Η ταινία του 1998, «The Horse Whisperer» (Ο Γητευτής των Αλόγων), με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ δεν έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία, όμως ενέπνευσε έναν πολιτικό όρο: Το Whisperer μεταφράζεται ως «γητευτής», αλλά και ως «Ψιθυριστής» – και το να είσαι ο «ψιθυριστής» ενός πολιτικού σημαίνει να έχεις μεγάλη επιρροή επάνω του. Παρότι επί χρόνια ο όρος χρησιμοποιήθηκε ειρωνικά, στις μέρες μας έχει μεγάλη σοβαροτητα.

Η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, η οποία τα πηγαίνει πολύ καλά με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ χωρίς κανένα απολύτως διακριτό όφελος για την ίδια, την Ιταλία ή την Ουκρανία, πιστώνεται με εξαιρετική επιρροή στον αμερικανό πρόεδρο.

Οι ψιθυριστές του Τραμπ, όμως, γράφουν οι Financial Times, θα πρέπει να κριθούν βάσει αποτελεσμάτων. Τα οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν ήταν από τους πρώτους που πλησίασαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, στην πρώτη θητεία του στον Λευκό Οίκο. Καταλαβαίνοντας σύντομα τη μεγαλομανία του Τραμπ, τον προσκάλεσε ακόμη και στην παρέλαση, στις 14 Ιουλίου 2017. Πόσο καλά πήγε αυτό για τον γάλλο ηγέτη; Τόσο που αυτόν τον μήνα πρότεινε το πάγωμα των ευρωπαϊκών επενδύσεων στην Αμερική…

Οσο για τη Βρετανία, συνεχίζουν οι FT, η Τερέζα Μέι ήταν ένας από τους πολλούς πρωθυπουργούς που εξευτέλισαν τους εαυτούς τους και το έθνος τους για μια εμπορική συμφωνία των ΗΠΑ. Αυτή η συμφωνία ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί, παρ’ ότι έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από το Brexit. Ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος έχει αρκετά κοινά με τον Τραμπ, του άσκησε πίεση για να στηρίξει την Ουκρανία ακόμη και μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία της Βρετανίας. Χωρίς απολύτως κανένα αποτέλεσμα.

Η Ιαπωνία είναι ένα άλλο έθνος που υποτίθεται ότι «μιλάει στην ψυχή» του Τραμπ, από τότε που ο πρόεδρος έπαιξε γκολφ με τον αείμνηστο Σίνζο Αμπε. Τα ιαπωνικά αυτοκίνητα αντιμετωπίζουν σήμερα δασμούς 25% από τις ΗΠΑ. Η αμερικανική εγγύηση ασφαλείας για τη χώρα, στην οποία βασίζεται από το 1951, είναι άγνωστο εάν συνεχίζει να έχει οποιαδήποτε αξία.

Εάν υπήρχε κάποιο έθνος που κέρδισε ειδική μεταχείριση από τον Τραμπ -με την εξαίρεση της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν, τον οποίον ο Τραμπ θαυμάζει-, θα το ξέραμε, σημειώνουν οι FT.  Αντίθετα, οι ανταμοιβές για την προσέγγιση του προέδρου των ΗΠΑ είναι μικρές. Οπως και το κόστος της τήρησης αξιοπρεπών αποστάσεων. Η δασμολογική παύση που ανακοίνωσε ο Τραμπ νωρίτερα αυτό το μήνα είχε ευρεία εφαρμογή: καλύπτει χώρες που ούτε ισχυρίζονται ότι έχουν κάποιον ιδιαίτερο δεσμό μαζί του ούτε προσπαθούν πολύ να δημιουργήσουν.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μια συνεχής επιδίωξη προσωπικής σχέσης με τον Τραμπ. Για ποιόν σκοπό; Πριν από μερικές εβδομάδες, ο χαμηλότερος δασμολογικός συντελεστής για το Ηνωμένο Βασίλειο προβλήθηκε ως μέρισμα για το Brexit και ως απόδειξη της αγγλοσαξονικής συγγένειας.

