Η επίσημη ανακοίνωση «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο στις 18:51 της Παρασκευής. Στα δέκα πρώτα λεπτά, 331.400 άνθρωποι είχαν, ήδη, κάνει retweet (ο αντίστοιχος αριθμός στην προ ημερών μεταγραφή του Λιονέλ Μέσι από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν-Ζερμέν ήταν 257.500). Στη συνέχεια, ο ιστότοπος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ «κατέρρευσε». Εως τις 8 το βράδυ, σε κάθε refresh εμφανιζόταν το μήνυμα οτι «το συγκεκριμένο url δεν μπορεί να βρεθεί». Κανένα άλλο ποστάρισμα αθλητικού περιεχομένου δεν είχε προκαλέσει τέτοια φρενίτιδα.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο επιστρέφει στον σύλλογο που τον ανέδειξε, εκεί που ανδρώθηκε, που μεταμορφώθηκε από «σούπερ» ταλέντο σε «απόλυτο» ποδοσφαιριστή. Οταν πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι του «Κάρινγκτον», το καλοκαίρι του 2003 σε ηλικία 18 ετών, φορώντας ένα πολύχρωμο μπλουζάκι (που είχε προκαλέσει τα περιφρονητικά σχόλια του βρετανικού Τύπου), ήταν ένας ψηλόλιγνος πιτσιρικάς με δυσανάλογα παχύ λαιμό. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, ήταν να τον στείλει στον Μικ Κλεγκ, τον προπονητή ενδυνάμωσης του club, που φημιζόταν για την εξαιρετική του δουλειά.

Εκείνος ο νεαρός δεν είχε καμία σχέση με τον μετέπειτα «CR7», ούτε στην εμφάνιση. Το μόνο κοινό του σημείο με τον σημερινό Ρονάλντο, ήταν η αυτοπεποίθηση και η ασύνορη φιλοδοξία του. «Με λένε Κριστιάνο και θα γίνω ο κορυφαίος παίκτης του Κόσμου», είχε πει στον γυμναστή στην πρώτη τους, κιόλας, συνάντηση.

Ο εμβληματικός σκωτσέζος προπονητής κατάλαβε τι είχε στα χέρια του από την πρώτη στιγμή. Του έδωσε, μάλιστα, και τη «βαριά» φανέλα με το «7». Αυτή που είχαν φορέσει, ο Τζορτζ Μπεστ, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και ο Ερίκ Καντονά. Ασχολήθηκε μαζί του, όσο με κανέναν άλλον παίκτη του, και η πρόοδος του Κριστιάνο ήταν ραγδαία. Ιδίως τις δύο τελευταίες από τις έξι σεζόν που έμεινε στο Μάντσεστερ, οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ τον λάτρεψαν. Πριν φύγει για τη Μαδρίτη, το καλοκαίρι του 2009 με ποσό – ρεκόρ 97 εκατομμυρίων ευρώ, είχε καταγράψει 292 εμφανίσεις με 118 γκολ και 69 ασίστ (σε όλες τις διοργανώσεις), και είχε κατακτήσει, μεταξύ άλλων, τρία πρωταθλήματα Αγγλίας και το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, την πρώτη του «Χρυσή Μπάλα».

Επιστρέφει στο «Ολντ Τράφορντ», 12 χρόνια μετά, με άλλα τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ και άλλες τέσσερις «Χρυσές Μπάλες», πολύ διαφορετικός από τον Ρονάλντο του 2009. Στα 36 του πλέον, πολύ πιο ώριμος και ουσιαστικός, χωρίς περιττά σπριντ και ντρίμπλες εντυπωσιασμού. Ο 23χρονος Κριστιάνο συνήθιζε να περνάει τον αντίπαλό του δύο και τρεις φορές σε κάθε φάση, ξεσηκώνοντας την εξέδρα. Ο σημερινός, παίζει πιο κοντά στο τέρμα, και μια επαφή με την μπάλα του αρκεί για να σκοράρει.

Διαφορετική, όμως, θα είναι και η Γιουνάιτεντ που θα συναντήσει. Από το 2013 κι έπειτα ατενίζει τις κορυφές -της Πρέμιερ Λιγκ και της Ευρώπης- από μακριά, προσπαθώντας μάταια να ξαναζήσει τις δόξες της Φέργκιουσον εποχής. Εφέτος, οι «μπουκ» τη δίνουν ως τέταρτο φαβορί για τον τίτλο, πίσω από τη Σίτι, την Τσέλσι και τη Λίβερπουλ. Ακόμη και σήμερα, μετά την προσθήκη του «CR7» στο ρόστερ της.

