Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, λέει η γνωστή φράση. Σωστή η βάση της, αλλά οι έρευνες έρχονται να αποδείξουν ότι φέρνουν μια κάποια χαρά με τις ανέσεις που σου προσφέρουν. Στην τελική, ως πλούσιος μπορείς να πηγαίνεις στους καλύτερους ψυχολόγους του κόσμου για να ψάξεις την ευτυχία. Ως φτωχός, σκέφτεσαι το έξοδο της ψυχανάλυσης και λες, καλύτερα ας μείνω δυστυχισμένος.

Ακόμα και η σκέψη του πλούτου σε κάνει να αγαλλιάζεις από γλυκιά ανακούφιση.

Κι έτσι, μια ωραία μέρα, εσύ που δεν παίζεις ποτέ στοιχηματικά παιχνίδια, εσύ που ορκίζεσαι στον ορθολογισμό και δεν μπαίνεις στον πειρασμό των τυχαίων πιθανοτήτων κάποιων τυχερών αριθμών, βρίσκεσαι μ’ ένα Τζόκερ στο χέρι.

«Πόσους αριθμούς βάζω;»

Η ερώτησή σου κάνει τους θαμώνες να χαμογελάσουν. Μοιάζεις τόσο αθώος ανάμεσα τους, κάποιοι από αυτούς ξημεροβραδιάζονται σε πάγκους με νούμερα να χοροπηδούν στο κεφάλι τους πριν σημειωθούν πάνω στις στήλες: «Η γυναίκα μου είπε την εξάδα», «βλέπω το ίδιο νούμερο στον ύπνο μου επί τρεις μέρες», «έχω τον Ερμή στο ζώδιο μου», «προσευχήθηκα», «η ζωή μου το χρωστάει».

Αν μπορούσες να κρυφακούσεις το μυαλό των ανθρώπων την ώρα που στοιχηματίζουν, είναι βέβαιο ότι θα έβλεπες τα έγκατα της ανθρώπινης προσδοκίας στο δελτίο που συμπληρώνουν. Σε μερικά απ’ αυτά διαγράφεται και η στάμπα του εθισμού. Έχουν καταστραφεί σπίτια από τα τυχερά παιχνίδια.

Εγώ, ως πρωτάρα και παντελώς ανίδεη, ζήτησα από τα παιδιά μου να πούνε μερικά νούμερα τα οποία ξέχασα στην πορεία, με αποτέλεσμα να συμπληρώσω ο,τι να ‘ναι. Το είδα σαν παιχνίδι. Αφού έτσι κι αλλιώς παίζω με τις πιθανότητες μπορώ να σκαρφιστώ τον πιο γελοίο συνδυασμό: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε και έξι. Μπορείς να κερδίσεις με μια μέτρηση πρώτης δημοτικού; Όλα πιθανά είναι στον κόσμο της τυχαιότητας.

Ετσι, η κουφή εξάδα μου έπεσε στον ντορβά όλων των υπολοίπων για να διεκδικήσει το τζακπότ που έχει κάνει το καλοκαίρι του Έλληνα να χορεύει γύρω από τον χορό των φανταστικών χρημάτων.

Φυσικά, όλοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους τι θα κάνουν με τα λεφτά, αν τα κέρδιζαν. Οι εννιά στους δέκα δηλώνουν ταπεινά ότι δεν θα άλλαζαν δραματικά τα πράγματα στη ζωή τους. Δεν θα έπαιρναν δηλαδή μια Πόρσε και βίλες με πισίνα, δεν θα έμπαιναν στο πιο ακριβό μαγαζί της Βουκουρεστίου να νιώσουν σαν το ζεύγος Τζεφ Μπέζος-ΛόρενΣάντσεζ μια τυχαία μέρα, θα κάλυπταν απλώς χρέη και υποχρεώσεις, θα έκαναν κανένα ταξιδάκι και θα ζούσαν λίγο πιο άνετα, κρατώντας χαμηλό προφίλ για να μην καταλάβει ο περίγυρος ότι εδώ το ζεστό χρήμα ξαφνικά φυσάει.
Αν ακούσουν τις κουβέντες μας ειδικοί επί των οικονομικών θα γελάσουν δυνατά. Η ιστορία έχει δείξει ότι τα ξαφνικά λεφτά όμορφα χάνονται, πριν το καταλάβεις. Γιατί το σχέδιο μιας συντηρητικής διαχείρισης καταπλακώνεται από τους πειρασμούς και γιατί οι περισσότεροι που πιάνουν κέρδη στα χέρια τους εν μια νυκτίκάνουν λάθος χειρισμούς. Πολλοί έχουν χρεωκοπήσει κιόλας, δηλαδή βρέθηκαν με πιο λίγα απ’ όσα είχαν πριν.

Αλλά είναι χαριτωμένα αφελές ότι όλοι δηλώνουμε μαέστροι της οικονομικής διαχείρισης. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα διαφέρουμε από τον κανόνα και θα γίνουμε παράδειγμα πλουσίων προς μίμηση. Στη σφαίρα της φαντασίας μας, αν ένα τζακπ;oτ 25 εκατ. ευρώ βρεθεί στο λογαριασμό μας, θα περάσει απαρατήρητο από τους γύρω και δεν θα το κάνει φύλλο και φτερό η απληστία και μεγαλομανία μας.

Κανείς δεν το κερδίζει μέχρι στιγμής και είναι σαν να μας τρολάρει η ζωή η ίδια, φουσκώνοντας τις φαντασιώσεις μας μαζί με το ποσό, από κλήρωση σε κλήρωση. Κι εμείς, οι ταλαίπωροι μιας σφιχτής οικονομικά καθημερινότητας, κάνουμε όνειρα θερινής νυχτός, ξαπλωμένοι σε ξαπλώστρες που πληρώνουμε με λεφτά που μαζεύαμε έναν χρόνο, μετρώντας πόσα ξοδέψαμε τις πέντε και δέκα μέρες διακοπών που καταφέραμε να κάνουμε πριν επιστρέψουμε στη μίζερη γκαρσονιέρα μας.

Κλείνουμε τα μάτια και φανταζόμαστε πώς θα το ανακοινώναμε στους δικούς μας, μοιράζουμε χιλιάρικα στους κολλητούς μας και ξοδεύουμε με μέτρο τα εκατομμύρια στο κεφάλι μας, σε επιθυμίες που έχουμε τώρα που μετράμε το ευρώ και που είναι βέβαιο ότι θα χαθούν αν τα δέκα ευρώ γίνονταν δέκα εκατομμύρια.

Ας το κερδίσει επιτέλους κάποιος αυτό το τζακπότ γιατί ένας ολόκληρος λαός ζει με την ονείρωξη του ξαφνικού πλούτου, το μισό καλοκαίρι. Και οι ανίδεοι σαν κι εμένα γίνονται ρεζίλι στους μυημένους, ρωτώντας πόσα νούμερα συμπληρώνεις σε κάθε στήλη.

«Μαμά, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε», μου είπε ο εντεκάχρονος καθώς έβγαινα με το δελτίο στο χέρι. Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, λένε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News