Το λένε και «Θέατρο των ονείρων», όμως στο γήπεδο αυτό οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ έγιναν μάρτυρες της πιο εφιαλτικής βραδιάς που βίωσε ο σύλλογος στη σύγχρονη ιστορία του. Από τις 28 Απριλίου 1894, που άρχισε να γράφεται το βιβλίο του αγγλικού clasico, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» δεν είχαν γνωρίσει, ποτέ, τόσο ταπεινωτική ήττα (5-0) από τη μισητή τους αντίπαλο μέσα στο «σπίτι» τους. Το 5-2 του 1936, άλλο ένα 5-2 στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (στη North Region War League) και το 4-1 του 2009, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τότε στο χορτάρι, ήταν οι ευρύτερες νίκες της Λίβερπουλ στο «Ολντ Τράφορντ» εδώ και 127 χρόνια. Μέχρι χθες.

Στο ημίχρονο το σκορ ήταν, ήδη, 0-4. Αρνητικό ρεκόρ για τη Γιουνάιτεντ, ασχέτως αντιπάλου. Αρκετοί από τους θεατές δεν άντεξαν το μαρτύριο, και αποχώρησαν. Κάποιοι άλλοι έφυγαν μετά το πέμπτο γκολ και την αποβολή του Πολ Πογκμπά. Οι φωτογραφίες του πλήθους που απομακρύνεται από το γήπεδο την ώρα που ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη, έκαναν τον γύρο του Διαδικτύου. Το ίδιο και αυτή ενός ηλικιωμένου που έχει παραμείνει στις εξέδρες, χαμένος στις σκέψεις του, ενώ το «Ολντ Τράφορντ» έχει αδειάσει. Το δράμα της Γιουνάιτεντ χωρίς λόγια.

Ηταν το πιθανότερο, ότι η Λίβερπουλ θα νικούσε. Βρίσκεται σε καλύτερο «φεγγάρι» από την αντίπαλό της, και ο Σαλάχ… καλπάζει σαν αφηνιασμένο άλογο. Αλλά αυτός ο εκκωφαντικός θρίαμβος, με σκορ που δεν έχει προηγούμενο, σε ένα γήπεδο στο οποίο πρόπερσι είχε διακοπεί το σερί των 27 αγώνων της χωρίς ήττα (26 νίκες και μία ισοπαλία), ξεπέρασε και την πιο τολμηρή φαντασία. Και συνοδεύτηκε από μια σειρά εντυπωσιακών ρεκόρ.

Τα περισσότερα αφορούν τον Μο Σαλάχ. Με το «χατ-τρικ» που πέτυχε χθες, έγινε ο πρώτος παίκτης της Λίβερπουλ μετά το 1936 που σκόραρε τρία τέρματα σε ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» (και ο πρώτος οποιασδήποτε ομάδας μετά τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο το 2003). Επίσης, ο πρώτος ποδοσφαιριστής της που «κουνάει τα δίχτυα» σε τρία διαδοχικά ματς σε αυτό το γήπεδο. Ο Αιγύπτιος, που σκοράρει ασταμάτητα εδώ και 10 αγώνες, συμπλήρωσε 106 γκολ στο αγγλικό πρωτάθλημα και, πλέον, είναι ο κορυφαίος αφρικανός «γκολτζής» στα χρονικά της Πρέμιερ Λιγκ, έχοντας ξεπεράσει τα 104 γκολ του Ντιντιέ Ντρογκμπά. Οσο πιο αργά του επεκτείνει το συμβόλαιο η Λίβερπουλ, τόσο ακριβότερα θα της κοστίσει.

Οι «Reds» είναι η πρώτη ομάδα στο Νησί που σε εννέα εκτός έδρας ματς στη σειρά, σε όλες τις διοργανώσεις, πετυχαίνει τουλάχιστον τρία γκολ. Και ο Ναμπί Κεϊτά, ο παίκτης που σημείωσε το πιο γρήγορο γκολ τους σε παιχνίδι εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ». Αλλά τα πιο ουσιαστικά ρεκόρ, είναι εκείνα που αφορούν τον Γίργκεν Κλοπ. Αρα, και την ομάδα στο σύνολό της. Ο Γερμανός είναι ο πρώτος προπονητής της Λίβερπουλ που παραμένει αήττητος απέναντι στη Γιουνάιτεντ έπειτα από επτά διαδοχικά ντέρμπι. Κανείς άλλος δεν το είχε καταφέρει στο παρελθόν. Ούτε ο Μπιλ Σάνκλι, αλλά ούτε και ο Μπομπ Πέισλι, ή ο Κένι Νταλγκλίς, με τις φοβερές ομάδες που κατακτούσαν το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Επίσης, με το χθεσινό 5-0 συμπλήρωσε τις 200 νίκες στον πάγκο της Λίβερπουλ, πιο γρήγορα από κάθε προκάτοχό του.

