745
H Γουινόνα Ράιντερ μιλάει στο σταθερό τηλέφωνο στο «Stranger Things». Μια τέτοια σκηνή στις μέρες μας θα ήταν ακόμα πιο παράξενη... | Netflix

Το σταθερό χτυπάει μόνο στο «Stranger Things»!

H Γουινόνα Ράιντερ μιλάει στο σταθερό τηλέφωνο στο «Stranger Things». Μια τέτοια σκηνή στις μέρες μας θα ήταν ακόμα πιο παράξενη...
|Netflix

Το σταθερό χτυπάει μόνο στο «Stranger Things»!

Το σενάριο του «Stranger Things» του Netflix, που σαρώνει αυτή τη στιγμή τον πλανήτη με τον τρίτο κύκλο του, θα ήταν ανύπαρκτο χωρίς το σταθερό τηλέφωνο. Γυρισμένη στην αθώα αναλογική εποχή των ’80s, η σειρά είναι γεμάτη συσκευές με καντράν, τηλεφωνήματα που αν δεν γίνουν ο κόσμος θα γυρίσει upside down, άντε και μερικά γουόκι τόκι (τώρα κυκλοφορούν και σε θήκες κινητού). Σε μία έξυπνη ντρίμπλα μάρκετινγκ, οι δημιουργοί της σειράς ζητούν τώρα από τους φαν να καλέσουν το 618-625-8313. Είναι υποτίθεται το τηλέφωνο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Μάρεϊ Μπάουμαν!

Εξυπακούεται ότι εκτός «Stranger Things», το τηλεφώνημα δεν είναι πλέον «σέξι». Πέρυσι, ο αμερικανός οικονομολόγος Πολ Ρόμερ αγνόησε δύο κλήσεις από την Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, που ήθελε να τον ενημερώσει ότι του απονέμει το Νομπέλ Οικονομίας! «Δεν απάντησα, γιατί νόμιζα ότι ήταν τηλεφώνημα spam» δήλωσε αργότερα. Για τους δε millennials (τους γεννημένους χονδρικά μεταξύ 1980 και 2000) είναι παρωχημένο και… fail. Το να τούς πάρεις κατευθείαν τηλέφωνο (αντί να τους στείλεις πρώτα ένα sms, ένα μήνυμα στο messenger, μία φωτογραφία, ένα emoji) θα εκληφθεί τις περισσότερες φορές ως μία κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους. Κάτι σαν να εναποθέτεις στα χέρια τους ένα κατακόκκινο αναλογικό τηλεμαμούθ (αυτό με τη σχισμή για το δίφραγκο, που κοσμούσε παλιά τα ελληνικά περίπτερα). Το αντιμετωπίζουν σαν μηχανή «Enigma» των Ναζί.

Το τηλεφώνημα πέθανε λίγο πολύ μαζί με το σταθερό τηλέφωνο. Και όχι μόνο πλέον για τους millennials. Σήμερα όταν χτυπάει η σταθερή συσκευή στο σπίτι ξέρεις ότι κατά 50% είναι ο υπέργηρος πατέρας σου ή κάποιος περίεργος που επιμένει να μην έχει κινητό ή να το χρησιμοποιεί (προσωπικώς γνωρίζω κάποιους που ανήκουν ακόμα, από άποψη ή από ψηφιακή ατζαμοσύνη, σε αυτή την συνομοταξία). Το υπόλοιπο 50% είναι spam. Εταιρείες κινητής τηλεφωνίας με προσφορές, εισπράκτορες τραπεζών, αυτοματοποιημένα μηνύματα («Συγχαρητήρια, έχετε επιλεγεί για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό για ένα iPhone»). Αλλά και νέας εσοδείας φαρσέρ που παριστάνουν τους δικηγόρους και πουλούν δυστοπικά παραμύθια σε ψηφιακά ανήμπορους ανθρώπους, όπως η κλινήρης θεία σου («Ο γιός σας χτύπησε με το αυτοκίνητο μια έγκυο γυναίκα. Με 1850 ευρώ θα κάνω ό,τι μπορώ να σας βοηθήσω…»).

