Αμείλικτο πράγμα η πολιτική. Δεν χαρίζει τίποτα ούτε δείχνει τη παραμικρή επιείκεια. Εκεί που είσαι καβάλα στ’ άλογο και πορεύεσαι αγέρωχα, μια απροσεξία ή μια στιγμιαία υποτίμηση για ό,τι γίνεται γύρω σε ρίχνει κάτω και είναι πολύ δύσκολο να ξακασηκωθείς. Απότομα τότε συνειδητοποιείς το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεσαι και αναζητάς αμήχανα  ασφαλή  οδό διαφυγής. Μέχρι να δεις τι θα κάνεις προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι προφανές ότι βρίσκονται  στο σημείο μηδέν . Από τη μια η γενικευμένη κοινωνική αναταραχή να μην υποχωρεί  και αντιθέτως να οξύνεται, εξ αιτίας της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής, του ύφους και της οίησης κυβερνητικών παραγόντων (βλέπε δηλώσεις Κατρούγκαλου και ανακοινώσεις ΣΥΡΙΖΑ για τις δυναμικές κινητοποιήσεις), και από την άλλη οι πιεστικές απαιτήσεις των δανειστών να μη μειώνονται επ ουδενί, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένοι πολιτικά ψάχνουν το ελάχιστο περιθώριο για να ξεφύγουν από τη δυσμενή θέση που έχουν περιέλθει.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στη δύσκολη φάση που διέρχεται δεν έχει ούτε κοινωνικούς συμμάχους ούτε στηρίγματα στην αντιπολίτευση. Εχοντας καταφέρει να «ενώσει» τους αγρότες με τις γραβάτες, τα αναζητά μα δεν τα βρίσκει.

Η γραμμή άμυνας πολλών υπουργών ότι «οι πολίτες γνώριζαν την συμφωνία κι όμως στις εκλογές του Σεπτεμβρίου έδωσαν και πάλι την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ» φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποκλιμακώσει τις κοινωνικές  αντιδράσεις.

Ακόμη και η γραμμή ότι «οι κινητοποιήσεις ενισχύουν την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης», εξαγριώνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αφού φαίνεται σαν το κυβερνών κόμμα να θέλει να καπελώσει τις κινητοποιήσεις την ίδια ώρα που με την πολιτική που ακολουθεί βγάζει τον κόσμο στους δρόμους.

Ο κ. Τσίπρας για να εκτονώσει την κοινωνική ένταση, αποσύρει την πρόταση για το Ασφαλιστικό, προχωράει σε ανασχηματισμό αλλάζοντας τον Γιώργο Κατρούγκαλο και ξεκινάει από την αρχή διάλογο με τα κόμματα και τους φορείς

Επιπλέον ο τακτικισμός να αφεθούν τα πράγματα να τρέξουν, ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό, είναι ανεδαφικός αφού όλοι πια βρίσκονται απέναντι. Ως εκ τούτου ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του. Αν μπορέσει…

Τρεις είναι οι βασικές κατευθύνσεις στις οποίες μπορεί να κινηθεί.  Η πρώτη επιλογή είναι να συνεχίσει ανυποχώρητα το στιλ διακυβέρνησης που ακολουθεί εφαρμόζοντας τα μέτρα χωρίς να ενδιαφέρεται για τις αντιδράσεις. Να ρισκάρει να ψηφίσει στη Βουλή τόσο το Ασφαλιστικό όσο και το Φορολογικό και τα υπόλοιπα δυσμενή μέτρα για τα οποία οι δανειστές είναι αμετάπειστοι. Αν τα περάσει τότε έχει κερδίσει αρκετό χρόνο για να μετριάσει το κόστος. Αν όχι θα πρόκειται για «ηρωική έξοδο» και εκλογές που όλα δείχνουν ότι θα τις χάσει. Η άποψη αυτή έχει αρχίσει δειλά να εκφράζεται στα ενδότερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δεύτερη επιλογή του κ. Τσίπρα είναι να προκύψει – παρά τις αποκηρύξεις του ιδίου και του συνόλου της αντιπολίτευσης – άλλη κυβέρνηση από τη παρούσα Βουλή. Είτε οικουμενικού χαρακτήρα είτε κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των κομμάτων. Η επιλογή αυτή συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες αλλά δεν μπορεί να φύγει από το τραπέζι γιατί σε διαφορετική περίπτωση  ο δρόμος για τις κάλπες είναι ορθάνοιχτος. Και οι εταίροι-δανειστές είναι το τελευταίο που θα ήθελαν, πέραν δε από τις βαθύτερες συνέπειες και την πιθανότητα άτακτης χρεοκοπίας.

Ο τρίτος δρόμος συνιστά ελιγμό και μπορεί να συνοψισθεί στη φράση: «Κάν’ το όπως ο Σημίτης». Δηλαδή όπως έκανε ο πρώην πρωθυπουργός το 2001 με τις αντίστοιχες κοινωνικές αντιδράσεις στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Ο κ. Τσίπρας για να εκτονώσει την κοινωνική ένταση, αποσύρει την πρόταση για το Ασφαλιστικό, προχωράει σε ανασχηματισμό αλλάζοντας τον Γιώργο Κατρούγκαλο και ξεκινάει από την αρχή διάλογο με τα κόμματα και τους φορείς για να διαμορφωθεί ενιαία εθνική πρόταση με τη συμμετοχή όλων. Αυτός ο ελιγμός ωστόσο προϋποθέτει ο Αλέξης Τσίπρας να «το ’χει». Θεωρώ ότι δεν μπορεί να το κάνει. Επίσης χάνεται χρόνος, ένα δίμηνο-τρίμηνο το λιγότερο, και κυρίως θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι εταίροι-δανειστές, μάλλον απίθανο. Ακόμη ανατρέπεται η στρατηγική του Μαξίμου να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση για να αρχίσει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους.

Τι τελικά θα κάνει ο κ. Τσίπρας θα το δούμε σύντομα. Πάντως η μεγάλη ζημιά για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει. Το ματσάκι δεν γυρίζει. Ισως να καθυστερήσει να ολοκληρωθεί. Αν και στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις……

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News