Ποια τρόικα; Αυτή ήταν η αντίδραση των Συριζαίων αν τολμούσες το 2015 να πεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας, που έλεγε «όχι» στην τρόικα των δανειστών, δέχθηκε τελικά να διαπραγματευτεί μαζί της. Βρισκόμασταν στα πρώτα βήματα της Πρώτης Φοράς Αριστερά, το Σύνταγμα γέμιζε με διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης (γεγονός πρωτοφανές) και έβλεπες στην τηλεόραση γείτονές σου,  που έχτισαν –με μαύρα– μια μεζονετούλα στον Χολαργό, να κρατάνε πλακάτ με το πρόσωπο της Μέρκελ και επάνω τη λέξη «RAUS» φαρδιά πλατιά.

Ο κ. Τσίπρας είχε εκλεγεί, ο λαός περίμενε το «go back μαντάμ Μέρκελ» και ακόμη περισσότερο «go back κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλαντούρας και της τρόικας» και ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήθελε να κυβερνήσει. Είχαν συμβεί όμως δύο πράγματα: Πρώτον, ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε «διώξει» την τρόικα σε εκείνη τη φαντασμαγορική συνέντευξη με τον Γερούν Ντάιζελμπλουμ και, δεύτερον, στο Μαξίμου αντιλήφθηκαν ότι θα έπρεπε να τη φωνάξουν πίσω.

Κάπου εκεί, με την έφεση που τον διακρίνει στη δημιουργική ασάφεια, ο κ. Βαρουφάκης έδωσε τη λύση. Βάφτισαν το κρέας ψάρι, δηλαδή την τρόικα «Θεσμούς», και δια της αυθυποβολής μπόρεσαν να διαπραγματευτούν μαζί της με ήσυχη τη συνείδησή τους ότι… τηρούσαν όσα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά. Μάλιστα φρόντιζαν να τη συναντούν σε ξενοδοχείο —εδώ μπορείς να διαβάσεις και κάποια φροϋδικά, αλλά για χάρη της συζήτησης ας το αφήσουμε.

Fast forward οκτώ χρόνια μετά και στις πιθανότητες που έχει ο κ. Τσίπρας να ξαναγίνει Πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τη στήλη του Γιώργου Παπαχρήστου στα «Νέα» (12/4), μετά τη συνέντευξή του τη Μ. Τρίτη στο δελτίο του Star και στη Μάρα Ζαχαρέα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε μια συνομιλία με στελέχη του καναλιού. Εκεί φέρεται να παρουσίασε το παρακάτω σκεπτικό: «Στις εκλογές του 2019, και οι τρεις μαζί (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25) πήραμε 44%. Ε, έπειτα από τέσσερα χρόνια και τη φθορά που γνωρίζει η κυβέρνηση δεν θα έχουμε πάρει δυο-τρεις μονάδες για να φτάσουμε το 46%-47%;».

Σε αντίστοιχο κλίμα κινούνται σε ιδιωτικές συνομιλίες ορισμένα στελέχη του κόμματος που αθροίζουν τα ποσοστά των τριών κομμάτων στην κάλπη της απλής αναλογικής. Δημοσίως, ο Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας στο Action 24 στα μέσα Φεβρουαρίου είχε αναφέρει την προσωπική του άποψη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται με τροχιά πρωτιάς, νίκης, πρώτης δύναμης, και αυτό θεωρώ ότι είναι καταλυτικό για να πάμε στην κυβέρνηση συνεργασίας στις πρώτες εκλογές. Εαν, ο μη γένοιτο, δεν γίνει αυτό, θεωρώ ότι αν το επιτρέπουν τα νούμερα θα πρέπει να αποπειραθεί… Είμαι απόλυτος και θεωρώ ότι αυτή είναι μια κυβέρνηση νίκης». 

Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας έχει διαψεύσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, μια και δύο και τρεις φορές, το σενάριο της «κυβέρνησης των ηττημένων», δηλαδή να είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜέΡΑ25 να συγκυβερνήσουν αν συγκεντρώνουν μαζί 151 βουλευτές. Εχει τονίσει, μάλιστα, ότι δεν το δέχεται και για «λόγους ηθικούς».

Εδώ θέλει κάποια προσοχή. Ο κ. Τσίπρας λέει «όχι» σε «κυβέρνηση ηττημένων», δεν έχει πει ποτέ «όχι» σε «κυβέρνηση νίκης» με βάση τον ορισμό του κ. Σκουρλέτη. Η κατά Σκουρλέτη «κυβέρνηση νίκης» είναι βέβαια μια «κυβέρνηση ηττημένων» με τον ΣΥΡΙΖΑ («ο μη γένοιτο») δεύτερο κόμμα, αλλά ιδωμένη από μια διαφορετική και πιο αισιόδοξη οπτική γωνία. Και κυρίως, με άλλο όνομα. «Κυβέρνηση νίκης» δεν έχει απορρίψει ποτέ ο κ. Τσίπρας. Αλλωστε, και πριν το 2015 δεν είχε απορρίψει ποτέ τους «Θεσμούς», την τρόικα είχε απορρίψει.

Επιπλέον, πέραν του γεγονότος ότι δεν θα βρει κανείς καμία ομιλία, συνέντευξη ή δήλωση του κ. Τσίπρα που να απορρίπτει «κυβέρνηση νίκης», δεν θα βρει και καμία αρνητική αναφορά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στη λεγόμενη «κυβέρνηση ανοχής». Πρόκειται για την κυβέρνηση που διεκδικεί ψήφο εμπιστοσύνης, όχι με 151 ψήφους, αλλά με την πλειοψηφία των παρόντων, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 120 βουλευτές. Στην περίπτωσή μας, για να σχηματιστεί κυβέρνηση ανοχής από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απέχουν ένα ή και παραπάνω κόμματα από την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Ακόμα και στο μάλλον απίθανο αυτό σενάριο, θα πρόκειται για μια «κυβέρνηση ηττημένων» με άλλο όνομα.

Με τα λόγια του κ. Τσίπρα στη συνέντευξή του στο Star: «Υπάρχει η εκδοχή της συμμετοχής σε ένα κυβερνητικό σχήμα και υπάρχει η εκδοχή της ανοχής, στήριξης μιας κυβέρνησης, προκειμένου να γίνει πράξη η πολιτική αλλαγή και να μην πάμε σε δεύτερες και τρίτες εκλογές».

Επομένως, αυτό που ο κ. Μητσοτάκης ονομάζει «τερατογένεση» και ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει ως «κυβέρνηση ηττημένων», αλλά μοιάζει να συζητά με άλλα ονόματα όπως «κυβέρνηση ανοχής» ή «κυβέρνηση νικητών», είναι ένα σενάριο υπαρκτό. Αλλά ταυτόχρονα τόσο ακραίο (πώς προκύπτει ότι οι άλλοι θα συμφωνήσουν;), τραβηγμένο και κόντρα σε κάθε σεβασμό της λαϊκής βούλησης αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, που μοιάζει να απορρέει μόνο από μια διάθεση βεντέτας προς τον κ. Μητσοτάκη επειδή τόλμησε να ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία το 2019.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News