Εχουν γραφτεί πάρα πολλά για την πρόταση του κ. Ανδρουλάκη: το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν θα υποστηρίξει για πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη ούτε τον κ. Τσίπρα σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας. Θα προτείνει ένα άλλο πολιτικό πρόσωπο και η συνεργασία θα γίνει με βάση το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ο κύριος λόγος της μη υποστήριξης των δύο αρχηγών για την πρωθυπουργία οφείλεται, κατά την άποψη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο γεγονός ότι θεωρούνται αποτυχημένοι, επειδή θα λάβουν στις εκλογές που έρχονται ποσοστό ψήφων μικρότερο από το ποσοστό που έλαβαν τα κόμματά τους στις εκλογές του 2019. Δηλαδή, θα τους έχει αποδοκιμάσει ο ελληνικός λαός.

Επειδή το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θεωρείται σοβαρό κόμμα, συνεπάγεται ότι ο κ Ανδρουλάκης έχει ήδη επιλέξει από τώρα το πολιτικό πρόσωπο που θα προτείνει για πρωθυπουργό, όταν θα λάβει την τρίτη εντολή στις πρώτες εκλογές. Δεν είναι σοβαρό να ψάχνει την τελευταία στιγμή.  Το αν θα το ανακοινώσει ή όχι είναι δικό του πρόβλημα. Θεωρείται, επίσης, πολιτική απρέπεια να προτείνει πρώτος ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης ενεργό πολιτικό πρόσωπο από το κόμμα που θα έχει πρωτεύσει στις εκλογές. Το πολιτικό πρόσωπο, όμως, που θα επιλέξει, θα πρέπει να συγκεντρώνει κάποιες ιδιότητες που ήδη έχουν τεθεί από τις τοποθετήσεις του αρχηγού και στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ:

♦ Η λύση που προτείνει θα είναι μακροχρόνια και όχι ευκαιριακή, ώστε να  μην οδηγηθούμε σε νέες εκλογές σύντομα. Θα υπηρετεί την κυβερνητική σταθερότητα, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.

♦ Ο υποψήφιος πρωθυπουργός δεν θα πρέπει να είναι πολιτικά αποτυχημένος, δηλαδή δεν θα πρέπει να έχει αποδοκιμαστεί από τον ελληνικό λαό σε εκλογές, ούτε να έχει ποτέ καταψηφιστεί.

♦ Θα πρέπει να έχει μακρά και επιτυχημένη καριέρα σε υπουργικές ή πρωθυπουργικές θέσεις. Με μετρήσιμα επιτεύγματα που προώθησαν αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται όχι μόνο από τους Πασόκους, αλλά και από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

♦ Θα πρέπει αναμφισβήτητα να διαθέτει ηγετικά προσόντα, ώστε να ανταπεξέλθει με επιτυχία στα δύσκολα καθήκοντα του πρωθυπουργού (θα επανέλθω).

♦ Θα πρέπει να έχει επιδείξει συμπεριφορές και πρακτικές που ενδυναμώνουν τις συνεργασίες, ενθαρρύνουν τον διάλογο, επιδιώκει τις συναινέσεις και όχι τις συγκρούσεις, και δεν έχει αλαζονικές συμπεριφορές.

Η απορία είναι, εάν έχει βρει ένα τέτοιο άτομο ο κ. Ανδρουλάκης (και όταν ο ίδιος, όπως φαίνεται, δεν αισθάνεται έτοιμος για τον ρόλο του πρωθυπουργού) δεν θα πρέπει να τον τοποθετήσει επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ώστε να διεκδικήσει μεγαλύτερο ποσοστό  ψήφων στις εκλογές και ταυτόχρονα να πετύχει και τη νομιμοποίηση του;

Ας εξετάσουμε όμως την πρόταση από τη λειτουργική της σκοπιά.  Γνωρίζουμε ότι όσες φορές οδηγηθήκαμε σε τέτοιες λύσεις, οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν είχαν βραχυχρόνιο ορίζοντα, ήταν δυσλειτουργικές, δεν πέτυχαν στο κυβερνητικό έργο, διότι δεν υπήρχε κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν υπήρξε κυβερνητική σταθερότητα και προοπτική.

Στη σημερινή συγκυρία θα υπάρξει ένας πρωθυπουργός-καλαμιά στον κάμπο. Δίχως κομματική υποστήριξη – ακόμη και από μέρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Οι υπουργοί του –που δεν θα είναι και λίγοι– δεν θα έχουν καμία υποχρέωση απέναντί του. Δεν θα έχουν τον “φόβο” ότι τους παρακολουθεί και τους αξιολογεί ο πρωθυπουργός, αλλά θα είναι υπόλογοι στον αρχηγό του κόμματός τους. Πώς θα διοικήσει;

Ενας ηγέτης χαρακτηρίζεται –και είναι ηγέτης– όταν έχει ακολούθους. Ο πρωθυπουργός τι θα έχει; Πόσο σεβασμό θα απολαμβάνει από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας; Και γιατί να απολαμβάνει σεβασμού; Ξένος είναι, περαστικός είναι. Πώς θα διοικηθεί η χώρα; Πώς θα λαμβάνει γρήγορες και, πολλές φορές, επώδυνες αποφάσεις; Πώς θα προχωρήσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Τελικά, πού θα λογοδοτήσει ο πρωθυπουργός; Στον ελληνικό λαό; Πώς;

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ισχυρίζεται ότι θα εφαρμοστεί το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Ποιο πρόγραμμα; Αυτό που υπάρχει είναι μια έκθεση ιδεών, ευχών και ονείρων. Είναι περιγραφή της κατάστασης και ανάλυση του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν στόχοι, δεν υπάρχουν οι στρατηγικές –και το χρονοδιάγραμμα– που θα οδηγούν στην επίτευξη των στόχων, και πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν οι μετρήσεις που θα δείχνουν αν επιτεύχθηκαν και σε ποιο βαθμό οι στόχοι. Αλλά ακόμη και αν υλοποιηθούν όλες οι ιδέες που αναφέρονται στο «πρόγραμμα», τι θα πετύχουμε; Ποιος είναι ο στόχος; Για παράδειγμα, στο πρόγραμμα για την Υγεία υπάρχουν ένα σωρό ιδέες και επισημάνσεις. Δεν υπάρχει όμως το κυριότερο: Τι θέλουν να πετύχουν, ποιος είναι ο στόχος. Ακόμη και αν υλοποιηθούν όλα όσα υπάρχουν στο πρόγραμμα, τι θα σημαίνει αυτό για την υγεία των πολιτών; Τι θα βελτιωθεί και πόσο;

Η κυβέρνηση, όμως, οφείλει να λειτουργεί με στόχους, χρονοδιαγράμματα και μετρήσιμα αποτελέσματα. Ούτε με ευχές, ούτε με όνειρα.

* Ο Γιώργος Βογιατζής είναι MD, PhD με εξειδίκευση στη διεξαγωγή κλινικών μελετών και στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News