Αυτό είναι ένα πολύ παλιό «κουσούρι» του ΚΚ Κίνας: όταν η ηγεσία του νιώθει κάποια απειλή –φανταστική ή πραγματική, αδιάφορο– στρώνει κόκκινο χαλί στις ΗΠΑ, να σπεύσουν προς βοήθειά της! Αντίφαση; Οπωσδήποτε, όμως διέφυγε το 1972 από το ραντάρ του εξειδικευμένου στις «αντιθέσεις» Μάο, «διαφεύγει» τώρα και από τον Σι Τζινπίνγκ. Τότε υπήρχε ο «σοβιετικός κίνδυνος», τώρα υπάρχει η ανάγκη των επενδύσεων. Τότε το χαλί το πάτησαν οι Κίσινγκερ-Νίξον (με αυτή τη σειρά, οπωσδήποτε), τώρα οι αμερικανοί μεγαλοκαπιταλιστές. Δύο διαφορές: τότε ο γερο-Μάο λίγα καταλάβαινε, τώρα ο 70άρης Σι πολλά καταλαβαίνει, ενώ κίνδυνος επανάληψης του εμφυλίου πολέμου εντός του ΚΚΚ δεν υφίσταται μάλλον.

Με αυτά τα δεδομένα υπ’ όψιν, οι σημερινές σινοαμερικανικές σχέσεις θεωρούνται «σταθεροποιημένες», αλλά μάλλον σε χαμηλό επίπεδο – χωρίς, δηλαδή, γεωπολιτικό υπόβαθρο και, συνεπώς, προοπτικές. Σι και Μπάιντεν συναντήθηκαν τον περασμένο Νοέμβριο στο Σαν Φρανσίσκο, σπάζοντας πάγους αρκετών μηνών. Χωρίς εκείνο το τετ α τετ ο κινέζος πρόεδρος και γραμματέας δεν θα μπορούσε να δεχθεί τώρα τους εκπροσώπους της αμερικανικής βιομηχανίας.

Ο ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Πεκίνο έγραψε για «κόκκινο χαλί που έστρωσε ο Σι», και ξύπνησε τις μνήμες. «Οι Κινέζοι χρειάζονται τις αμερικανικές επενδύσεις, τα λεφτά των μεγαλοκαπιταλιστών, ώστε να  αναζωογονήσουν την οικονομία τους».

Είναι αλήθεια ότι ο κινεζικός δράκος έχει πληγεί από τη φούσκα των ακινήτων, τη χαμηλή εσωτερική κατανάλωση (ο λαός για να ψωνίσει θέλει παραπανίσιο χρήμα) και την εμμένουσα ανεργία των νέων. Η «χάρτινη τίγρη» του 1966-1972, λοιπόν, έγινε σήμερα «χρυσαφένια» για δεύτερη φορά. Στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού έγιναν δεκτά από τον Σι περίπου 20 «αφεντικά» αμερικανικών πολυεθνικών, αλλά και ορισμένοι αμερικανοί πανεπιστημιακοί.

Μιάμιση ώρα διήρκεσαν οι διαβουλεύσεις, με τον Σι στο κέντρο της τράπεζας συνομιλιών. Τον δεκάρικό του δεν τον απέφυγαν οι μπίζνεσμαν: «Φιλία και ευημερία των δύο λαών και όλης της ανθρωπότητας», και «πρέπει να θεωρούμε ότι είμαστε συνεργάτες με αλληλοσεβασμό, ότι επιτυγχάνουμε αποτελέσματα χρήσιμα για όλους». 

«Αυτή είναι η συνταγή του Σι», σχολίασε και ο Ιταλός, «ο οποίος θέλει επωφελείς μπίζνες στην οικονομία και συγχρόνως αντιπαλότητα στη γεωπολιτική» – αν και στο χωριό του Μάο οι παππούδες ακόμη μονολογούν ότι «μονά-ζυγά δικά σου» δεν γίνεται να τα έχεις σε τούτη τη ζωή.

Συνομιλητές του Σι ήταν οι Στίβεν Σβάρτσμαν (CEO της Blackstone), Ρατζ Σουμπραμανιάμ (επικεφαλής της FedEx των ναυτιλιακών μεταφορών), Κριστιάνο Αμον (της Qualcomm των μικροτσίπ), Ιβαν Γκρίνμπεργκ (CEO της ασφαλιστικής Chubb) και Μαρκ Κάρνεϊ (πρόεδρος του Bloomberg). Αυτοί οι μεγαλοκαπιταλιστές είχαν την τιμή να παρακαθήσουν στην τράπεζα του Σι. Ωστόσο στην Κίνα μετέβησαν και άλλοι.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο και στο πλαίσιο του China Development Forum, της ετήσιας επιχειρηματικής συνάντησης κορυφαίων ξένων μπίζνεσμαν με την ελίτ του ΚΚΚ, παρευρέθησαν πολλοί αμερικανοί και διεθνείς επενδυτές. Οι άνθρωποι είχαν τις ανησυχίες τους κατά πόσον είναι εφικτό να επιχειρήσουν στην Κίνα σήμερα, ωστόσο ο Σι τους έστειλε τον πρωθυπουργό του Λι Κιάνγκ, ο οποίος υποσχέθηκε άρση εμποδίων και διευκολύνσεις στις ξένες εταιρείες.

«Διαφάνεια» ήταν η λέξη που ακούστηκε πάμπολλες φορές. Και οι Αμερικανοί μάλλον τσίμπησαν – «Είμαστε λίγο πιο θετικοί από ό,τι πριν από έναν χρόνο» δήλωσε ο Σον Στάιν, πρόεδρος του Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Κίνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News