458
|

“Επιφυλλίδες”, Θ.Π. Τάσιος (Αγγελάκη)

Avatar Αννα Λυδάκη 24 Ιανουαρίου 2013, 07:54

“Επιφυλλίδες”, Θ.Π. Τάσιος (Αγγελάκη)

Avatar Αννα Λυδάκη 24 Ιανουαρίου 2013, 07:54

Η δύναμη του παραδείγματος
«Οι λόγοι επλήθυναν, οι θεωρίες φουντώσανε –αλλ’ οι κοινωνίες-μας δεν πάνε πολύ καλά…
Και πολλοί λένε πως όταν πρόκειται για το κοινό Καλό (την Συνισταμένη του ατομικού Ήθους δηλαδή), μόνον το Παράδειγμα είναι ικανό να μας αλλάξει: Διότι διαθέτει πειστικότητα (πρόκειται για π ρ ά ξ ε ι ς, κι όχι για φλυαρίες) και λειτουργεί και ως Σύμβολον (βραχυκυκλώνοντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στο νοούμενον και στο υπάρχον). Άλλωστε η ‘μίμησις’, μας λέν κι οι βιολόγοι, είναι μια γενικότατη λειτουργία της έμβιας ύλης: Απ’ τη δόμηση των κυττάρων, μέχρι τη μόρφωση των συνειδήσεων. Θυμάστε όταν (παιδιά) βγαίναμε απ’ τον κινηματογράφο, πώς ασυναίσθητα περπατούσαμε σαν τον πρωταγωνιστή ή με πόσην τρυφερότητα κυττούσαμε τους απόκληρους με τη ματιά του Σαρλώ.

Μα τα ζωντανά παραδείγματα γύρω-μας λιγόστεψαν: Καθώς οι πόλεις κι ο ρυθμός του βίου μεγάλωσαν, δεν βλέπομε εύκολα μπροστά-μας τον «Αξιομίμητο –προβάλλουν το ευκολομίμητο!
Έτσι όμως, χάνεται μια πολύτιμη εμπειρία του ανθρώπινου γένους, χάνονται περιστατικά σπουδαία –χάνεται μέρος του πλούτου-μας (ενώ θησαυρίζονται νυχθημερόν τα θορυβώδη σκύβαλα… (σελ. 102)».

Στο βιβλίο Επιφυλλίδες του Θ.Π. Τάσιου, απ’ όπου το παραπάνω απόσπασμα, συμπεριλαμβάνονται επιφυλλίδες της τελευταίας 15ετίας δημοσιευμένες στην εφημερίδα το Βήμα. Μόνο ένα παλαιότερο κείμενο υπάρχει γραμμένο προ εικοσαετίας, στο οποίο προφητικά ο συγγραφέας σχολιάζει το «τερατούργημα του τότε δημοσίου χρέους» διαβλέποντας από τότε τις συνέπειές του, δηλαδή τη σημερινή κατάσταση.

Ο καθηγητής Θ.Π. Τάσιος δεν διστάζει να «βγαίνει στους αέρηδες της πολυθεαματικότητας και να εκτίθεται βέβαια, αλλά συγχρόνως να δοκιμάζεται –να ‘ψήνεται’ με την έννοια της ωρίμανσης (μακάρι) ή με την έννοια της αυτοπυρπολήσεως», αποφεύγοντας να τον «φάει το σκουλήκι των τύψεων της ‘ιδιωτείας’», όπως ομολογεί ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του. Ευτυχώς, λέμε εμείς. Ευτυχώς που συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι και μπορούμε έτσι να χαιρόμαστε το σπινθηροβόλο πνεύμα του, την κριτική του σκέψη, τον χειμαρρώδη λόγο του –γραπτό και προφορικό.

Στις Επιφυλλίδες οι διεισδυτικές ματιές στα κοινά, οι κρίσεις, οι επικρίσεις και οι ψόγοι, αλλά και οι έπαινοι όπου αρμόζουν, φανερώνουν τον με «αγωνιστική απαισιοδοξία» σκεπτόμενο άνθρωπο που ζει στον καιρό του με βαθιά γνώση του παρελθόντος και της ιστορίας και επίγνωση των καταστάσεων που εγκυμονούν ένα ζοφερό μέλλον· τον καθηγητή που δεν περιορίζεται στην εξειδικευμένη γνώση, αλλά που διαθέτει μια σπάνια εποπτεία των πραγμάτων και μπορεί να αρθρώνει έγκυρο και έγκαιρο λόγο γι’ αυτά. 

Τα κείμενα διαρθρώνονται σε ενότητες (θρησκεία, φιλοσοφία, ηθική, τέχνη, επιστήμη και έρευνα, τεχνολογία, γλώσσα, ιστορία, μνημεία, εκπαίδευση, πολιτική, δικαιοσύνη και γυναίκες, ελληνική κοινωνία, περιβάλλον και ενέργεια, διεθνή θέματα) και με τρόπο μοναδικό και με γλώσσα ρέουσα στο βιβλίο θίγονται ζητήματα που μας απασχολούν όλους. Ένα βιβλίο που προσφέρει απόλαυση στον αναγνώστη ενώ ταυτόχρονα τον ωθεί σε σκέψεις, συλλογισμούς και αναλογισμούς. 

*Η Άννα Λυδάκη είναι Αν. καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου.

Προηγούμενα άρθρα της Άννας Λυδάκη

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News