Τα spam βέβαια είναι ο λόγος που το σταθερό τηλέφωνο έχει καταντήσει διακοσμητικό στοιχείο του σπιτιού, κάτι σαν το σεμέν ή το τασάκι. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας σταθερής και κινητής τηλεφωνίας «Talk Talk», τα 2/3 των Βρετανών αγνοούν επιδεικτικά τις κλήσεις στο σταθερό τους τηλέφωνο. Αποτέλεσμα; Κάθε χρόνο χάνονται 300 κλήσεις από ανθρώπους, με τους οποίους θα θέλαμε πολύ να μιλήσουμε.

Το τέλος του σταθερού θα βάλει την ταφόπλακα και σε μια σειρά από τηλεπικοινωνιακές συνήθειες. Ανάμεσά τους αναμφιβόλως το τηλεφωνικό savoir vivre. Σήμερα δεν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας. Κανείς δεν λέει «Να μην την ενοχλήσω τόσο αργά» ή «Τώρα κάνει τη σιέστα του». Τώρα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να μπουκάρει στην ιδιωτικότητά σου ό,τι ώρα το αποφασίσει (μέσω messenger, email, Viber, What’s Up κτλ).

Σήμερα επίσης βιώνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο της ψυχαναγκαστικής επιταγής «Πρέπει να σηκώσω το τηλέφωνο» (γιατί δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι, τι να θέλει, από πόσο μακριά παίρνει, αν θα πιάσει αμέσως γραμμή κτλ). Στην εποχή της Τριπλής Επανάστασης (Διαδίκτυο, smartphones, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) το τηλέφωνο χτυπάει (ή δονείται) παντού και αδιαλλείπτως, άρα γιατί στο διάολο να το σηκώσω; Το ringtone είναι ένας ακόμη ήχος στο καθημερινό σάουντρακ. Οταν έχεις κέφι τον ακούς, όταν δεν έχεις, κάνεις eyerolling και γυρνάς πλευρό.

Oι ειδικοί πάντως κρούουν τον κώδωνα για τους κινδύνους του απρόσωπου texting που παίρνει τη θέση του τηλεφωνήματος. Ευχές για γενέθλια, συγχαρητήρια για προαγωγές και βαφτίσια, συλλυπητήρια για κηδείες και απολύσεις, φλερτ, οδύνη, σεξ, σημειώσεις για τη συμμαθήτρια που ήταν άρρωστη και έλειπε χθες από το μάθημα, όλα ρίχνονται στη χοάνη ενός sms. Aνώδυνα ανεπαίσθητα, ειρηνικά. Επισημαίνεται δε και ένα νεοαναδυόμενο «κοινωνικό άγχος» (πάλι κυρίως στους γεννημένους μετά το 1980, αλλά όχι μόνο) μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τηλεφωνικής συνομιλίας. Διάφοροι σταυροφόροι του ψηφιακού detox επιμένουν ότι ένας τρόπος να βελτιώσεις τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους είναι να σηκώσεις το τηλέφωνο και να πάψεις να κρύβεσαι πίσω από τις καρδούλες στο Instagram.

Σε πείσμα όλων, το τηλεφώνημα (και δη μέσω σταθερού) παραμένει σέξι στη μυθοπλασία. Οι μισές τηλεοπτικές σειρές του «Netflix» (όχι μόνο το «Stranger Things»), θα είχαν καταβαραθρωθεί σεναριακά αν διαδραματίζονταν στην ψηφιακή εποχή. Και σιγά μην έγραφε ο Πολ Οστερ τις 1.170 σελίδες του «4321» (της αγγλικής έκδοσης), αν δεν μιλούσε για τα κατάμεστα βαρυσήμαντα ντριν ντριν ’60ς. Στην αληθινή ζωή βέβαια, αν επιμένεις να παίρνεις τηλέφωνο για να ακούσεις τη φωνή του άλλου, είσαι είτε ηλικιωμένος, είτε νοσταλγός του Αναλογικού Μεσαίωνα, είτε πολύ μόνος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...