Οταν μέχρι το τέλος του χρόνου οι ΗΠΑ πρέπει να δανειστούν 9,2 τρισεκατομμύρια δολάρια για να πληρώσουν τόκους και να αναχρηματοδοτήσουν τα ομόλογα τους που λήγουν, τότε δικαίως οι επενδυτές ανά τον κόσμο ανησυχούν για κάθε σκίρτημα των αγορών.

Το δυσθεώρητο χρέος των ΗΠΑ που πλέον έχει εκτοξευθεί στα 37 τρισεκατομμύρια δολάρια, αποτελεί από μόνο του ένα παράγοντα αποσταθεροποίησης των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας. Πόσο μάλλον όταν η εξέλιξη του συνδέεται με την αλλοπρόσαλλη πολιτική Τραμπ από τη στιγμή που κάθισε στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου. Η μεγαλύτερη κρίση χρέους των ΗΠΑ, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο μέσω «δραστικά χαμηλότερων» επιτοκίων.

Ομως αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι αγορές χρέους, κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση. Οι προβολείς των επενδυτών βρίσκονται εδώ και αρκετές εβδομάδες στραμμένοι στην Ανατολή καθώς οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ιαπωνική κυβέρνηση να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, μπορεί να κρύβουν απλά κάποιες ζημιές για τη χώρα του «ανατέλλοντος ηλίου» ή ακόμη χειρότερα να πυροδοτήσουν μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.

Κι αυτό γιατί το 2025, ελέω Τραμπ και των πολέμων που δεν έχουν τέλος, αναδεικνύεται ως μια χρονιά αστάθειας και αβεβαιότητας για τον κόσμο από τις ΗΠΑ, ως την Ιαπωνία. Τα πρώτα σημάδια αποσταθεροποίησης φάνηκαν τις περασμένες εβδομάδες όταν η ισχνή ζήτηση για κρατικά ομόλογα 20ετούς διάρκειας σε δημοπρασία που έκανε ο ιαπωνικός οργανισμός διαχείρισης χρέους, προκάλεσε «ρίγη στους παίχτες», ωθώντας τις μακροπρόθεσμες ιαπωνικές αποδόσεις – το κόστος δανεισμού της κυβέρνησης – στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών.

Αποτέλεσμα ήταν ο Σιγκέρου Ισίμπα, πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, να προειδοποιήσει το κοινοβούλιο του λέγοντας ότι η θέση της χώρας που παρέλαβε ως κυβέρνηση μειοψηφίας είναι «χειρότερη από την Ελλάδα». Ολα αυτά δείχνουν πόσο ευάλωτη θα μπορούσε να είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε μια κατάρρευση εάν οι αγορές χάσουν οριστικά την εμπιστοσύνη τους.

Η αποσταθεροποίηση βέβαια του χρέους της Ιαπωνίας, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν απασχολούσε σχεδόν κανένα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος καλυπτόταν από εσωτερικό δανεισμό και την ενεργή ανάμειξη της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας – Bank of Japan – στην αγορά ομολόγων, επαναφέρει στη μνήμη των αγορών τον κίνδυνο ενός «ντόμινο» σε υπερχρεωμένες χώρες

Οπως ανέφερε η Telegraph «o ευρύτερος φόβος είναι ότι η Ιαπωνία είναι ένα καναρίνι στο ανθρακωρυχείο. Σε έναν κόσμο αστάθειας και αβεβαιότητας που προκαλεί ο Ντόναλντ Τραμπ, οι επενδυτές στην αγορά ομολόγων θα μπορούσαν γρήγορα να χάσουν την εμπιστοσύνη τους σε οποιαδήποτε από τις εξαρτώμενες από το χρέος κυβερνήσεις της Δύσης».

