Ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Ανταμ Σάντλερ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των σταρ του Χόλιγουντ τη δεκαετία του 1990 και έκτοτε δεν έφυγαν ποτέ. Αλλά και οι δύο ξεκίνησαν την καριέρα τους στην τηλεόραση. Ο Κλούνεϊ έγινε γνωστός με τον ρόλο του δρ Νταγκ Ρος στην σειρά «Στην Εντατική», που άρχισε να προβάλλεται στις ΗΠΑ το 1994, και ο Σάντλερ εμφανιζόταν από το 1990 έως το 1995 στην ζωντανή κωμική εκπομπή του NBC «Saturday Night Live»,  πριν αφήσει το στίγμα του σε πολύ αστείες, πολύ επιτυχημένες κωμωδίες όπως οι «Billy Madison» (1995), «Σύζυγος για ενοικίαση» (2011) και «Μαζί…  με το ζόρι» (2014).

Οταν, δε, βρίσκονται μαζί στον ίδιο χώρο, γίνονται ξέφρενα αστείοι, γράφει ο Τζόναθαν Ντιν στη βρετανική εφημερίδα The Times, ο οποίος μίλησε μαζί τους στο πλαίσιο της προώθησης της νέας ταινίας τους «Jay Kelly» (ανεβαίνει στο Netflix στις 5 Δεκεμβρίου). Στην ταινία του Νόα Μπάουμμπακ, ο Κλούνεϊ υποδύεται τον ομώνυμο σούπερ σταρ που βρίσκεται στη μέση μιας κρίσης ηλικίας και ο Σάντλερ είναι ο πιστός του μάνατζέρ, Ρον Σούκενικ, ο οποίος έχει θυσιάσει τα πάντα για τον πιο πολύτιμο πελάτη του. Είναι μια ταινία για τον κινηματογράφο και είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς δύο ηθοποιούς που γνωρίζουν καλύτερα αυτόν τον κόσμο, σχολιάζει ο Ντιν στους Times.

Ωστόσο, στο ξεκίνημά τους, δυσκολεύτηκαν και οι δύο να εγκαταλείψουν τη μικρή οθόνη. Ο Σάντλερ προσπάθησε αλλά απέτυχε να πάρει έναν ρόλο στην ταινία του Εντι Μέρφι «Ο πρίγκιπας της Ζαμούντα» (1988). Και ο Κλούνεϊ, λέει στους Times: «Ημουν στην τηλεόραση, έβγαζα καλά χρήματα, αλλά τότε οι ηθοποιοί έλεγαν, “Λοιπόν, είμαι ηθοποιός του κινηματογράφου κα τυχαίνει να κάνω τηλεόραση”». Εξίσου «φαντασμένος», ωστόσο ο Κλούνεϊ, ήθελε απεγνωσμένα να παίξει στην μεγάλη οθόνη.

«Εφτασα στην τελική δοκιμασία για έναν ρόλο στο “Θέλμα και Λουίζ”», συνεχίζει, αναφερόμενος στην κλασική ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ ​​του 1991, «Και, γμτ***, τον πήρε ο Μπραντ», προσθέτει. Ο Μπραντ είναι, φυσικά, ο στενός του φίλος Μπραντ Πιτ, με τον οποίο στη συνέχεια θα έπαιζαν μαζί στην κωμική τριλογία «Ocean’s » του Στίβεν Σόντερμπεργκ, («Ocean’s 11», 2001, «Ocean’s 12», 2004 και «Ocean’s 13», 2007) ενώ η θρυλική συμμορία θα επιστρέψει με το «Ocean’s 14», που θα γυριστεί το 2026, όπως ανακοινώθηκε.

«Δεν είχα δει το “Θέλμα και Λουίζ” για χρόνια», συνεχίζει ο Κλούνεϊ, «γιατί ήμουν ενοχλημένος. Αυτός ο ρόλος εκτόξευσε την καριέρα του στον κινηματογράφο. Είχε παίξει σε κωμικές σειρές και ανοησίες στο παρελθόν, πότε λοιπόν, ερχόταν για μένα αυτό που θα μπορούσε να με λανσάρει; Γ***το!» Ο Πιτ το ξέρει αυτό; «Α, ναι, στα τέτοια του. Αλλά, φυσικά, όταν το είδα, είπα, ότι έπρεπε να τον παίξει αυτός ο τύπος», απαντάει.

Στην κορυφαία του σκηνή ο Πιτ εμφανίζεται γυμνός και ατημέλητος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο Σάντλερ γελάει. «Το είδα στον κινηματογράφο και όταν ο Μπρaντ έβγαλε το πουκάμισό του, ο κόσμος τρελάθηκε», λέει, και προσθέτει  κουνώντας το κεφάλι του: «Αλλά έπρεπε να ήσουν εσύ, Κλούνεϊ»…

Ο Σάντλερ είναι ζεστός και μάλλον γλυκός αλλά ο Κλούνεϊ  είναι ο απόλυτος μετρ της γοητείας. Θα έπρεπε πραγματικά να είναι πολιτικός, σχολιάζει στους Times, ο Τζόναθαν Ντιν. Η συζήτηση έρχεται στον «Jay Kelly», μια συγκινητική κωμωδία για το εγώ και τη φήμη που καταλήγει σε ένα showreel της υποτιθέμενης καριέρας του Κέλι, το οποίο βασίζεται σε πλάνα από πραγματικές ταινίες του Κλούνεϊ.

