Λίγες μέρες μετά την έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής σεζόν στην Αγγλία, ο Μοχάμεντ -«Μο»- Σαλάχ έγραψε (πάλι) ιστορία. Οπως ανακοινώθηκε το βράδυ της Τρίτης (19.08), ο αιγύπτιος επιθετικός της Λίβερπουλ ψηφίστηκε από την PFA (Ενωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών της Αγγλίας και της Ουαλίας) ως ο κορυφαίος παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ για την αγωνιστική περίοδο 2024-2025. Εγινε ο πρώτος που τιμήθηκε με το συγκεκριμένο βραβείο για τρίτη φορά –οι δύο προηγούμενες ήταν το 2018 και το 2022.

Δεν το πανηγύρισε μόνο η οικογένεια των «Reds», αλλά και η χώρα του. Ενα οδοιπορικό του Νιλ Τζόνστον στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και έκανε τα πρώτα βήματα της μυθικής του καριέρας, το οποίο δημοσίευσε το BBC Sport στις 13 Αυγούστου, επιβεβαιώνει ότι ο Σαλάχ δεν είναι, απλώς, το πιο αναγνωρίσιμο και αγαπητό πρόσωπο στην Αίγυπτο, αλλά ένας σύγχρονος θεός της.

Οι συμπατριώτες του νιώθουν περήφανοι, που είναι «ένας από αυτούς». Τον παρακολουθούν σε κάθε του στιγμή. Τον καμαρώνουν. Μα, πάνω απ’ όλα, τον θαυμάζουν. Τον έχουν σαν πρότυπο για τα παιδιά τους. Γιατί ο Σαλάχ έφτασε πολύ ψηλά, εκκινώντας από πολύ χαμηλά. Ο πιτσιρικάς που έπαιζε μπάλα με τους φίλους του ξυπόλυτος στους χωματόδρομους του Ναγκρίγκ, ενός φτωχικού χωριού τρεις ώρες βόρεια του Καΐρου, και φανταζόταν πως είναι ο Ρονάλντο (ο Βραζιλιάνος), ο Ζιντάν, ή ο Τότι, έγινε ο πρώτος αιγύπτιος σούπερ-σταρ. Εφτασε να φιγουράρει στο εξώφυλλο του Time, και να συγκαταλέγεται στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως.

Στα μέρη που έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, σήμερα υπάρχει ένα κέντρο νεότητας, και ένα γηπεδάκι με τεχνητό χλοοτάπητα που φέρει το όνομά του. Οπου κι αν κοιτάξει κανείς, θα δει τη μορφή του. Σε μια τοιχογραφία έξω από το παλιό του σχολείο, σε αφίσες και φωτογραφίες, ή τυπωμένη σε παιδικές μπλούζες. Αλλά και το όνομά του, στις πλάτες των πιτσιρικάδων που κλοτσούν μια μπάλα φορώντας τη φανέλα της Λίβερπουλ ή της εθνικής ομάδας της Αιγύπτου.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Ναγκρίγκ, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα των 115 εκατομμυρίων κατοίκων, που λατρεύει το ποδόσφαιρο. Ακόμη και στην πολύβουη πρωτεύουσα. Στην τεράστια ηλεκτρονική διαφημιστική πινακίδα που υπάρχει πάνω από μια από τις πιο κεντρικές γέφυρες του Καΐρου, η εικόνα ενός παγωτού εναλλάσσεται με μια φωτογραφία του Σαλάχ, δίπλα στην αραβική λέξη «shukran», που θα πει «ευχαριστώ».

Εννοείται πως, όλοι οι Αιγύπτιοι υποστηρίζουν τη Λίβερπουλ. Στους αγώνες της που μεταδίδει η τηλεόραση, οι πόλεις και τα χωριά ερημώνουν. Πολλοί λένε ότι αυτές είναι οι δύο πιο διασκεδαστικές ώρες τους μέσα στην εβδομάδα. Και όταν η Λίβερπουλ νικά, στα καφενεία, στα σπίτια, ή στους δρόμους, στήνονται αυτοσχέδιες γιορτές. Ο Σαλάχ δεν είναι μόνο «ο καλύτερος πρεσβευτής της χώρας στον υπόλοιπο Κόσμο». Είναι και η ενσάρκωση της ελπίδας εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως των παιδιών, για μια καλύτερη ζωή.

