Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι φίλαθλοι περιμένουν με ανυπομονησία την έναρξη της σεζόν 2025-2026. Η Σουηδία είναι μια από τις λίγες, στις οποίες τα πρωταθλήματα βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Στην Allsvenskan, τη σουηδική λίγκα, έχουν ήδη παιχθεί 18 από τις 35 αγωνιστικές. Η κούρσα για τον τίτλο θα ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο, πιθανόν με μια ιστορία που θα γραφτεί στο βιβλίο των πιο υπέροχων ποδοσφαιρικών παραμυθιών.

Στην κορυφή της βαθμολογίας δεν βρίσκονται οι «μεγάλες δυνάμεις» του σουηδικού ποδοσφαίρου, αυτές που συναντάμε τακτικά στο Τσάμπιονς Λιγκ (Μάλμοε, Γκέτεμποργκ, ΑΙΚ Στοκχόλμης, Χάμαρμπι, Τζουργκάρντεν), αλλά η μικρούλα -άγνωστη στους πολλούς- Μιάλμπι, η οποία πέρασε τα περισσότερα από τα 86 χρόνια της σε χαμηλότερες κατηγορίες, κόντεψε να πέσει στην τέταρτη και κινδύνευσε με πτώχευση. Μια νεανική ομάδα χαμηλού κόστους (το ετήσιο μπάτζετ της είναι από τα μικρότερα της λίγκας), με μόλις τρεις διεθνείς παίκτες στο ρόστερ της, που κάθε χρόνο αναγκάζεται να αποχωριστεί τους πιο χαρισματικούς ποδοσφαιριστές της. Γιατί διαφορετικά, δεν θα μπορούσε να επιζήσει.

Κατοικοεδρεύει στο Χάλεβικ, ένα ψαροχώρι με λιγότερους από 1.000 κατοίκους, και είναι το καμάρι της ευρύτερης περιοχής της: του Σόλβεσμποργκ, όπου οι άνθρωποι ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και τη γεωργία. Αγωνίζεται στο «Στραντβάλεν», ένα ταπεινό γηπεδάκι 6.500 θέσεων, και σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της συγκεντρώνει, κατά μέσο όρο, αριθμό θεατών τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τον πληθυσμό της κοινότητας, όπως σημειώνει το BBC Sport. Σε αυτόν τον απομονωμένο τόπο, άλλωστε, οι επιλογές για διασκέδαση και ψυχαγωγία δεν είναι πολλές.

Ο άνθρωπος που έβγαλε τη Μιάλμπι από την αγωνιστική ανυποληψία δεν είναι κάποιος πάμπλουτος ιδιοκτήτης (στη Σουηδία ισχύει ο κανονισμός «50+1», και οι σύλλογοι ανήκουν κατά πλειοψηφία στους οπαδούς – μέλη τους), ούτε ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ούτε, καν, ο προπονητής της. Είναι ο βοηθός προπονητή, Καρλ-Μάριους Ακσουμ. Οταν τον προσέλαβε το club, τον Ιανουάριο του 2024, δεν είχε εργαστεί ξανά σε επίπεδο Α’ Κατηγορίας.

Ο Ακσουμ είναι νορβηγός τεχνικός με εξειδίκευση -κατέχει διδακτορικό- στην «οπτική αντίληψη». Ηταν γνωστός σε στενό ποδοσφαιρικό κύκλο, από τις διαλέξεις που έχει δώσει και από τη διατριβή του πάνω σε αυτό το θέμα, την οποία δημοσίευσε έπειτα από έρευνες που πραγματοποίησε σε παίκτες του Αγιαξ, ηλικίας 14 έως 20 ετών. Τι ακριβώς κάνει; Μαθαίνει στους παίκτες, κυρίως εκείνους που αγωνίζονται στη μεσαία γραμμή, πώς να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους ανά πάσα στιγμή στη διάρκεια του παιχνιδιού, ώστε να παίρνουν γρηγορότερες και πιο σωστές αποφάσεις. «Οσο η πίεση που δέχονται (οι παίκτες) από τους αντιπάλους τους αυξάνεται ολοένα και περισσότερο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, τόσο πιο κρίσιμη γίνεται η δεξιότητά τους να σκανάρουν τον χώρο και να αντλούν πληροφορίες 360 μοιρών πριν γίνουν αποδέκτες της μπάλας», εξήγησε στο BBC Sport.

