Με τη σημασία τής από πλευράς Κρεμλίνου απόρριψης του αμερικανικού σχεδίου εκεχειρίας στην Ουκρανία ασχολήθηκε ο Μαουρίτσιο Μολινάρι της Repubblica. Στο άρθρο του παρουσίασε τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, ως «σατανικό» νου που κινείται στη σκακιέρα των διαπραγματεύσεων ύπουλα, με μοναδικό στρατηγικό στόχο τη διάσπαση της ενότητας του Δυτικού μπλοκ, δηλαδή το πολιτικοστρατιωτικό «διαζύγιο» ΗΠΑ – Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κατά τη λογική του αρθρογράφου, το «νιέτ» του Πούτιν αφορά πρωτίστως τη διάλυση των Δυτικών δομών και δευτερευόντως «τη ρωσική νίκη» στον τρέχοντα πόλεμο και «την ταπείνωση» του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Κάτι που, μεθερμηνευόμενο, σημαίνει ότι για εκείνον η Ρωσία ενδιαφέρεται (και προετοιμάζεται) για άλλον πόλεμο, μελλοντικό.

Φυσικά, όλα αυτά τα έγραψε ο Μολινάρι για καλό λόγο: για να διαδηλώσει την άποψή του ότι «ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην ΕΕ δεν είναι δυνατόν να εισχωρήσει ο ‘‘τσάρος’’», φράση που έδωσε και τον τίτλο στο άρθρο του. Ωστόσο απέδωσε «αποφασιστικότητα» στον Πούτιν ως προς την επίτευξη του παραπάνω στόχου του.

«Οι χειρονομίες του Πούτιν, τα λόγια του, τα πάντα αποκαλύπτουν τι έχει κατά νου. Οι συζητήσεις με τους αμερικανούς απεσταλμένους Στιβ Γουίτκοφ και Τζάρεντ Κούσνερ κατέδειξαν την πεποίθησή του ότι έχει τη σημαντικότερη ευκαιρία να τραβήξει τον Ντόναλντ Τραμπ προς τις δικές του θέσεις». Ετσι, ο αρθρογράφος τοποθέτησε στο κάδρο και τη φιγούρα του προέδρου των ΗΠΑ ως ατόμου επιρρεπούς στη χειραγώγηση του Πούτιν. «Στις συνομιλίες της Μόσχας κονιορτοποιήθηκε ακόμη και η συνάντηση στο Ανκορατζ» έγραψε.

Ο Μολινάρι αντιμετώπισε τον Τραμπ ως αντικειμενικά ανίκανο για τον θρόνο του επικεφαλής της Δύσης και, ουσιαστικά, άσχετο με τη γεωπολιτική: «Ο Πούτιν πίστεψε ότι είχε καταφέρει να αποπλανήσει τον Λευκό Οίκο με το προσχέδιο συμφωνίας 28 σημείων που ανακοίνωσε η Ουάσινγκτον, το οποίο, σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, μάλλον μεταφράστηκε από τα ρωσικά».

Βαριές κουβέντες, οπωσδήποτε. Ο αρθρογράφος υποστήριξε την άποψη ότι ο Πούτιν δεν μετακινήθηκε από τη θέση του για το Ντονμπάς, αλλά έκανε τακτικισμούς «εκφράζοντας την προθυμία του να είναι ευέλικτος σε δευτερεύοντα ζητήματα», και μάλιστα «με αντάλλαγμα άλλες παραχωρήσεις».

Το συμπέρασμα του Μολινάρι για τη στάση του Πούτιν: «Ζήτησε από τον Τραμπ να του χαρίσει τη νίκη, τόσο τη στρατιωτική όσο και την πολιτική, σε αυτόν τον πόλεμο της εισβολής που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, και ως εκ τούτου [ζήτησε] τη στρατηγική ταπείνωση του Ζελένσκι, κάτι που θα οδηγήσει στην πολιτική πτώση του».

Ο αρθρογράφος δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο Πούτιν, «στην προσπάθειά του να εξωθήσει τον Τραμπ σε υποχώρηση», φούσκωσε τις ρωσικές επιτυχίες στο μέτωπο: «Υπερέβαλε για τις επιτυχίες, ανακοινώνοντας ακόμη και την πλήρη κατάληψη του κόμβου Ποκρόφσκ, κάτι που δεν συνέβη, ενώ σε οικονομικό φόρουμ δήλωσε ότι, παρά τις κυρώσεις, περιόρισε την ανεργία στο 2,2% και μείωσε τον πληθωρισμό στο 7%. Ομως οι χρηματοπιστωτικές αγορές θεωρούν ως αξιόπιστα στοιχεία ότι ο πληθωρισμός είναι στο 20%, ότι τα έσοδα από το αργό πετρέλαιο έχουν μειωθεί κατά 50% και ότι η μείωση της ανεργίας οφείλεται στο γεγονός ότι τη θέση των εργατών που ντύθηκαν στρατιώτες και πήγαν στο μέτωπο πήραν Βορειοκορεάτες».

Επιστρέφοντας στο θέμα του ο Μολινάρι έγραψε ότι «ο Τραμπ βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν ηγέτη που αισθάνεται ανίκητος, πιστεύοντας ότι έχει τη νίκη στο τσεπάκι του». Και «τις κατοπινές δηλώσεις του Πούτιν εναντίον της Ευρώπης [της ΕΕ]» τις συνέδεσε με τον στρατηγικό στόχο του Κρεμλίνου περί «διαζυγίου».

«Αυτό σημαίνει ότι ο Πούτιν προσπαθεί να κατηγορήσει για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων την Ευρώπη, μετατρέποντάς τη σε αφορμή για ρήξη μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Ρήξη τόσο βαθιά, που θα προκαλέσει την κατάρρευση του ΝΑΤΟ. Τα μηνύματα του Πούτιν για την ΕΕ προορίζονται στην πραγματικότητα για τον ίδιο τον Τραμπ. Θέλει να τον πείσει ότι το μόνο πραγματικό εμπόδιο για την ειρήνη είναι οι Ευρωπαίοι και, συνεπώς, του ζητά να τους εγκαταλείψει στην τύχη τους.

»Από τότε που η κυβέρνηση του Λονδίνου ανακάλυψε τη ρωσική εμπλοκή στην εκστρατεία υπέρ του Brexit, το 2016, ήταν σαφές ότι ο στρατηγικός στόχος της Μόσχας ήταν να χωρίσει τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ο Πούτιν ανακοίνωσε την πεποίθησή του ότι μπορεί να μετατρέψει τη στρατιωτική επιτυχία του στην Ουκρανία στην πιο σημαντική ήττα του ΝΑΤΟ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News