Με αφορμή το χθεσινό μου άρθρο για τον νέο Αλβανό πρωθυπουργό Ε. Ράμα, ορισμένοι μου καταλόγισαν ότι ψεύδομαι μιλώντας για "τη μεγάλη θρησκευτική συγγενή" (Τουρκία) επειδή ο Ράμα είναι Χριστιανός. Επίσης χαρακτήρισαν πολύ φυσική την επιθυμία του για στρατηγική συμμαχία με την Τουρκία. Παράλληλα ότι λέω τεράστιο ψέμα πως αποδέχτηκε προς στιγμήν το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, και πως οι καταγγελίες του Βορειοηπειρώτη Ντούλε για κλοπή ψήφων του κόμματός του αφορούν τοπικούς παράγοντες των δύο μεγάλων κομμάτων κα όχι τον Έντι Ράμα.

Επειδή οι διεθνείς σχέσεις και το καυτό θέμα των μειονοτήτων είναι πολύ σοβαρό θέμα, απαντώ:

1. Δεν ασχολήθηκα με τις προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις του Ράμα, ούτε με ενδιαφέρουν. Το μεγαλύτερο ποσοστό των Αλβανών είναι μουσουλμάνοι (για την ακρίβεια εξισλαμισμένοι από την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας).

2. Επιπρόσθετα, οι διεθνείς οργανισμοί και όχι εγώ καταδίκασαν το θέμα της απογραφής παρωδίας που χάλκευσαν τα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτά, μόνο το 6.75% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί. Σχετική καταγγελία έκανε και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.

3. Σαφώς είναι δικαίωμα της Αλβανίας και του Ράμα οι σχέσεις με την Τουρκία. Το θέμα είναι ότι στις διεθνείς σχέσεις απορρίπτεται η τακτική οι σχέσεις με μια χώρα να στρέφονται εναντίον μιας άλλης χώρας (π.χ. να δημιουργηθεί τουρκική βάση σε αλβανικούς λιμένες). Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει π.χ. για τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ που στρέφονταν κατά άλλων χωρών στη Μ. Ανατολή, ενώ τώρα που οι σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ αναπτύχθηκαν δίνονται συνεχώς διευκρινίσεις από την Αθήνα ότι δεν στρέφονται κατά τρίτης χώρας. Παρόμοιες συζητήσεις γίνονται σε όλο τον κόσμο για να απορριφθούν οι πολιτικές δημιουργίας αξόνων, ως επικίνδυνες. Ο Ράμα όμως είχε κατηγορήσει τον Μπερίσα για εθνική προδοσία όταν υπογράφηκε η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα το 2009, (σ.σ. Επρόκειτο περί υποδειγματικής συμφωνίας). Η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου αφορά την εσωτερική έννομη τάξη της Αλβανίας και όχι μια διακρατική συμφωνία. Δηλαδή η Αλβανία οφείλει να κυρώσει τη συμφωνία από τη Βουλή, πράγμα που δεν κάνει με επιχειρήματα τύπου Τουρκίας. Αυτή είναι εχθρική στάση. Αν η Ελλάδα αύριο θέσει βέτο στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας εξαιτίας αυτής της υπόθεσης, πώς θα φανεί στον κ. Ράμα;

4. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη απογραφή μόνο το 0,87% του πληθυσμού ή άλλως 24.361 άτομα δήλωσαν ότι έχουν ελληνική εθνική καταγωγή, κάτι που υποθέτω ότι ούτε ο Ράμα, ούτε ο Μπερίσα δέχονται. Τα υπόλοιπα περιττεύουν. Επίσης: Υπάρχει ή όχι καταδικαστική θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο θέμα της απογραφής; Υπέρ του ελληνικού εθνικισμού δρα άραγε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Φρίκη…

5. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να υποστηρίξει ένας πολιτικός μια θέση ή ένα δόγμα. Ο Μπερίσα έπαιξε σαφώς το πιο επιθετικό χαρτί της Μεγάλης Αλβανίας, αλλά ο Ράμα ποτέ δεν το καταδίκασε. Ως πολιτικός πρώτης γραμμής όφειλε να κάνει τον αγώνα του σε ένα θέμα που ξεσήκωσε τον κόσμο. Όταν είδε ότι η πολιτική του Μπερίσα (και όχι μόνο) προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων σε ΗΠΑ, ΕΕ και ξένες πρεσβείες, αλλά και σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων ο Ράμα άρχισε να μιλά για ενότητα των Αλβανών μέσα στην ΕΕ, ως απάντηση στην Ένωση των Αλβανών.

Στις 25 Νοεμβρίου 2012, σε συγκέντρωση οπαδών του Ράμα -με ομιλητή τον ίδιο στην Αθήνα, στο Σπόρτιγκ- εθνικιστικά συνθήματα και τραγούδια για τη Μεγάλη Αλβανία ακούγονταν στην περιοχή. Αλλά ο Ράμα, φιλοξενούμενος σε ξένη χώρα δεν τα καταδίκασε. Παρομοίως σε εκδήλωση στα Σκόπια, σχολιάζοντας τη σύλληψη τεσσάρων Αλβανών στο Τέτοβο γιατί ζωγράφισαν χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας είπε: «Κάθε ένας έχει δικαίωμα να ζωγραφίζει χάρτες. Μπορεί να ζωγραφίσει και τον χάρτη της Γης και να γράψει πάνω του, πως αυτή είναι η «Δημοκρατία» μου, και τι πρέπει να του κάνουν, να τον στείλουν μήπως στη Χάγη και να τον κατηγορήσουν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Τι είναι αυτοί οι βάρβαροι και πρωτόγονοι (για τις αρχές που τους συνέλαβαν), αυτό είναι ανεπίτρεπτο.». Αν Έλληνες εθνικιστές πάνε στην Αλβανία και ζωγραφίσουν χάρτη της Μεγάλης Ελλάδας θα το δεχθεί ο Ράμα;

6. Είναι ψέματα μήπως ότι ο Ράμα σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας δήλωνε ότι έχει ψηλά στην ατζέντα το θέμα των Τσάμηδων; Για να μην επεκταθώ περαιτέρω στο θέμα αυτό που είναι ήδη γνωστά.

7. Τι εννοεί ο αρθρογράφος  ότι οι καταγγελίες του Ντούλες αφορούν τοπικούς παράγοντες των δύο μεγάλων κομμάτων της Αλβανίας των κομμάτων του Μπερίσα και του Ράμα. Δηλαδή; Οι τοπικοί παράγοντες των κομμάτων είναι ανεξάρτητοι; Δεν κατευθύνονται κεντρικά όπως γίνεται σε όλα τα κόμματα του κόσμου; Αν είναι ανεξάρτητοι και έδρασαν αυτοτελώς θα διαγραφούν; Και γιατί δεν βγήκε ο «εναλλακτικός» Ράμα να τους καταδικάσει;

Συμπέρασμα: Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί στις κρίσεις μας, για το καλό όλων μας. Στον ελεύθερο άνθρωπο εναπόκειται να ασπάζεται απόψεις, θέσεις, ιδεολογίες. Μέσω αυτών υπερασπίζεται τη χώρα του. Όμως, όσο πιο δημοκρατικά γίνεται, τόσο οι σχέσεις μεταξύ κρατών και λαών εδραιώνονται με βάση την ειρήνη και τη συμβίωση με όρους καλής γειτονίας. Αυτό σημαίνει ότι καταδικάζοντας τον ακραίο εθνικισμό, τους τακτικισμούς ή ότι πληγώνει, κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News