Είχε, μόλις, ολοκληρώσει μια μίνι συνέντευξη στο SportTV, το μεσημέρι της Τρίτης (05.08) στο αθλητικό κέντρο της Πόρτο στο Ολιβάλ, όταν ένιωσε έντονη αδιαθεσία. «Πάμε μέσα; Κάνει πολλή ζέστη εδώ», είπε στους ανθρώπους του τηλεοπτικού συνεργείου. Ηταν τα τελευταία του λόγια.

Οι γιατροί του πορτογαλικού συλλόγου προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή, χρησιμοποιώντας απινιδωτή, μέχρι να φτάσουν οι Εθνικές Ιατρικές Υπηρεσίες Εκτακτης Ανάγκης (INEM). Μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο «Σάο Ζοάο», εισήχθη στην Εντατική, αλλά λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Καρδιοαναπνευστική ανακοπή.

Είχε πρόβλημα με την καρδιά του (πριν από τρία χρόνια είχε υποβληθεί σε καθετηριασμό έπειτα από έμφραγμα του μυοκαρδίου), αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την προπονητική για ένα μικρό χρονικό διάστημα, όμως επέστρεψε. Οι γιατροί τον είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν υπήρχε λόγος να εγκαταλείψει τη δουλειά του. Αλλωστε, όπως έλεγε ο ίδιος, η ζωή του ήταν εκεί: στα γήπεδα.

Ο Ζόρζε Κόστα, που «έφυγε» δύο μήνες πριν κλείσει τα 54, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Πρωταγωνιστής στους θριάμβους των «Δράκων» από τις αρχές των 90s μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, και μέλος της «χρυσής γενιάς» της Πορτογαλίας που το 1991 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο U-20, νικώντας στον τελικό τη Βραζιλία. Με την εθνική του ομάδα αγωνίστηκε στο Euro 2000 και στο Μουντιάλ 2002.

Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του συνδέθηκε με ένα κοσμοϊστορικό γεγονός: την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από την Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο – ο Κόστα σήκωσε το τρόπαιο ως αρχηγός της. Στη διάρκεια της χθεσινής συνέντευξης Τύπου εν όψει του αποψινού αγώνα της Φενέρμπαχτσε με τη Φέγενορντ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ο «Special One» μίλησε για εκείνον με βουρκωμένα μάτια: «Εχασα ένα κομμάτι του παρελθόντος μου. Είμαι τρομερά λυπημένος, αλλά τώρα είμαι εδώ. Αν μπορούσε να μου μιλήσει αυτή τη στιγμή, θα μου έλεγε “κάνε τη συνέντευξή Τύπου, παίξε το παιχνίδι, πάρε τη νίκη και ξέχνα ό,τι συνέβη σε εμένα”. Ετσι ήταν ο Ζόρζε, και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω. Θα κάνω τη δουλειά μου σήμερα και αύριο, και μετά θα θρηνήσω».

Ο Κόστα δεν ήταν σούπερ-σταρ. Ούτε κάποιος φαντεζί τεχνίτης της μπάλας, από εκείνους που διασκεδάζουν το κοινό – έπαιζε τον άχαρο ρόλο του κεντρικού αμυντικού. Δεν έστρωσαν στα πόδια του δεκάδες εκατομμύρια. Μεγάλωσε στις ακαδημίες της Πόρτο, και της έμεινε πιστός επί 15 ολόκληρα χρόνια, από το 1990 έως το 2005 που πήγε στη Σταντάρ Λιέγης για να κλείσει την καριέρα του (2006). Τις τρεις σεζόν που φόρεσε τη φανέλα άλλου συλλόγου, το έκανε ως δανεικός. Αγαπήθηκε ως «μαχητής», ένας από τους αυθεντικούς της εποχής του.

