«Μετά από 16 χρόνια ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης». Αυτά φοβάμαι, Αλέξη μου.

«Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη». Σε νιώθω, πουλάκι μου ξενιτεμένο.

«Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν». Take your time, αλλά σου πήρε χρόνια, βρε Αλέξη μου. Και τώρα; Θα πέσεις στην καταραμένη φτώχεια;

«Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση». Ουφ! Ησύχασα.

«Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων»… Αυτά είναι τα ωραία! Ποια ορεινά έδρανα σε είδαν, αγόρι μου; Ούτε αυτά τα καταδέχτηκες. Σ’ έφαγε η ξενιτειά των Χάρβαρντ… Τζιβαέρι μου. (Σας «Γαμ… τα Χάρβαρντ», όπως είχε πηχυαίο τίτλο η Αυγή επί των ημερών σου).

«Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης». Τόση βουτιά στην ανασφάλεια! Ρίσκο με τόση ανεργία. Σκέψου το.

«Οχι για να καθοδηγήσω από πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα την κοινωνία και τις ανάγκες της». Δηλαδή τόσα χρόνια δεν την αφουγκραζόσουν; Βέβαια, είχες και την απομόνωση του συγγραφέα βιβλίου. Τώρα όμως; Να τος, πετιέται! Να μας αφουγκραστεί.

«Σε μια περίοδο που η πατρίδα βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο, οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό. Ζητείται ελπίς». Ελα να με τελειώσεις, μόνο εσύ μπορείς. (Να υποθέσω μόνη μου στεκόμουν μπροστά από κλειστές τράπεζες. Περασμένα ξεχασμένα κι όλα καλά. Καίτη Γαρμπή)

«Μέσα από πράξεις και όχι μόνο με λόγια». Να μοιραστώ, σύντροφε, μαζί σου μια αγωνία; Τις πράξεις έχω τραύμα.

«Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα. Δεν θα είμαστε αντίπαλοι». Να έχεις υπομονή και αν είσαι καλό παιδί, μπορεί να σε φωνάξει ο Αλέξης ξανά στο πλευρό του.

«Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες». Πώς τα λέει ο άτιμος! Εχει και ρομαντισμό μέσα του. Βρε παλικάρι μου, δεν ψάχνουμε γκόμενο. Πρωθυπουργό, υποτίθεται, ψάχνουμε γιατί ολοσχερώς και ολούθε καταστρεφόμαστε.

«Κυρίως όμως θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά». Για να την… περισφίξει ο Αλέξης περισσότερο, καθώς έχει και το knowhow.

«Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή»… Ηρθε και έσκασε ο χριστιανός!

«Tότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε». Σας τα έλεγα. Εκανε μαύρο κουράγιο. Μα ως πότε; Ερχεται, έρχεται! Ξανά. Ξενοιάστε! Με φόρα.

«Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας». Φέξε μου και γλίστρησα.

«Αυτό αξίζει κάθε κόπο και κάθε αγώνα». Βούρκωσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News