Με την κατάρρευση της μυθολογίας της αντιπολίτευσης στην υπόθεση των Τεμπών – ή πάντως με την δημοσκοπική επιβεβαίωση της δραματικής αποτυχίας της να εκμεταλλευθεί πολιτικά το δυστύχημα – ο νέος «δράκος» βρέθηκε στην τροπολογία που έφερε το υπουργείο Δικαιοσύνης για την επιχειρηματική δραστηριότητα συζύγων και τέκνων πολιτικών προσώπων.

Κατά το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, η νέα ρύθμιση επιτρέπει σε συζύγους και παιδιά μελών της κυβέρνησης να συμμετέχουν σε offshore εταιρείες. Οπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, είναι εύκολο να κραυγάζεις και να καταφεύγεις σε ανακρίβειες και υπερβολές, ειδικά αν συνοδεύονται από αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, εμπλουτισμένες με εξυπνακισμούς και καυστικά σχόλια.

Η καλλιέργεια κλίματος και εντυπώσεων ευνοήθηκε από τους ισχυρισμούς ότι η σχετική τροπολογία κατατέθηκε νύχτα, κάτι που εκ προοιμίου θεωρείται ύποπτο, ασχέτως αν η κατάθεση είναι εμπρόθεσμη.

Εν προκειμένω όμως, η «επίμαχη» τροπολογία είχε κατατεθεί εξ αρχής και κατά τη διάρκεια της ολοήμερης συνεδρίασης δεν τέθηκε ζήτημα από καμία πλευρά. Αυτό έγινε μόνο όταν έπεσε η νύχτα…

Πάντως, πέραν των οργισμένων και καταγγελτικών ανακοινώσεων, απουσίασαν οι πειστικές απαντήσεις της αντιπολίτευσης στα όσα εξήγησε στη Βουλή και επανέλαβε στη συνέχεια σε συνεντεύξεις του ο Γιώργος Φλωρίδης (μεταξύ άλλων στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ).

«Ισχύει ακριβώς το αντίθετο», επέμεινε ο υπουργός Δικαιοσύνης και προσέθεσε ότι: «Η τροπολογία ξεκαθαρίζει ότι η απαγόρευση εξακολουθεί να ισχύει για όλα τα πολιτικά πρόσωπα και τις οικογένειές τους, καθώς δεν μπορούν να συμμετέχουν σε offshore σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους και σε χώρες που δεν συνεργάζονται φορολογικά με την Ελλάδα. Κάνουμε το αντίθετο από ό,τι υποστηρίζουν. Την κλείνουμε την πόρτα».

Το βάρος της απόρριψης των όσων εξήγησε ο υπουργός πέφτει στις πλάτες της αντιπολίτευσης, που πάντως φαίνεται ότι επιμένει να ακολουθεί την πεπατημένη. Ανακοινώσεις, καταγγελίες, καλλιέργεια κλίματος στα κοινωνικά δίκτυα, ασχέτως του τι ισχύει και τι όχι.

Αλλωστε, οτιδήποτε έχει να κάνει με τα οικονομικά των πολιτικών προσώπων είναι ένα εύφορο πεδίο για την σκανδαλολογία και τη συνωμοσιολογία.

Το ίδιο συμβαίνει και με το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων.

Αναμένεται κάθε χρόνο ως μία συνταρακτική αποκάλυψη. Και αποδεικνύεται ότι είναι μία απλή διαπίστωση των όσων γνωρίζουν όλοι. Αν μη τι άλλο, ότι οι πολιτικοί δεν πεινάνε. Το αντίθετο· διαπιστωτικά τουλάχιστον, οι περισσότεροι αυξάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, σε σχέση με εκείνα που είχαν όταν πρωτοεξελέγησαν.

Πρόκειται για πολλαπλή υποκρισία, πανταχόθεν προερχόμενη. Και έχει ένα ενδιαφέρον, ότι ο μόνος πολιτικός που καταδικάστηκε για παραβίαση της νομοθεσίας περί «πόθεν έσχες» είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, χωρίς καν να έχει εκλεγεί βουλευτής.

Σε απλά ελληνικά, όλη η φασαρία για την περιβόητη τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης καταλήγει στο ότι το πλαίσιο προσαρμόζεται κάπως στην πραγματικότητα. Και οποιαδήποτε δραστηριότητα πολιτικών προσώπων, εφόσον ασκείται σε χώρες που συνεργάζονται φορολογικά με την Ελλάδα, έχει εχέγγυα διαφάνειας και λογοδοσίας και εμφανίζεται στο «πόθεν έσχες». Κάθε τι διαφορετικό εξακολουθεί να απαγορεύεται.

Μιλώντας δε για το «πόθεν έσχες», όσοι είναι υπόχρεοι υποβολής της σχετικής δήλωσης, διαπίστωσαν εφέτος ότι η διαλειτουργικότητα των συστημάτων και η αυτόματη συμπλήρωση των δηλώσεων, μέσω πρόσβασης σε τραπεζικά συστήματα, περιουσιολόγια, κτηματολόγιο, κ.λπ. καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την απόκρυψη στοιχείων, τουλάχιστον όλων εκείνων που ούτως ή άλλως γνωρίζει η ΑΑΔΕ.

Οσοι επιμένουν σε μία κάποια αφέλεια, μπορούν να θεωρούν ότι όποιος θέλει να αποκρύψει κάτι δεν μπορεί να το κάνει.

Το θέμα όμως εν προκειμένω δεν είναι αυτό. Είναι, πολύ περισσότερο, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουν οι συζητήσεις που όλοι ξέρουν ότι κυριαρχούνται από το στοιχείο της υποκρισίας.

Περισσότερο από όλους το γνωρίζουν οι πολίτες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News