Τα αιγυπτιακά media διηγούνται, ξανά και ξανά, τις θυσίες του «Μο» και της οικογένειάς του, προκειμένου να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Είναι διδακτικές, ακόμη και για όσους δεν φιλοδοξούν να ασχοληθούν με τα σπορ. Στα 14 ο Σαλάχ γράφτηκε στις ακαδημίες της Αραμπ Κοντράκτορς, ενός συλλόγου με έδρα το Κάιρο. Με τη συγκατάθεση του πατέρα του, ο μικρός έφευγε από το σχολείο του νωρίτερα για να προλάβει τις προπονήσεις. Το καθημερινό του πήγαιν’ έλα ήταν πολύωρο, εξουθενωτικό και ακριβό για τα οικονομικά δεδομένα της οικογένειας. Το επταθέσιο βαν που ξεκινούσε από το Ναγκρίγκ μόνον όταν γέμιζε ασφυκτικά -κι όχι σε συγκεκριμένες ώρες- ήταν ένα από τα τρία μεταφορικά μέσα που χρησιμοποιούσε για να φτάσει στον προορισμό του. Στον γυρισμό είχε μεγάλο άγχος, μήπως το βανάκι γεμίσει αμέσως και δεν το προλάβει. Εφευγε από το σχολείο στις 10 το πρωί, και επέστρεφε στο σπίτι μεσάνυχτα.

«Μόνο ένα θαρραλέο παιδί, αποφασισμένο να κυνηγήσει το όνειρό του, θα έκανε καθημερινά ένα τέτοιο ταξίδι», τόνισε στον δημοσιογράφο του BBC Sport ο Ελ-Σααντάνι, ο πρώτος προπονητής του Σαλάχ. Αυτή η ψυχική του δύναμη εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το γιατί ο αιγύπτιος φορ κατάφερε να γίνει η εξαίρεση του κανόνα, που λέει ότι στη συγκεκριμένη χώρα είναι πολύ δύσκολο για κάποιο ταλέντο να εξελιχθεί σε παίκτη top επιπέδου. Τουλάχιστον ήταν (πολύ δύσκολο) προτού ανατείλει ο ήλιος του Σαλάχ. Πλέον, οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι σέβονται περισσότερο τους άραβες και τους αφρικανούς ποδοσφαιριστές.

Οι Αιγύπτιοι έχουν ακόμη ένα λόγο για να τον λατρεύουν: όσο ψηλά κι αν έφτασε, ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του. Το ίδρυμα που χρηματοδοτεί στη γενέτειρά του, βοηθά με πολλούς και διάφορους τρόπους τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Εχει δωρίσει στους πατριώτες του, μεταξύ άλλων, μια μονάδα αιμοκάθαρσης, ένα ασθενοφόρο, ένα ταχυδρομείο και μια έκταση για να φιλοξενήσει έναν σταθμό επεξεργασίας αποβλήτων. Τα πλούτη και η δόξα, δεν τον άλλαξαν. Παραμένει σεμνός, ταπεινός και προσιτός – το ίδιο και οι γονείς του, που κατοικούν ακόμη στο χωριό.

Οταν βρίσκεται στο Ναγκρίγκ, εμπιστεύεται τον ίδιο μπαρμπέρη που τον κούρευε όταν ήταν τινέιτζερ. «Εγώ του έδωσα αυτό το look, με τα σγουρά μαλλιά και τα γένια», περηφανεύεται στο BBC Sport ο κουρέας του, Αχμέντ Ελ-Μασρί. Και θυμάται ότι στο PlayStation, ο Σαλάχ πάντα διάλεγε τη Λίβερπουλ, ακόμη και πριν γίνει παίκτης της (2017).

Ενα παράπονο έχουν, μόνο, οι Αιγύπτιοι από τον 33χρονο ποδοσφαιρικό τους θεό. Οτι, ενώ με τον σύλλογό του έχει πατήσει όλες τις κορυφές, ακόμη δεν έχει οδηγήσει την εθνική τους ομάδα σε κάποια σπουδαία επιτυχία. Θα το κάνει τώρα, στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής (τον προσεχή Δεκέμβριο), ή στο Μουντιάλ του 2026; Αυτό αναρωτιούνται όλοι, κάθε φορά που μαζεύονται μπροστά από την τηλεοπτική οθόνη για να τον απολαύσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News