Οπως εξελίσσεται ο νέος κύκλος της άναρχης και ασύμμετρης συζήτησης για το δυστύχημα των Τεμπών, δημιουργούνται εύλογες απορίες.

Μία από αυτές είναι πώς προέκυψε τώρα το αίτημα της εκταφής θυμάτων της τραγωδίας. Είναι το θέμα η ταυτοποίηση των νεκρών; Δεν έχει γίνει αυτή πριν από τις κηδείες και τις ταφές; Οσο μακάβριο και αν ακούγεται, υπάρχει περίπτωση κάποιος να έχει ταφεί αντί κάποιου άλλου;

Ή μήπως είναι η εκ νέου διερεύνηση για το αν υπήρχε το περιβόητο παράνομο φορτίο; Και κατά πόσο μπορεί αυτό να διαπιστωθεί από μια ιατροδικαστική ή τοξικολογική εξέταση, αν δεν έχει διαπιστωθεί από μια τεχνική πραγματογνωμοσύνη; Εκεί τα πράγματα περιπλέκονται και μένει να φανεί ποια θα είναι η εξέλιξη, αφότου οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές επέτρεψαν την εκταφή.

Δεν είναι περιττή μια επισήμανση: από οποιαδήποτε αξιολόγηση της εξελισσόμενης συζήτησης θα πρέπει να εξαιρεθεί ο χαροκαμένος πατέρας, απεργός πείνας Πάνος Ρούτσι.

Δεν μπορεί όμως να αγνοηθεί κάτι άλλο.

Και αυτό είναι ο ρόλος που παίζουν όλοι εκείνοι, κατά κανόνα πολιτικοί παράγοντες, που σπεύδουν να ανοίξουν έναν νέο κύκλο συνωμοσιολογίας, διχασμού και ανωμαλίας στη χώρα. Εκείνοι που με μοναδικό γνώμονα την πολιτική σπέκουλα δεν διστάζουν να επενδύσουν και πάλι στην τερατολογία ή/και στον δήθεν αντισυστημισμό.

Η μόνη εξέλιξη των τελευταίων μηνών στην τραγωδία των Τεμπών είναι η ολοκλήρωση της ανάκρισης, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για τη διεξαγωγή της δίκης. Και όμως, στη συγκεκριμένη στιγμή εμφανίζονται ορισμένοι και προτάσσουν κάτι άλλο. Τι επιδιώκουν;

Το αίτημα είναι να γίνουν δέκα ή είκοσι εκταφές νεκρών. Μπορεί κανείς να αναλογιστεί τη σημασία και την επίπτωση αυτής της διαδικασίας;

Οι ίδιοι οι συγγενείς των θυμάτων και η χώρα ολόκληρη θα βιώσουν και πάλι το τραύμα της τραγωδίας – ίσως με ακόμη πιο δραματικό τρόπο. Επί μήνες θα συντάσσονται και θα διακινούνται τεχνικές εκθέσεις, οι περιβόητοι πραγματογνώμονες θα αρχίσουν και πάλι να περιφέρονται στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, και θα επιχειρείται η εμπέδωση της αντίληψης ότι «κάτι μας κρύβουν».

Μπορεί πάντως κάποιος να προεξοφλήσει με βεβαιότητα ότι ακόμη και αν όλα αυτά τα μακάβρια συμβούν και επιβεβαιωθεί πάλι ότι δεν υπήρξε παράνομο εύφλεκτο υλικό, σε κάποιες κοινωνικές ομάδες θα φουντώσει η αμφισβήτηση και η αμφιβολία.

Αυτές οι κοινωνικές ομάδες, όμως, έχουν ψήφο. Και κάνουν φασαρία, δίχως να εξετάζουν και πολύ πραγματικά στοιχεία και περιστατικά. Τους αρκεί η «αίσθηση». Και φυσικά, κυριαρχούν στη ζούγκλα των κοινωνικών δικτύων.

Με αυτά τα διαπιστευτήρια, όσοι πόνταραν πολιτικά στην υπόθεση των Τεμπών και γοητεύτηκαν από τις μαζικές αλλά και σαφέστατα ετερόκλητης σύνθεσης διαδηλώσεις των πρώτων μηνών του 2025, αναζητούν τώρα ευκαιρία να σηκώσουν και πάλι τη χώρα στο πόδι.

Δεν έχει στοιχεία ύβρεως όλο αυτό;

Και αν ζητούμενο είναι η κάθαρση, πώς μπορεί αυτή να επέλθει; Θέλουν όλοι αυτοί οι ενορχηστρωτές της αναστάτωσης να γίνει δίκη για τα Τέμπη; Να αποδοθεί τελικά δικαιοσύνη ή όχι; Να καταδικαστούν οι ένοχοι;

Ή έχουν αποφασίσει ότι τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία και το μόνο που μετράει είναι ο σαματάς, η αναστάτωση, η υποδαύλιση παθών και μίσους και η εμπέδωση ενός εμφυλιοπολεμικού μένους που ούτως ή άλλως ευδοκιμεί στη χώρα παλαιόθεν;

Το αν κάτι από όλα αυτά θα μπορούσε να έχει αποτραπεί ή έστω μετριαστεί, είναι συζητήσιμο. Είναι διαπιστωμένο και μετρημένο ότι σε προηγούμενα στάδια η κυβέρνηση υποτίμησε την υπόθεση των Τεμπών και πάντως, σε επίπεδο χειρισμών, τα αντανακλαστικά της ήταν μειωμένα.

Ομως όλα αυτά δεν αλλάζουν σε τίποτε την πραγματικότητα για το τραγικό δυστύχημα. Οι 57 αυτοί άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή συγκρούστηκαν δύο τρένα.

Το τι μπορεί να επιδιώκουν όσοι εξακολουθούν να ποντάρουν πολιτικά σε αυτό το δράμα είναι όμως κάτι που κάποια στιγμή θα πρέπει να συζητηθεί σε διαφορετική βάση, ίσως και χωρίς ανησυχίες για τα προσχήματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News