Ο πρώτος προπονητής της Μιάλμπι, Αντερς Τόρστενσον, εντυπωσιάστηκε από τις ιδέες του, τις οποίες συχνά μοιράζεται στα social media, και ζήτησε από τη διοίκηση του συλλόγου να τον εντάξει στο τιμ των συνεργατών του. Μέσα σε λίγους μήνες, η ομάδα που στηριζόταν κυρίως στο αμυντικό της παιχνίδι και στην αθλητικότητα, που προσπαθούσε να φτάσει στο γκολ με σέντρες και μακρινές μπαλιές, απέκτησε πολλές και αποτελεσματικές ιδέες ανάπτυξης και επίθεσης.

Την περασμένη σεζόν κατέλαβε την πέμπτη θέση στην Allsvenskan – την υψηλότερη στην ιστορία της. Σήμερα φιγουράρει στην κορυφή της κατάταξης, τέσσερις βαθμούς πάνω από τη Χάμαρμπι (την οποία νίκησε δύο φορές, εντός και εκτός έδρας), έχοντας κερδίσει 13 από τα 18 παιχνίδια της. Εχει χάσει μόνο ένα. Και στο γήπεδό της ηττήθηκε για τελευταία φορά πέρυσι τον Ιούλιο. Διαθέτει την καλύτερη επίθεση της σουηδικής λίγκας (35 γκολ σε 18 αγώνες).

Το 2016 η Μιάλμπι έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Μια νίκη την τελευταία αγωνιστική την έσωσε από τον υποβιβασμό στη Δ’ Κατηγορία, που πιθανότατα θα την οδηγούσε στην πτώχευση. Τότε ανάλαβε δράση ο (επιχειρηματίας) πρόεδρος του συλλόγου, Μάγκνους Εμεους. Μείωσε τα λειτουργικά έξοδα, καθιέρωσε ένα πιο ευέλικτο και αποτελεσματικό διοικητικό μοντέλο και άρχισε να εστιάζει στην ανάδειξη νέων ταλέντων, που έφεραν χρήμα στα ταμεία. Το 2016 ο σύλλογος κατέγραψε ζημίες 400.000 ευρώ. Το 2024 εμφάνισε κέρδη 2,7 εκατομμυρίων ευρώ.

«Είναι ζήτημα επιβίωσης (η πώληση παικτών)», τόνισε στο BBC Sport ο διευθύνων σύμβουλος, Γιάκομπ Λέναρτσον. «Αλλωστε, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οταν αρχίζεις να κερδίζεις, οι παίκτες προσελκύουν το ενδιαφέρον μεγαλύτερων συλλόγων. Τους κατανοώ. Στη Μιάλμπι θα λάβουν καλή εκπαίδευση, θα εξελιχθούν, αλλά δεν θα πάρουν περισσότερα χρήματα. Κανένας απ’ όσους ζητούν να αποχωρήσουν από τη Μιάλμπι, δεν μένει για πολύ καιρό. Μόνο για μισή, ή μια σεζόν το πολύ».

Η Μιάλμπι είναι μια μεγάλη ποδοσφαιρική οικογένεια, σημειώνει το BBC Sport. Οι παίκτες της διαμένουν στο ίδιο κτίριο, μαγειρεύουν ή ψήνουν κρέας στο μπάρμπεκιου, βγαίνουν μαζί για ψώνια ή για φαγητό, συχνά συναντούν κάποια από τα (μόλις) 500 μέλη του συνδέσμου οπαδών του συλλόγου, «Σιλαστριμπάρνα».

Οπαδός αντίπαλης ομάδας, ο οποίος παρακολούθησε έναν αγώνα από τις εξέδρες του «Στραντβάλεν», έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Κανονικά θα έπρεπε να είναι αδύνατο να παίξεις ποδόσφαιρο εδώ. Ποιος μπορεί να ζει κάπου, όπου υπάρχουν μόνο ζώα και ένα μαγαζί; Στρίβεις δεξιά σε ένα δρόμο, κι εκεί τελειώνει ο κόσμος και αρχίζει η θάλασσα. Εκεί βρίσκεται το γήπεδο…».

Κι όμως, εκεί που… τελειώνει ο Κόσμος, τον Νοέμβριο η Μιάλμπι μπορεί να στεφθεί πρωταθλήτρια Σουηδίας. Οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου, το εύχονται και το ελπίζουν. Αλλά, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρει, θα παίξει στην Ευρώπη. Ποιος το περίμενε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News