Ηταν ο «Bicho» (Θηρίο). Με αυτό το προσωνύμιο τον είχε «βαπτίσει» ο συμπαίκτης και παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας, Φερνάντο Κόουτο. Ο «Βράχος», που δεν λύγιζε ποτέ. Ο «Στρατηγός», που έβγαινε μπροστά στις πιο δύσκολες στιγμές. Η καρδιά της Πόρτο μέσα στο γήπεδο. «Σε όλη του τη ζωή, εντός και εκτός γηπέδου, ο Ζόρζε Κόστα ενσάρκωνε τις αξίες που χαρακτηρίζουν την Πόρτο: αφοσίωση, ηγεσία, πάθος και ένα ακατάβλητο πνεύμα νικητή», ανέφερε, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση του πορτογαλικού συλλόγου.

«Ολοι τον γνώριζαν για το πάθος του στα γήπεδα, αλλά έξω από αυτά ήταν ένας άνθρωπος ζεστός, φιλικός και αληθινός», δήλωσε ο Φερνάντο Σάντος, που τον είχε παίκτη επί τρεις σεζόν. «Σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά με τα επιτεύγματά του και το ηγετικό του πνεύμα…», έγραψε στο Instagram ο συμπατριώτης του προπονητής του Παναθηναϊκού, Ρουί Βιτόρια. «Θρύλος του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, ο Ζόρζε υπήρξε κάτι περισσότερο από ποδοσφαιριστής, ένας ηγέτης και αληθινός πολεμιστής», είπε ο προπεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν. «Αιώνιος αρχηγός», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος με τον οποίο τον αποχαιρέτησε η A Bola.

Με την Πόρτο κατέκτησε 24 τρόπαια. Μεταξύ άλλων, το Τσάμπιονς Λιγκ του 2004, το Κύπελλο UEFA της προηγούμενης χρονιάς και οκτώ πρωταθλήματα Πορτογαλίας. Πέντε από αυτά, σε πέντε διαδοχικές σεζόν. Το 2000 βραβεύτηκε με τη «Χρυσή Μπάλα» της πορτογαλικής λίγκας, που απονέμεται στον κορυφαίο παίκτη της χρονιάς. Περιέργως, το 2001 ο τότε προπονητής του, Οκτάβιο Μασάδο, τον έστειλε ως δανεικό στην αγγλική Τσάρλτον.

Οταν αποσύρθηκε από τη δράση, το 2006, εγκαινίασε αμέσως τη δεύτερη καριέρα του, ως προπονητής. Πρώτα στην Μπράγκα. Στην αρχή ως βοηθός, κι έπειτα αναλαμβάνοντας την πρώτη ομάδα. Εργάστηκε σε πλήθος συλλόγων, στην Πορτογαλία και στο εξωτερικό. Πέρασε και από την Κύπρο (Ανόρθωση και Α.Ε. Λεμεσού), και έφτασε μέχρι την Γκαμπόν, οδηγώντας την εθνική ομάδα της χώρας στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής 2015.

Τον Απρίλιο του 2024, μετά την εκλογή του Αντρέ Βίλας – Μπόας στην προεδρία του συλλόγου, ο Κόστα επέστρεψε στο club που αγάπησε και αγαπήθηκε, στο πόστο του διευθυντή ποδοσφαίρου. Λες και ήταν γραφτό του να πεθάνει στην αγκαλιά της Πόρτο. Οραματιζόταν την επάνοδο της ομάδας στην κορυφή της Πριμέιρα Λίγκα, όμως δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα και πολύ πρόωρα.

Οι θύρες του «Ντραγκάο» θα είναι ανοιχτές σήμερα, από νωρίς το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ, για τους οπαδούς της Πόρτο που θα συγκεντρωθούν για να τιμήσουν και να αποχαιρετήσουν τον θρυλικό αρχηγό – σύμβολο της ομάδας τους. Η κηδεία του Ζόρζε Κόστα θα τελεστεί αύριο (Πέμπτη) στον ναό του Χριστού Βασιλιά, στο Πόρτο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News