«Αλλος παράγων μεγέθυνσης των προσδοκιών για τον καινούργιο μεγάλο δημόσιο τομέα είναι η νέα θεολογία για την κλιματική αλλαγή (ή «κρίση» για πολλούς). Δίχως αποδεκτή επιστημονική βάση και με την κινδυνολογία που διαχέεται πως ο πλανήτης κινδυνεύει από την ανθρώπινη δραστηριότητα και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (0,005% των αερίων που εκπέμπονται!!), είμαστε σε μια κατάσταση υστερίας για το περιβάλλον που δήθεν γύρω μας καταρρέει και για το κράτος που οφείλει να παρέμβει στις αγορές και να δαπανήσει για την προστασία του».

Τάδε έφη Ανδρέας Ανδριανόπουλος σε άρθρο του στην εφημερίδα Τα Νέα (12/9/23, σελ. 16).

Το ανωτέρω απόσπασμα προκαλεί θλίψη, γέλιο και απορία. Θλίψη, διότι ένας πολιτικός σκέφτεται και μιλάει σαν υπάλληλος εταιρείας πετρελαίου. Το άρθρο του κ. Ανδριανόπουλου μου θύμισε μια συζήτηση που είχα με τον διευθύνοντα σύμβουλο μιας εταιρείας πετρελαίου πριν από μερικά χρόνια, ο οποίος, αφού μου χτύπησε χαϊδευτικά την πλάτη, μου είπε, για να με καθησυχάσει: «Μην τα πιστεύετε αυτά, κ. καθηγητά, δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή. Και στο κάτω-κάτω, πετρέλαιο θα γίνουμε όλοι κάποια στιγμή». Εκτοτε, κοιμάμαι ήσυχος.

Γέλιο, διότι οι απόψεις του κ. Ανδριανόπουλου περί θεολογίας για την κλιματική αλλαγή και περί δήθεν κατάρρευσης του περιβάλλοντος μόνον ως καλαμπούρι μπορεί να γίνουν κατανοητές. Οι εκτιμήσεις του οικολογικού αποτυπώματος σε σχέση με τη βιο-ικανότητα της Γης οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για να αντέξει η Γη την ανθρώπινη δραστηριότητα του παρόντος θα έπρεπε να είναι σχεδόν  διπλάσια σε μέγεθος.

Απορία, διότι είναι δυνατόν να αγνοεί την επιστημονική δουλειά χιλιάδων επιστημόνων που τεκμηριώνουν τους άμεσους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής για το περιβάλλον και κατ’ επέκταση για τις  συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων; Υπάρχουν χιλιάδες άρθρα και βιβλία με τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών. Κι αν δεν πιστεύει τους επιστήμονες, δεν πιστεύει τα ίδια του τα μάτια; Δεν έχει δει στην τηλεόραση την τρομακτική τήξη των πάγων; Δεν έχει διαβάσει για την υποχρεωτική μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους λόγω των κινδύνων από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας;

Επίσης, η εκτίμηση που δίδει ο κ. Ανδριανόπουλος για το ποσοστό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα είναι αόριστη, αν όχι εσφαλμένη. Σε ποια βάση υπολογίζεται το 0,005%; Σχετικά με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ισχύουν τα εξής: Το 90% των εκπομπών παγκοσμίως προέρχεται από ανθρώπινες δραστηριότητες. Το 5% του διοξειδίου του άνθρακα που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα προέρχεται από ανθρώπινες δραστηριότητες, και το 75% του συνόλου των εκπομπών που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι διοξείδιο του άνθρακα. Το πιο σημαντικό είναι όχι τι εκλύεται κάθε χρόνο, αλλά το σύνολο του διοξειδίου του άνθρακα που μαζεύεται στην ατμόσφαιρα. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να τονιστεί ότι το διοξείδιο του άνθρακα παραμένει στην ατμόσφαιρα για 300-1.000 έτη, ενώ του μεθανίου περίπου 12 έτη.

Η τύχη της ανθρωπότητας δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια των πετρελαιάδων και του μεγάλου κεφαλαίου. Οι άνθρωποι, η μεσαία τάξη και κυρίως οι λαϊκές μάζες πρέπει να αφυπνιστούν και να αναλάβουν δράση. Διότι αυτοί και τα παιδιά τους θα υποφέρουν από την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι πλούσιοι θα συνεχίσουν  να επιδεικνύουν, με προκλητική αυταρέσκεια, τον πλούτο και την ευημερία τους.

Υ.Γ.: Για τα ζητήματα αυτά οι αναγνώστες, φυσικά και ο κ. Ανδριανόπουλος, μπορούν να συμβουλευθούν το βιβλίο των Θ. Λιανού και Αν. Ψειρίδη «Σώζοντας τον Πλανήτη».

• Ο Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News