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν σπούδαζε στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης USC στο Λος Αντζελες. Αρκετοί παραγωγοί και σκηνοθέτες ενδιαφέρθηκαν για το έργο, αλλά το απέφυγαν κυρίως λόγω του κόστους. Επισημαίνει, όμως, επίσης, ότι υπήρχε και μια αλαζονεία για το θέμα. Η Μαριόν Κοτιγιάρ, μία από τις ηθοποιούς που απέρριψαν το ρόλο της Μπουρζές, χαρακτήρισε «εντελώς κακόγουστη και κοινότοπη» την ιδέα της ταινίας για το σύμβολο του Παρισιού.

Αφού το σενάριο ξαναγράφτηκε αμέτρητες φορές, η ταινία γυρίστηκε τελικά πέρυσι, σε σκηνοθεσία τον Μαρτίν Μπουρμπουλόν. Τον Αϊφελ υποδύεται ο Ρομάν Ντουρίς και την Μπουρζές η Εμα Μακέι, η οποία γεννήθηκε στη Γαλλία, αλλά είναι πιο γνωστή στο αγγλόφωνο κοινό για τον ρόλο της Μέι Γουάιλεϊ στη σειρά του Netflix «Sex Education».

Ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 25 εκατ. ευρώ – μέτριος για τα δεδομένα του Χόλιγουντ- και μεγάλο μέρος του πήγε στην κατασκευή του αντιγράφου ενός από τα τεράστια πόδια του πύργου, το οποίο στη συνέχεια διπλασιάστηκε χρησιμοποιώντας ειδικά εφέ.

Η Μπονγκράν ένιωσε ανακούφιση που το όραμά της επιτέλους φτάνει στην οθόνη. «Με είχε στοιχειώσει αυτό το σενάριο και το έκανα σε ταινία», είπε στους Sunday Times. «Αλλά ξέρετε κάτι; Η ιστορία απέδειξε τελικά ότι έκανα το σωστό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News