«Δεν ήξερα ότι χρησιμοποίησαν ταινίες μου», λέει ο Κλούνεϊ, «Χρησιμοποίησαν κάνα δυο δημοφιλείς, αλλά οι περισσότερες ήταν αποτυχίες ή ταινίες που γύρισα όταν ήμουν πολύ νέος». «Με συγκλόνισε», προσθέτει ο Σάντλερ για την εξέλιξη του Κλούνεϊ μέσα στις δεκαετίες, «παρακολουθώντας τα νιάτα να εξελίσσονται περισσότερο στα…». Ο Κλούνεϊ παρεμβαίνει  χαμογελώντας: «Γέροντα, εσύ μπορείς να το πεις»….

Ο Κλούνεϊ είναι 64 ετών, παντρεμένος με τη βρετανίδα δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αμάλ Κλούνεϊ, και έχουν δύο δίδυμα που πάνε στο δημοτικό. Ο, δε, Σάντλερ είναι 59 ετών, παντρεμένος με την ηθοποιό Τζάκι Σάντλερ και έχουν δύο έφηβες κόρες.

Ο Κλούνεϊ γεννήθηκε στο Κεντάκι, ο Σάντλερ στη Νέα Υόρκη, και οι δύο πήγαν σε σχολή υποκριτικής. Ο Κλούνεϊ θυμάται «τόνους ηθοποιών» που απλά δεν τα κατάφεραν. «Οι καλύτεροι ηθοποιοί στην τάξη δεν ήταν και οι πιο επιτυχημένοι», λέει. «Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ ταλέντου και επιτυχίας», σχολιάζει.

«Ηθελα 100% να γίνω διάσημος»

Αυτοί οι δύο, λοιπόν, ήθελαν απλώς να παίξουν ή να γίνουν διάσημοι; «Ως παιδί; Ηθελα 100% να γίνω διάσημος», λέει ο Σάντλερ. «Στα 17 μου όταν ασχολήθηκα με το stand-up, ήθελα αυτό που είχε ο Εντι Μέρφι, να περπατάς στον δρόμο και ο κόσμος να λέει, “Θεέ μου!” Αυτό θα έδινε στους συμμαθητές σου και στους γονείς σου την ευκαιρία να καταλάβουν ότι τα είχες καταφέρει, και αυτός ήταν ο πρώτος μου στόχος. Οπότε ναι, ήθελα φήμη, αλλά μετά από μερικά χρόνια σε αυτή τη δουλειά θέλεις επίσης να είσαι καλός. Και αυτό γίνεται στόχος».

«Εχει να κάνει και με τα οικονομικά», προσθέτει ο Κλούνεϊ. «Κάνουμε μια δουλειά που θα μπορούσαμε απλά να κάνουμε δωρεάν, σε μικρές θεατρικές παραστάσεις ή βραδιές που όποιος θέλει μπορεί να πιάσει το μικρόφωνο. Και ξαφνικά φτάνεις σε μια ηλικία που είτε θα πετύχεις είτε θα κάνεις μια δουλειά γραφείου γιατί θέλεις ένα σταθερό εισόδημα. Κυνηγάς την ασφάλεια», τονίζει.

Η δουλειά που σε κάνει διάσημο τείνει επίσης να είναι και πιο καλά πληρωμένη; «Ναι», λέει ο Κλούνεϊ, κουνώντας το κεφάλι. «Αλλά μετά υπάρχει μια στιγμή που λες, “Ω, αυτό είναι λίγο διαφορετικό”. Υπάρχουν πολλά πράγματα που σου αφαιρούνται». Σαν τι; «Ανεξαρτησία. Αλλά δεν θα μας ακούσετε ποτέ να παραπονιόμαστε. Οταν δούλευα στο Κεντάκι κόβoντας καπνό, μισούσα να ακούω διάσημους ανθρώπους να παραπονιούνται. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προκλήσεις στην πορεία», εξηγεί.

«Το να προσπαθείς να υποκριθείς μια ανάλαφρη διάθεση όταν νιώθεις μέσα σου μαυρίλα δεν είναι εύκολο», προσθέτει ο Σάντλερ, «Αλλά το κάνεις». Ο Κλούνεϊ γελάει. Επαιζε, λέει, σε ένα πρωτάθλημα μπάσκετ στο Λος Αντζελες με μια ομάδα κωμικών. «Δεν υπάρχει ομάδα πιο θυμωμένη από μια ομάδα κωμικών σε ένα γήπεδο μπάσκετ», θυμάται, «Ηταν μίσος όλη μέρα. Σκεφτόμουν, “Φίλε, σας νόμιζα όλους αστείους!”».

