Η «υπόθεση Γεωργούλη» –εφόσον κάποιος θέλει να την χαρακτηρίζει τόσο εξωραϊστικά– δεν προκάλεσε έκπληξη ως προς ένα σημείο: Εδωσε το έναυσμα για νέες, κατόπιν εορτής διαπιστώσεις, προβληματισμούς και προτάσεις.

Δεν εκπλήσσουν επίσης οι άτσαλες απόπειρες συμψηφισμών και αφορμών για τα γνωστά «κοίτα ποιος μιλάει», ή μάλλον κοίτα ποιος μιλούσε (για τον Λιγνάδη, τον άλλον τύπο στον Κολωνό κ.λπ).

Αυτό που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι ότι βρέθηκε με αυτήν την αφορμή η «λύση» για το πρόβλημα. Και αυτή θα είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές και η επιστροφή στην «ασφάλεια» της λίστας.

Τι ακριβώς χρειαζόταν για να γίνει αυτή η διαπίστωση; Αν το δει κανείς στην ορθή του διάσταση, αυτό που έγινε ήταν η αποκάλυψη των διαθέσεων του εκλογικού σώματος της χώρας. Στις ευρωεκλογές, όπως και στις εθνικές εκλογές, οι επιλογές εδώ και καιρό δεν ήταν αξιολογικές και δεν είχαν πολιτικά κριτήρια. Τα (πολλά) τελευταία χρόνια οι προτιμήσεις των πολιτών καθορίζονται εν πολλοίς από επιφανειακά και αντιδραστικά στοιχεία.

Και αυτό δεν είναι τυχαίο, είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας πολιτικής υποβάθμισης, ευκολίας και ρηχότητας στις αποφάσεις και, σε τελική ανάλυση, εναρμόνισης της πολιτικής με την κοινωνική συνθήκη της παρακμής.

Αλλωστε, οι διασημότητες διαχρονικά εμπλέκονταν κάποια στιγμή στην πολιτική. Μόνο που σε άλλες εποχές οι διασημότητες αυτές ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, η Μελίνα Μερκούρη, η Αννα Συνοδινού ή ακόμα και ο Δημήτρης Χορν (αν και όχι από θέση βουλευτή), τόσοι άλλοι και τόσες άλλες. Ασχέτως των πολιτικών προσόντων και επιδόσεων όλων αυτών των προσωπικοτήτων, η σύγκριση με τα σημερινά «σελέμπριτι» της πολιτικής είναι ισοπεδωτική και ενδεικτική για το τι έχει συμβεί στη χώρα.

Το ζήτημα της εκλογής των ευρωβουλευτών προφανώς και θα συζητείται τις επόμενες εβδομάδες και έπειτα από τις εκλογές, καθώς την όποια απόφαση για αλλαγή και επιστροφή στη λίστα θα λάβει η επόμενη Βουλή. Ωστόσο, θα πρόκειται κατά μείζονα λόγω για μία ακόμη προσχηματική συζήτηση.

Και το ερώτημα που είτε δεν θα τεθεί, είτε θα μείνει αναπάντητο, είτε θα φανερώσει τη γενική υποκρισία, θα είναι άλλο και απλό: Γιατί να υπάρχει λίστα μόνο στις ευρωεκλογές και όχι στις εθνικές; Μάλλον καταλαβαίνουμε όλοι ποιος είναι ο λόγος. Οπότε, ο δρόμος μας είναι ακόμη μακρύς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News