«Οι πιέσεις και στα αμερικανικά ομόλογα είναι ένα σημάδι ότι οι επενδυτές ίσως αποφασίσουν να τιμωρήσουν τα κράτη με υψηλό χρέος και μεγάλα ελλείματα. Αυτό είναι ένα θέμα που έχει πλήξει το Ηνωμένο Βασίλειο στο παρελθόν, σήμερα επιβαρύνει τις ΗΠΑ ειδικά μετά την υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας από τη Moodys».

Οι ΗΠΑ, έχουν λόγο δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ 123% και αξιολογούνται από την BNP Paribas ως η πιο ευάλωτη δημοσιονομικά αναπτυγμένη οικονομία. Ακολουθούν η βρετανική αγορά ομολόγων η οποία ταλανίζεται τακτικά από τα γεγονότα στις ΗΠΑ καθώς οι οικονομίες τους θεωρούνται αλληλένδετες.

Το ελληνικό χρέος ασφαλές για τους επενδυτές

Το βασικό στοιχείο που καθιστά ασφαλές το ελληνικό χρέος για τους ξένους επενδυτές είναι στην αγορά διαπραγματεύονται τίτλοι (ομόλογο) που αντιστοιχούν στο ένα τρίτο του συνολικού χρέους.

Το μεγαλύτερο τμήμα (τα δύο τρίτα) ή 217 δισ. ευρώ στο σύνολο των 364 δισ. ευρώ, τα οφείλει η Ελλάδα στον ESM ο οποίος είχε δανειστεί για λογαριασμό μας μετά το PSI και την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου.

Οι αγορές γνωρίζουν ότι ο ESM, μηχανισμός ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο για τις ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες πιθανόν στο μέλλον να πειστούν από τις αγορές ή να βρεθούν εκτός αγορών όπως συνέβη με την Ελλάδα το 2010, έχει σήμερα μοναδικό «πελάτη» τη χώρα μας καθώς η Ιρλανδία, Κύπρος και Πορτογαλία εξόφλησαν τα δάνεια τους, καθώς τα ποσά, οι ενισχύσεις που τους δόθηκαν, ήταν πολύ χαμηλότερα από το ελληνικό πρόβλημα.

Δανειζόμαστε φθηνότερα και από τη Γερμανία

Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πλέον αποδεικνύεται από τους αριθμούς. Το χαρτοφυλάκιο δημοσίου χρέους γενικής κυβέρνησης το οποίο, με στοιχεία τέλους 2024, είχε τα ακόλουθα βασικά χαρακτηριστικά:

• Υψος χρέους: 364,8 δισ ευρώ
• Μέση σταθμική διάρκεια χρέους: 18,8 έτη
• Μέση σταθμική διάρκεια ανατιμολόγησης: 18,2 έτη
• Ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης: 1,73%

Μόνο για ειδικούς…

Μιλώντας στη γλώσσα των ειδικών βλέποντας αυτά τα στοιχεία του προφίλ του ελληνικού δημοσίου χρέους ένας αναλυτής συμπεραίνει τα εξής:

• Το ελληνικό δημόσιο χρέος, με όρους χαρτοφυλακίου αναφοράς (benchmark portfolio), επί της ουσίας προσομοιάζει με ένα ομόλογο, το οποίο θα πρέπει να αποπληρωθεί εφάπαξ μετά από περίπου 19 έτη, που δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο αγοράς (επιτοκιακό, συναλλαγματικό, κλπ.), με σταθερό και προβλέψιμο κόστος εξυπηρέτησης για όλη τη διάρκεια μέχρι τη λήξη του, της τάξεως του 1,73%.

Αν σήμερα, η πλέον αξιόχρεη χώρα της ευρωζώνης, η Γερμανία επιθυμούσε να προβεί σε δανεισμό διάρκειας 19 ετών (όσο δηλαδή η μέση σταθμική διάρκεια του ελληνικού χρέους) το κόστος δανεισμού της θα ανερχόταν σε 2,93%, δηλαδή 1,20% υψηλότερο από το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News