Ας υποθέσουμε ότι αφού τελείωσαν το φαγητό ήπιαν ένα Underberg και το κέφι συνεχίστηκε. Ο Στουρνάρας τους είπε ότι αφού η ζωή του γεμίζει το ποτήρι εκείνος δεν θα το αφήσει στο τραπέζι και, ναι, θέλει να γίνει και πρωθυπουργός. Και μάλιστα με την Κεντροαριστερά. Ενα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα θα συμπτυχθεί πίσω από την πλάτη του Γιάννη Στουρνάρα. Και θα κερδίσει εκλογές. Θα φέρεις τον Μέσι στον Πανιώνιο και θα πάρεις πρωτάθλημα.

Οχι πώς ο Στουρνάρας είναι το αντίστοιχο του Μέσι, προς Θεού. Ομως στην κουβέντα μας δεν έχει σημασία το πρόσωπο, αλλά η ομάδα. Μπορεί η Κεντροαριστερά να πάρει πρωτάθλημα; Μόνο της Β΄ Εθνικής που, δυστυχώς, δεν υπάρχει αντίστοιχο στην πολιτική. Για να κερδίσεις εκλογές στην Ελλάδα πρέπει είτε να είσαι στην αξιωματική αντιπολίτευση και να πιάσεις το φρούτο που πέφτει, είτε, αν κάνεις νέα είσοδο, να έχεις έντονο το στοιχείο του ριζοσπαστισμού. Το θεωρητικό σχήμα της Κεντροαριστέρας στην πατρίδα μας θα είναι παλιό που προσπαθεί να δείξει καινούργιο. Αν θέλετε θα είναι καινούργιο, που θα θυμίζει κάτι από το παλιό. Και μέσα του δεν έχει τίποτα ριζοσπαστικό. Αντιπροσωπεύει, λέει, το μέτωπο της λογικής. Μικρό ακροατήριο. Και ο Κυριάκος λογική πουλάει στο εκλογικό σώμα, έχοντας παράλληλα την άλλη θέση στο δίπολο.

Αν αρχίσει να αποκαθίσταται η κανονικότητα στη χώρα, τότε οι οιωνοί είναι άριστοι για την αναβίωση του δικομματισμού. Η Κεντροαριστερά δεν έχει και πολλές ελπίδες

Εχει ελπίδες εξουσίας η Κεντροαριστέρα; Θα μου πείτε, εδώ κέρδισε εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και πήρε πρωτάθλημα η Λέστερ, γιατί να μην γράψει σκορ και η Κεντροαριστερά; Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη μοίρα του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως ο Τσίπρας προλάβει και ντυθεί σοσιαλδημοκράτης, το πράγμα αλλάζει. Είναι κάτι ακόμα. Αν αρχίσει να αποκαθίσταται η κανονικότητα στη χώρα, τότε οι οιωνοί είναι άριστοι για την αναβίωση του δικομματισμού.

Υπάρχει κάτι με πραγματικό ενδιαφέρον στην ιστορία του δείπνου της Κεντροαριστεράς; Πώς δεν υπάρχει. Είναι η αίσθηση της ίντριγκας που κάνει τον απλό πολίτη να διερωτάται: μπορεί στο τέλος ενός δείπνου, μαζί με το επιδόρπιο, να βγει και ένας Πρωθυπουργός; Προφανώς ναι, αλλά, αν παίζαμε «Φιδάκι» θα σας έλεγα να επιστρέψετε εκεί που ήμασταν πριν: είναι άλλο να κάνεις αυτήν την κουβέντα ως στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος με ετοιμοθάνατο ηγέτη και άλλο να φτιάχνεις σχήματα με ψίχουλα σε άλλο τραπέζι από εκείνο που τρώει η εξουσία.

Τώρα κάποιος είναι έτοιμος να πει ότι ναι, αλλά αν θέλουν τα μεγάλα συμφέροντα όλα γίνονται, η κοινή γνώμη χειραγωγείται και πάει λέγοντας. Οχι πια. Η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πως η δυναμική των κοινωνικών ρευμάτων είναι και ανεξέλεγκτη και συχνά μη προβλέψιμη. Ενα ολόκληρο σύστημα την πάτησε επειδή διάβαζε τις εξελίξεις χωρίς τα γυαλιά της πρεσβυωπίας. Για αυτό και ο Στουρνάρας σοφά πράττει όταν σπεύδει να δηλώσει ότι τον ενδιαφέρει μόνο η δουλειά του. Αλλωστε από όλους τους συνδαιτυμόνες, μόνο ο Στουρνάρας δεν είναι πολιτικά «απελπισμένος». Θα κάτσει στην περίοπτη θέση του, θα παρακολουθεί τους άλλους να ρίχνουν ζαριές στην πολιτική Μονόπολη και εκείνος θα κάνει τον τραπεζίτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News