Η διαφορά δυναμικότητας που έχει αποκτήσει η Λίβερπουλ έναντι της «αιώνιας» αντιπάλου της είναι ένα ποδοσφαιρικό δίδαγμα, αν σκεφτούμε ότι εδώ και δύο καλοκαίρια απέχει, ουσιαστικά, από το μεταγραφικό παζάρι. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, τα χρήματα που δαπάνησε η Γιουνάιτεντ για την ενίσχυσή της ήταν πολύ περισσότερα – οι δικοί της αμερικανοί ιδιοκτήτες φάνηκαν πολύ πιο γενναιόδωροι. Κι όμως, ούτε ο Πολ Πογκμπά (ο πρώτος παίκτης στην Πρέμιερ Λιγκ που κόστισε πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ), ούτε οι υπόλοιποι ακριβοπληρωμένοι της «αστέρες», της εξασφάλισαν την ευτυχία που χάρισε στη Λίβερπουλ το μεθοδικό, υπομονετικό σχέδιο του Κλοπ. Ο Γερμανός δημιούργησε την αξιοθαύμαστη ομάδα της τελευταίας τετραετίας με παίκτες που πριν από μερικά χρόνια η Γιουνάιτεντ θα περιφρονούσε.

Ο Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ ζει τις χειρότερες στιγμές της προπονητικής του καριέρας, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε. Οταν ανέλαβε τη Γιουνάιτεντ, με τις «ευλογίες» του σερ Αλεξ Φέργκιουσον, φάνηκε ότι θα μπορούσε να ξαναφέρει τα χαμόγελα στο «Ολντ Τράφορντ». Στα 19 πρώτα παιχνίδια του στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, σημείωσε 14 νίκες. Πέτυχε εκείνη την απίθανη ανατροπή στα ματς με την Παρί (0-2 στο Μάντσεστερ, 3-1 στο Παρίσι) για το Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ πέρυσι την οδήγησε σε ένα σερί 29 εκτός έδρας αγώνων χωρίς ήττα. Εφέτος, όμως, η Γιουνάιτεντ επέστρεψε στη μετριότητα. Οι οπαδοί τον λατρεύουν. Ως ποδοσφαιριστής έχει σκοράρει το πιο σημαντικό γκολ στην ιστορία του συλλόγου (τον Μάιο του 1999 στο «Καμπ Νου» της Βαρκελώνης) και, ως «χρυσή αλλαγή», συνέβαλε στο να δημιουργηθεί ο μύθος της «Fergie Time». Αλλά το χθεσινό «κάζο» τον έριξε πολύ χαμηλά στην εκτίμησή τους, ως προπονητή.

Ήδη, κυκλοφορούν ονόματα υποψήφιων διαδόχων του: Αντόνιο Κόντε, Ζινεντίν Ζιντάν, Μπρένταν Ρότζερς… Ο Φέργκιουσον δεν έχει πεισθεί, ακόμη, ότι πρέπει να απομακρυνθεί. Θυμάται τα δικά του. Τον Δεκέμβριο του 1989 του είχαν κρεμάσει στο «Ολντ Τράφορντ» ένα πανό που έγραφε: «Τρία χρόνια γεμάτα δικαιολογίες και είναι ακόμη χάλια… Αντίο, Φέργκι». Ηταν υπό απόλυση, όμως τον Ιανουάριο του 1990 ένα γκολ του Μαρκ Ρόμπινς στο ματς Κυπέλλου με τη Νότιγχαμ Φόρεστ τον κράτησε στη θέση του για άλλα 23 χρόνια, στα οποία κατέκτησε 13 πρωταθλήματα Αγγλίας και δύο Τσάμπιονς Λιγκ – στο σύνολο 38 τρόπαια. Στις 19 Δεκεμβρίου ο Σόλσκιερ θα κλείσει τρία χρόνια στον πάγκο της Γιουνάιτεντ. Και είναι 48 ετών, όσο ήταν, τότε, και ο Φέργκιουσον…

Ακόμη και θρύλοι του παρελθόντος της Γιουνάιτεντ έχουν εκφράσει, δημοσίως, έναν προβληματισμό που φαίνεται απολύτως λογικός: «Η Σίτι έχει τον Γκουαρντιόλα, η Λίβερπουλ τον Κλοπ, η Τσέλσι τον Τούχελ… Πού πάμε εμείς, με τον Σόλσκιερ;». Προς το παρόν, η διοίκηση τον στηρίζει τον Νορβηγό. Αλλά και τον Ζοσέ Μουρίνιο στήριζε, και τον έδιωξε κακήν κακώς ύστερα από μια ήττα (3-1) από τη Λίβερπουλ στο «Ανφιλντ» τον Δεκέμβριο του 2018. Κι ας είχε κατακτήσει το Europa League.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News