Εδώ και χρόνια τα κορυφαία μουσεία τέχνης της Ισπανίας κοιτούσαν με ζήλια τη συλλογή του Ζόρντι Τζιμφερέρ, ενός από τους μεγαλύτερους ιδιώτες συλλέκτες της χώρας.

Ωστόσο, μακριά από τις γκαλερί της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης που τραβούν το πλήθος, ο καταλανός συλλέκτης αποφάσισε να χαρίσει τη συλλογή του στη μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσε, γράφει στους Times ο Ντέιβιντ Σάροκ, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στη Μαδρίτη.

Εχοντας πάθος για την ιστορία της τέχνης ο Ζόρντι Τζιμφερέρ,  άρχισε να συγκεντρώνει τη συλλογή του με έργα κυρίως ισπανικής μοντέρνας τέχνης τη δεκαετία του 1950. Και απέρριψε προσφορές από κορυφαία μουσεία για να τη δωρίσει τελικά στην Μπανιόλες, την γενέθλια πόλη του, περίπου 1οο χλμ  βορειοανατολικά της Βαρκελώνης.

Η συλλογή του, η πιο μεγάλη σε όγκο και ποιότητα ιδιωτική συλλογή στην Ισπανία, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πρώιμα έργα του Πάμπλο Πικάσο και του Σαλβαδόρ Νταλί, γράφει ο Ντέιβιντ Σάροκ.

Γεννημένος το 1933 σε μια πλούσια οικογένεια, που απασχολούσε χιλιάδες ανθρώπους σε ένα εργοστάσιο παραγωγής σακιών, ο Τζιμφερέρ σπούδασε αρχικά χημεία. Το πάθος του για την τέχνη, όμως, τον οδήγησε να γίνει και ο ίδιος κριτικός τέχνης και να δημιουργήσει σταδιακά την ιδιωτική συλλογή του, η οποία περιλαμβάνει επίσης ανατολίτικα, αιγυπτιακά, αφρικανικά και ρωμαϊκά έργα, μεταξύ άλλων και μια σημαντική προτομή η οποία χρονολογείται στην περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Μάρκος Αυρήλιος.

Ενα από τα πιο διάσημα κομμάτια της συλλογής του είναι το πορτρέτο του μουσικού και συνθέτη Ενρίκ Μορέρα που σκιαγράφησε με κάρβουνο ο Πικάσο όταν ήταν έφηβος. Στην πρώτη του ατομική έκθεση το 1900, ο νεαρός καλλιτέχνης, τότε  μόλις 19 ετών, πούλησε το πορτρέτο για μία πεσέτα. Σχεδίασε τον Μορέρα στο «Els Quatre Gats», ένα μπαρ της Βαρκελώνης στο κέντρο της ζωής των μποέμ καλλιτεχνών της πόλης. Το σκίτσο είναι το μόνο κομμάτι από εκείνη την έκθεση που έχει απομείνει σε ιδιώτες.

Η συλλογή περιλαμβάνει επίσης πρώιμα έργα του Νταλί, ένα από τα οποία αποτελεί μέρος μιας σειράς σχεδίων που ονομάζονται «Los Putrefactos» («Οι Σάπιοι»). Προορίζονταν για ένα συλλογικό έργο από κοινού με τον διάσημο εραστή του, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, το οποίο δεν εκδόθηκε ποτέ. Τα σχέδια θεωρούνται πρόδρομοι των σουρεαλιστικών πινάκων του Νταλί.

«Ημουν φίλος του Νταλί και διατηρούσαμε μια οικογενειακή σχέση», είπε ο Τζιμφερέρ. «Εχω ένα σχέδιο από τη σειρά “Los Putrefactos”, το οποίο έκανε το 1927. Κάποτε του έδειξα το απόκτημα και μου είπε ότι ήταν το πρώτο σουρεαλιστικό έργο που είχε κάνει στη ζωή του», ανέφερε.

Ο καταλανός συλλέκτης πρόσθεσε: «Η συλλογή είναι μια αντανάκλαση της ζωής μου, αυτών που πραγματικά με έχουν καλλιεργήσει  και με ενθάρρυναν. Κατάφερα να συγκεντρώσω μια μικρή περίληψη των ταξιδιών που μπόρεσα να κάνω σε όλο τον κόσμο». Ακόμη είπε ότι ήταν χαρούμενος, που μπόρεσε να κάνει τη δωρεά στην πόλη του.

Ο Μικέλ Νογέρ, ο 59χρονος δήμαρχος του Μπανιόλες, δήλωσε ότι η δωρεά είναι «μια πράξη γενναιοδωρίας» η οποία θα αναγνωριστεί από τις μελλοντικές γενιές.

Με βάση τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του συλλέκτη και της δημοτικής αρχής, η συλλογή θα αρχίσει να εκτίθεται μόνιμα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο καλλιτεχνικό κέντρο μέσα στην επόμενη τριετία.

Τόσο ο δωρητής όσο και το δημοτικό συμβούλιο δεν θέλησαν να αναφερθούν στις λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων, ωστόσο είναι προφανές ότι Τζιμφερέρ άλλαξε τη διαθήκη του υπέρ των κατοίκων του Μπανιόλες, οι οποίοι ξεπερνούν τους 20.000. Στο παρελθόν δικαιούχος είχε ονομαστεί ένα εθνικό μουσείο αλλά έχασε το δικαίωμα μετά από μακρές διαπραγματεύσεις.

Ο Μικέλ Κουένκα, πολιτιστικός σύμβουλος της Μπανιόλες, δήλωσε ότι η πόλη θα αποκτήσει ένα εθνικό προφίλ τέχνης. Είπε,  ακόμη, ότι θύμισε στον Τζιμφερέρ ένα project για τη δημιουργία μιας πινακοθήκης που εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του 1970. Ο συλλέκτης συγκινήθηκε και μέσα σε λίγες μέρες είχε κλιμακώσει μια προσφορά δωρεάς  στην πόλη από δύο – τρία  έργα της συλλογής του σε 25 και τελικά ολόκληρη τη συλλογή, πρόσθεσε.

Η εμμονή του Τζιμφερέρ με τη συλλογή έργων τέχνης οδήγησε σε καυγάδες με την οικογένειά του, η οποία τον κατηγόρησε για σπατάλη χρημάτων: «Ημουν τυχερός», είπε. «Οι καλλιτέχνες που αγόραζα δεν ήταν επιτυχημένοι στην αρχή. Τα έργα του [Αντόνιο] Σάουρα, του [Αντόνι] Τάπιες και άλλων αποκτήθηκαν πολύ εύκολα και τώρα ένας [Εντουάρντο] Τσιλίντα και μερικοί άλλοι αξίζουν μια περιουσία. Δωρίζω τη συλλογή μου ως φόρο τιμής στους ανθρώπους του Μπανιόλες. Είναι η πόλη μου και την αγαπώ», τόνισε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News