Τώρα, μετά από μια επίδειξη πολύ καλής σχέσης με την Μελόνι, στο Οβάλ Γραφείο, ο Τραμπ μιλάει για μια εμπορική συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ. Κάποια στιγμή πρέπει να αποδεχτούμε ότι ο πρόεδρος είναι απλώς παρορμητικός, εξηγούν οι FT. Μπορεί να έχει καλή διάθεση απέναντι σε κάποιο άτομο ή μέρος, αλλά αυτό δεν λέει τίποτε. Η μετάφραση της ασαφούς καλής θέλησης σε στρατηγική δέσμευση, είναι άσκοπη.

Η αποδεδειγμένη ματαιότητα του να είναι κάποιος ψιθυριστής  του Τραμπ είναι ένας καλός λόγος για να σταματήσουν οι ηγέτες να επιδιώκουν τέτοια «προνόμια». Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, υπάρχει ένας άλλος λόγος, σύμφωνα με τους FT: Η εμμονή στην ιδέα των ψιθυριστών, θολώνει το μήνυμα ότι η Αμερική του Τραμπ εγκαταλείπει τους συμμάχους της.

Οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι είναι σε πολύ δύσκολη θέση αυτήν τη στιγμή, συνεχίζει το άρθρο: Τους ζητούν να προετοιμαστούν για υψηλότερους φόρους ή λιγότερη κρατική πρόνοια, ή πιθανώς και για τα δύο, για να χρηματοδοτήσουν τον επανεξοπλισμό, καθώς οι ΗΠΑ αποσύρουν την προστασία τους. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες τους συνεχίζουν να προσπαθούν να πλησιάσουν τον Τραμπ με μια κρατική επίσκεψη ή με προσωπική γοητεία. Αυτό δίνει διπλά σήματα. Είτε ζούμε μια ρήξη των υπερατλαντικών δεσμών, οπότε η Ευρώπη πρέπει να αρχίσει να προστατεύει τον εαυτό της, είτε ζούμε μια παροδική διαταραχή που θα μπορούσε να ξεπεραστεί με μερικές γλυκιές κουβέντες.

Οι δυτικοί ηγέτες χωρίζονται πλέον ξεκάθαρα σε εκείνους που είναι σταθερά απέναντι στις ΗΠΑ, όπως ο καναδός πρωθυπουργός Μαρκ Κάρνεϊ και ο γερμανός Φρίντριχ Μερτς, και σε αυτούς που προσπαθούν να διατηρήσουν σχέσεις και με τις δύο πλευρές. Οταν ο Κιρ Στάρμερ δίνει στον Τραμπ μια βασιλική πρόσκληση για να επισκεφθεί τη Βρετανία, δεν μπορεί να περιμένει από τους ψηφοφόρους να πιστέψουν ότι ο Τραμπ είναι τόσο μεγάλη απειλή για την άμυνα του βασιλείου ώστε να δικαιολογεί επώδυνους δημοσιονομικούς συμβιβασμούς τα επόμενα χρόνια. Καλύτερα να αφήνεις τις ΗΠΑ στα κρύα του λουτρού, όπως κάνει ο Κάρνεϊ, ώστε οι ψηφοφόροι να μην αμφιβάλλουν για τη σοβαρότητα των πραγμάτων.

Με άλλα λόγια, καταλήγουν οι FT, ακόμα κι αν κάποιος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ψιθυριστής του Τραμπ, θα ήταν συνετό να μην το κάνει, για να αποφευχθεί η σύγχυση του κοινού. Παρεμπιπτόντως, το μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η ταινία με τον Ρέντφορντ, περιείχε μια ανατροπή της πλοκής που ο σκηνοθέτης επέλεξε να αφήσει εκτός: Ενα άλογο ποδοπατάει τον γητευτή του μέχρι θανάτου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News