Οι πετρελαιάδες του Κόλπου, δηλαδή οι σουνίτες άραβες μονάρχες, φοβούνται τυχόν ολοκληρωτική νίκη του Ισραήλ στον εξ αποστάσεως πόλεμο που το ίδιο ξεκίνησε βομβαρδίζοντας το Ιράν την περασμένη Παρασκευή, συνεπώς δεν θέλουν νίκη κανενός από τους δύο εμπολέμους. Αυτή είναι η κρίση του γάλλου πολιτικού επιστήμονα και μελετητή του αραβικού κόσμου, Ζιλ Κεπέλ, για τα πυκνά γεγονότα των τελευταίων 24ώρων στη Μέση Ανατολή. Ο Κεπέλ ρωτήθηκε από τη Repubblica για ποιον λόγο το Ισραήλ επετέθη τώρα.

Απάντησε ότι η προετοιμασία ήταν μακρόχρονη, εμπνευσμένη από την επίθεση κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις έπιασαν στον ύπνο και εξολόθρευσαν τα στελέχη της σιιτικής οργάνωσης «που είναι τμήμα του ιρανικού συστήματος». Ο Νετανιάχου αποφάσισε την επίθεση αφού προηγήθηκαν: το προαναφερθέν πλήγμα στη Χεζμπολάχ, η στρατιωτική καταστροφή της Χαμάς, η εκδίωξη του Ασαντ από τη Συρία και η αποτυχία των συνομιλιών μεταξύ Ιρανών και Αμερικανών για τα ιρανικά πυρηνικά προγράμματα. Κατά τον Κεπέλ, όμως, υπήρξαν και επιταχυντές.

Δύο στοιχεία ήταν καθοριστικά, είπε. Πρώτο, η στάση του Ιράν απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ, η οποία έδωσε την ευκαιρία στον «Μπίμπι» να δράσει χωρίς τη συγκατάθεση των ΗΠΑ. Δεύτερο, η ανάγκη του Μπενιαμίν Νετανιάχου να βγάλει από την επικαιρότητα τη Γάζα. «Ο πόλεμος στη Λωρίδα έφερε την εξάλειψη της στρατιωτικής ηγεσίας της Χαμάς, όμως οι βομβαρδισμοί, που έχουν προκαλέσει πάνω από 50.000 θανάτους, στερούν από το Ισραήλ τη διεθνή υποστήριξη». Κατά τον Κεπέλ, το καθεστώς των μουλάδων άντεξε, βομβάρδισε ισραηλινές πόλεις και «διατηρεί ισχυρή ικανότητα να προκαλεί βλάβη διά της τρομοκρατίας».

Για τους σουνίτες της περιοχής ο Κεπέλ είπε ότι ναι μεν καταδικάζουν φραστικά το Ισραήλ, ουδέν πράττουν όμως. Ειδικά οι Σαουδάραβες θέλουν το Ιράν απομονωμένο και για λόγους μπίζνες, δηλαδή πετρελαϊκούς. Οι δε Ιορδανοί «βοήθησαν να αναχαιτιστούν ιρανικοί πύραυλοι στον εναέριο χώρο του Αμάν». Η ατάκα του για τους σουνίτες και δη τους Σαουδάραβες ήταν καλή: «Η σιωπή τους αντανακλά την επιδίωξή τους να αποδυναμώσουν το Ιράν, χωρίς όμως να ενισχύσουν και το Ισραήλ»…

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι «εντελώς εκτός παιχνιδιού» κατά τον Γάλλο. Παραδέχθηκε ότι «η εξουσία λήψης αποφάσεων βρίσκεται αλλού» και παρατήρησε ότι «η Ευρώπη όχι μόνο αποκλείεται από τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις, αλλά κινδυνεύει να γίνει παράπλευρο θύμα της διχασμένης Μέσης Ανατολής». Εξηγήθηκε κάπως καθαρότερα: «Η Τουρκία, για παράδειγμα, φοβάται μαζική εισροή προσφύγων σε περίπτωση κατάρρευσης του Ιράν, κάτι που αναπόφευκτα θα έχει επιπτώσεις στην Ευρώπη». (Στα καθ’ ημάς, μελλοντικό κακό συναπάντημα στα πέριξ της πλατείας Ομονοίας των παλαιών σουνιτών της Αθήνας με τους νέους σιίτες της Αθήνας…)

Υπάρχει, τάχα, κίνδυνος εμπλοκής της Ευρώπης; Η απάντηση του Κεπέλ: «Δεν νομίζω ότι ένας ιρανικός πύραυλος θα χτυπήσει τη Ρώμη. Αυτό που διακυβεύεται είναι η παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφαλείας. Μετά τη Γιάλτα και μετά το 1989 ο κόσμος οργανώθηκε με σαφώς καθορισμένο σύστημα. Σήμερα ο Τραμπ έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι το ΝΑΤΟ δεν τον ενδιαφέρει πλέον. Δημιουργήθηκε επικίνδυνη αστάθεια. Ο Πούτιν παρεμβαίνει και παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον νέο μεσολαβητή. Απλώς κοιτάξτε τις εικόνες του Τελ Αβίβ στις φλόγες, των Ισραηλινών στα καταφύγια. Εμείς οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαμε επίσης να βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση. Αυτή η σύγκρουση περιλαμβάνει ταυτότητες και δεσμούς που εκτείνονται σε όλον τον κόσμο, με μια οδυνηρή ένταση ίσως μεγαλύτερη από αυτή του πολέμου στην Ουκρανία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News