Μέχρι πρότινος ο ΣΥΡΙΖΑ χωριζόταν σε αριστερούς και προεδρικούς, σε πασοκογενείς και κουμμουνιστογενείς, σε ριζοσπάστες και μετριοπαθείς, σε μαρξιστές και κεντρώους. Μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις οι διαχωρισμοί αυτοί είναι μπανάλ, έχουν προκύψει καινούριοι, ώριμα τέκνα της ανάγκης και την (μη) οργής. Τώρα, ενόψει διαδικασιών αυτοκριτικής και (επαν)εκλογής ηγεσίας, χωρίστηκαν σε βιαστικούς και σε ραχάτ, δηλαδή αργούς, χαλαρούς. Θα μπορούσε κανείς να τους πει και γιαβάσηδες, από το τούρκικο «γιαβάς», που σημαίνει αργά.

Οι βιαστικοί θέλουν να ξεπετάξουν τις διαδικασίες τώρα και να ξεμπλέξουν. Αν είναι δυνατόν μέσα στο επόμενο Σαββατοκύριακο να μαζευτούν οι απανταχού συριζαίοι, να πουν εκεί δυο κουβεντούλες για τα αίτια της ήττας, να δηλώσουν ότι έλαβαν το μήνυμα της κάλπης, να υποσχεθούν στον εαυτό τους ότι θα επανασυνδεθούν με τις λαϊκές μάζες και να αλληλοβεβαιωθούν ότι θα γίνουν ένα σύγχρονο κόμμα.

Στη συνέχεια να γίνει στα γρήγορα μια πανελλαδική ψηφοφορία για τον αρχηγό, με μοναδικό υποψήφιο τον Αλέξη, να επανεκλεγεί αυτός πανηγυρικά και μετά να πάνε όλοι μαζί για διακοπές, ευχαριστημένοι που η κρίση του κόμματος ξεπεράστηκε μέσα από βαθείς και ουσιαστικές διαδικασίες.

Από την άλλη πλευρά, οι ραχάτ ή γιαβασήδες προτείνουν το ακριβώς ανάποδο. Να αναλογιστεί και να αναστοχαστεί ο καθένας μόνος του κανένα πεντάμηνο και αφού περάσουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές να μαζευτούν για να συζητήσουν επί της διαδικασίας. Μετά να αρχίσουν έναν μακρύ και εποικοδομητικό προσυνεδριακό διάλογο επί της φυσιογνωμίας, των θέσεων και της ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, να απλωθούν οριζόντια και κάθετα όλες οι απόψεις, να αφεθούν όλα τα κομματικά λουλούδια ν’ ανθίσουν ανεμπόδιστα από χρονοδιαγράμματα.

Να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα για τα Χριστούγεννα, να συνεχίσουν μετά ακάθεκτοι και κατά την άνοιξη του 2024 να πάνε σε ένα συνέδριο και σε εκλογή ηγεσίας, στην οποία εκλογή ο Αλέξης θα έχει μεν τον πρώτο ρόλο, αλλά δεν θα είναι πια και ηγεμών. Είτε θα μείνει αρχηγός μπαίνοντας  ε κομματικό προνουντσιαμέντο, είτε θα στριμωχτεί σε δυαρχία, είτε θα πάει σπίτι του.

Δύσκολο να πει κανείς ποιο από τα δυο σχέδια είναι καλύτερο ή χειρότερο. Και τα δυο είναι εξίσου αυτοκτονικά. Τον Οκτώβριο στις αυτοδιοικητικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάθει νέα πανωλεθρία (έτσι κι αλλιώς θα την πάθαινε, τώρα θα είναι χειρότερη), τη δε άνοιξη του 2024 έχουμε ευρωεκλογές. Αυτές έχει βάλει ο Αλέξης ως ορόσημο για την ανάκαμψη (και τη δική του παραμονή ή αποχώρηση;), αλλά είτε οι βιαστικοί επικρατήσουν είτε οι ραχάτ, τι στο καλό θα έχει αλλάξει ως τότε; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα.

Μόνο για να χωνέψουν την πανωλεθρία χρειάζονται ένα-δυο χρόνια, όχι να τη χωνέψουν, να την ξεπεράσουν και να χτίσουν καινούρια ταυτότητα. Εκτός κι αν ο Τσίπρας διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και φτιάξει κάτι άλλο δικό του, με όσους τον ακολουθήσουν. Με κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά σε δύο καινούρια κόμματα, ένα του 12% κι ένα του 8%. Και τότε το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί μπροστά τους. Βγάλε άκρη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News