Δεν είναι λίγοι, όσοι απορούν με την επιλογή του Ρονάλντο. Θα μπορούσε να παραμείνει στη Γιουβέντους. Μετά τις αποχωρήσεις που αποδυνάμωσαν την Ιντερ, η «Γηραιά Κυρία» δύσκολα θα χάσει, πάλι, το «Σκουντέτο». Θα μπορούσε να πάει στην Παρί, που (φαίνεται πως) θα κάνει… περίπατο στο γαλλικό πρωτάθλημα. Ή, στη Σίτι. Που θεωρείται -όπως και η Παρί- φαβορί και για το Τσάμπιονς Λιγκ. Εκείνος, όμως, προτίμησε τα δύσκολα: να αγωνίζεται έως τα 38 του χρόνια στο πιο εξουθενωτικό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ευρώπης, και μάλιστα σε μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια παλεύει για να τερματίσει στην πρώτη «τετράδα». Γιατί;

Δεν το έκανε για τα χρήματα. Στο Τορίνο έπαιρνε περισσότερα. Αλλά και στο Παρίσι θα πληρωνόταν καλύτερα. Ούτε για συναισθηματικούς λόγους, όπως θέλουν να πιστεύουν οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ. Το κριτήριο με το οποίο ο Κριστιάνο, πάντα, διάλεγε τις ομάδες του είναι το κίνητρο που του προσέφεραν. Οι μεγάλες προκλήσεις είναι… η αδυναμία του.

Ενας, ακόμη, τίτλος με τη Γιουβέντους δεν θα είχε, γι’ αυτόν, καμία αξία. Εναν θρίαμβο με την Παρί στο Τσάμπιονς Λιγκ θα τον μοιραζόταν με τον Μέσι και τον Νεϊμάρ. Οι επιτυχίες της Σίτι πιστώνονται στον αναμορφωτή της, Πεπ Γκουαρντιόλα. Μόνον αν κατορθώσει να οδηγήσει τη Γιουνάιτεντ στο θρόνο της Πρέμιερ Λιγκ, ή του Τσάμπιονς Λιγκ, θα νιώσει σημαντικός. Μόνον έτσι θα γιγαντώσει τον μύθο του ακόμη περισσότερο. Η υστεροφημία του, η θέση του στην Ιστορία του ποδοσφαίρου, μετράει πάνω απ’ όλα για τον Ρονάλντο.

Η Γιουνάιτεντ κράτησε τον Πογκμπά, έχει στις τάξεις της τον Μπρούνο Φερνάντες, απέκτησε τον Σάντσο και τον Βαράν, ίσως δεν απέχει πολύ από το να δημιουργήσει (ξανά) μια πανίσχυρη ομάδα. Ο Κριστιάνο φαίνεται να το πιστεύει. Αν, με τη δική του προσθήκη, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» καταφέρουν μέσα στην επόμενη διετία να σηκώσουν ένα βαρύτιμο τρόπαιο, το «Ολντ Τράφορντ»… θα αλλάξει ονομασία. Θα λέγεται «Κριστιάνο Ρονάλντο».

Θα μπορούσε να φορέσει τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι; Ασφαλώς. Επειδή είναι ο ορισμός του επαγγελματία. Ηταν έτοιμος να συνεργαστεί με τον Γκουαρντιόλα, με τον οποίο έχει ανταλλάξει αγένειες από την εποχή που ο καταλανός τεχνικός είχε μαλλιά. Εστω απρόθυμα, όπως εκείνος. Αλλά, όταν την Παρασκευή το πρωί δέχτηκε το τηλεφώνημα του Φέργκιουσον, η πλάστιγγα έγειρε προς το ιστορικό comeback προτού, καν, οριστικοποιηθούν οι όροι του συμβολαίου του. Για να δικαιωθεί ο Γουέιν Ρούνει, ο συνοδοιπόρος του στον δρόμο προς το Τσάμπιονς Λιγκ του 2008, που, ενώ τα media παρουσίαζαν τη μεταγραφή του πορτογάλου σούπερ-σταρ στον γαλάζιο τομέα του Μάντσεστερ ως τετελεσμένη, δήλωνε στην κάμερα του Sky Sports: «Τις τελευταίες μέρες ακούγονται πολλά. Αλλά η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Κριστιάνο δεν πρόκειται να πάει στη Σίτι. Εχω πολλές και σοβαρές αμφιβολίες επ’ αυτού…».

Ακουγόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι, εδώ και μια δεκαετία, πως ο Ρονάλντο θα επέστρεφε στο Μάντσεστερ. Και οι φήμες έγιναν πραγματικότητα εφέτος, που μέχρι την τελευταία στιγμή η Γιουνάιτεντ δεν έδειχνε το παραμικρό ενδιαφέρον για τον παίκτη. Αραγε, τι άλλο μας επιφυλάσσει αυτή η πιο συναρπαστική μεταγραφική περίοδος όλων των εποχών;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News