«Κοίτα, κανένα μέρος του εαυτού μου δεν ξυπνάει λέγοντας, “Φίλε, μακάρι να μην είχε συμβεί αυτό”», προσθέτει ο Σάντλερ αναφερόμενος στην καριέρα του. «Αλλά έχεις μια πραγματική ζωή. Εχεις σκαμπανεβάσματα όπως όλοι. Οι άνθρωποι το παραβλέπουν αυτό. Μπορείς να είσαι στο δωμάτιο αλλά το μυαλό σου να τρέχει αλλού λόγω της δουλειάς. Αλλά αυτό ισχύει για κάθε δουλειά».

Ο Σάντλερ αναγνωρίστηκε το 1995 με τον «Μπίλι Μάντισον», την πρώτη από τις πολλές κωμωδίες του που θα ακολουθούσαν. Γνώρισε, δε, μεγάλη επιτυχία και φέτος με το σίκουελ «Happy Gilmore 2» στο Netflix, μια κωμωδία με χονδροειδές χιούμορ που μοιάζει κάπως παράταιρη στις μέρες μας.

«Είναι δύσκολο να γίνει μια κωμωδία τώρα;», ρωτάει γεμάτος περιέργεια ο Κλούνεϊ. «Ο ενθουσιασμός δεν είναι τόσο υψηλός όσο πριν από 15 χρόνια», παραδέχεται ο Σάντλερ. «Είναι ένα παιχνίδι αριθμών και οι κωμωδίες απλώς δεν είναι τόσο δυνατές όσο παλιά. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλές [κωμικές] παραγωγές τώρα, είναι φθηνές. Αλλά δεν είναι το ίδιο όπως παλιά», λέει.

Θα είναι υποψήφιος ή όχι;

Η συζήτηση τελειώνει με την πολιτική. Ο Κλούνεϊ είναι μέλος των Δημοκρατικών, ηγήθηκε μάλιστα της έκκλησης για την παραίτηση του Τζο Μπάιντεν στις εκλογές του 2024 στις ΗΠΑ, και την αντικατάστασή του από την Κάμαλα Χάρις (κάτι που τώρα αποκαλεί «λάθος» τονίζοντας ότι ήταν πολύ δύσκολο για την Χάρις να πάρει τον έλεγχο: «Της δόθηκε ένα πολύ δύσκολο έργο.») Στον παρελθόν έχει πει στον δημοσιογράφο των Times ότι οι Δημοκρατικοί ήταν πολύ «παθητικοί» κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και ότι δεν χρειάζονταν «αναγκαστικά» μια διασημότητα όπως ο Τραμπ (όπως ο Κλούνεϊ) για να θέσει υποψηφιότητα.

Το πιστεύει ακόμα αυτό; «Οι επόμενες εκλογές είναι σε τρία χρόνια και αν κοιτάξετε τους εκλογικούς κύκλους, δύο χρόνια πριν από τη νίκη του Μπιλ Κλίντον νομίζαμε ότι υποψήφιος θα ήταν ο Πολ Τσόνγκας. Νομίζαμε ότι θα ήταν η Χίλαρι όταν κέρδισε ο Μπαράκ Ομπάμα, οπότε είμαστε πολύ μακριά από το να πρέπει να προσδιορίσουμε ποιος θα μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα για το Δημοκρατικό Κόμμα, θα δούμε, θα περιμένουμε», παρατηρεί.

Αυτό είναι περίεργο για τους Βρετανούς, οι οποίοι γνωρίζουν πάντα τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, χρόνια πριν από τις εκλογές, σχολιάζει ο δημοσιογράφος των Times. «Ναι, αλλά μερικές φορές κάποιος είναι επικεφαλής ενός κόμματος μόνο για όσο διάστημα χρειάζεται», απαντά ο Κλούνεϊ, χαμογελώντας πονηρά. «Κοιτάξτε, είναι μια ενδιαφέρουσα εποχή στη χώρα μου, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, δεξιοί και αριστεροί, θέλουν το ίδιο: μια δουλειά με αξιοπρέπεια, υγεία για τους ίδιους και την οικογένειά τους. Ετσι, όποιος θέσει υποψηφιότητα θα πρέπει να μπορεί να διατυπώσει τα σημεία που είναι αποδεκτά από όλα τα μέρη, επειδή η διχόνοια δεν μας οδηγεί πουθενά», τονίζει.

Και αυτό το άτομο δεν θα είναι ο Κλούνεϊ; Στην ταινία, όταν ρωτούν τον Τζέι Κέλι αν θα θέσει υποψηφιότητα για ένα αξίωμα, κάποιος προσθέτει ότι έκανε πάρα πολλές «χωριατιές στο Κεντάκι» για να τα καταφέρει στην πολιτική, πράγμα που μοιάζει με ατάκα γραμμένη ειδικά για τον Κλούνεϊ. «Ακριβώς», λέει γελώντας. «Ειλικρινά, έχω μια πολύ καλή ζωή αυτή τη στιγμή. Απολαμβάνω την δουλειά μου με τον άνθρωπό μου τον Ανταμ…», τονίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News