Με αξίωσε ο Δίας, να δω και την «Αυγή» να θριαμβολογεί για το «περισσότερο πράσινο» που θα χαρίσει η αξιοποίηση του Ελληνικού στους Eλληνες. Και αυτόματα, βέβαια, διοχετεύτηκε η «γραμμή πράσινο» δια στόματος Oλγας Γεροβασίλη σε όλα τα στελέχη, που συγχρονισμένα δοξολογούσαν στα ΜΜΕ το «Πράσινο! Πράσινο!» μιας επένδυσης. Ας είναι μωρέ, κι έτσι! Eχω ψυχή και νοιώθω.

Μακριά η ιστορία του πράσινου και της υποσχετικής πάρκου, σε τούτα τα μέρη!

Το πρώτο «Πράσινο» και «Πάρκο του Λαού» που στόχευσε ψηφοφόρους, ήταν αυτό που έταξε ο μακαρίτης Ανδρέας όταν θα έφευγαν «Οι βάσεις του θανάτου». Oπου «βάσεις του θανάτου», για τους νεότερους αναγνώστες, ήταν η περιοχή της αμερικάνικης βάσης στο Ελληνικό. Τότε, βλέπετε, ήταν εχθροί μας οι Αμερικάνοι. Και μάλλον δεν είχαν και διάθεση να μας κάνουν φίλους, γι΄αυτό είχαν το δικό τους «γκέτο» και τους βλέπαμε μόνο σε δικά «τους» μπαρ στην περιοχή της Γλυφάδας, όπου έκαναν φασαρίες, ντίρλα στο μεθύσι και την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν με πηχυαίους τίτλους «Σικάγο έγινε η Αθήνα». Επίσης τους συναντούσαμε στις αμερικάνικες αγορές, ήτοι στα σπίτια τους που ενοικίαζαν, πάλι στην περιοχή του Ελληνικού και που όταν αποχωρούσαν, πουλούσαν, όχι μόνο την οικοσκευή αλλά και το σύμπαν τους όλο. Κι έτσι εμείς, αλαλάζοντας «Ευκαιρία!» (όλα ευκαιρία τα βλέπαμε), ερχόμασταν σε επαφή με τα «τζιν» παντελόνια, με τα ρόλεϊ για μαλλιά που έβραζαν σε κατσαρόλα, με αμερικάνικους δίσκους, με τεράστια ψυγεία αλλά κυρίως με το αξιοθέατο «Αμερικάνος». Ετσι όπως καθόντουσαν ατάραχοι στους καναπέδες και έβλεπαν τηλεόραση πίνοντας Coca Cola (Η Coca Cola κι αν ήταν αξιοθέατο!) ενώ γύρω τους γινόταν χαμός ακαταστασίας και επισκεπτών. Αντε να το καταλάβει αυτό η ελληνίς νοικοκυρά του τότε, που καμάρωνε εβδομαδιαίως «σήμερα είχα γενική καθαριότητα» και εξανάγκαζε τον σύζυγο της να περπατάει με «πατάκια» στο σαλόνι. Να μην τα πολυλογώ, ο Ανδρέας (για μια Ελλάδα νέα) έδιωχνε καθ΄εκάστην τους «Προδότες των λαών Αμερικάνους» για να κάνει τη βάση πάρκο. Και υπήρχε και σχετική μακέτα! Και κάποτε έφυγαν οι Αμερικάνοι. Μεταξύ μας, πάρκο δεν είδαμε. Οχι ότι μας ένοιαξε!

Κι εμφανίστηκε ο Στέφανος Μάνος και ήταν ο πρώτος που μίλησε έντιμα και πρακτικά και είπε ότι είναι τρεις φορές το Σέντραλ Παρκ και αναρωτήθηκε ποιος θα πληρώνει τη συντήρηση αυτού του πάρκου

Το ενδιαφέρον μας πλέον είχε στραφεί στο να κάνουμε πάρκο το Τατόι! Και να μπαινοβγαίνει ο λαός στα Ανάκτορα, που θα αξιοποιούνταν με τη μια, καθώς υπήρχαν μέχρι και σχετικές μακέτες. Αυτός ήταν ο νέος εθνικός καημός. Και μάλιστα υπουργός του τότε, είχε υποσχεθεί στους πολίτες ότι θα μπορούσαν να κάνουν και πικ νικ! Ηταν η εποχή που η ράτσα μας δοκίμαζε ουρά κροκοδείλου και φιλέτο στρουθοκαμήλου με σος από βατόμουρο Μαδαγασκάρης, με λεφτά που έπεφταν από τον ουρανό και τόχε έγνοια να ξεμπερδέψει κάθε σχέση με τη βασιλική οικογένεια, αξιοποιώντας τη δυνατότητα να «κτίσει» ένα σωρό σοσιαλιστικές βασιλικές οικογένειες στη θέση της. Κι έτσι το Τατόι το κατακτήσαμε. Του λαού άλλωστε ήταν! Μεταξύ μας, πάρκο δεν είδαμε και τα κτίρια ρημάζουν. Και για πικ νικ ούτε λόγος. Οχι, ότι μας ένοιαξε!

Το ενδιαφέρον μας είχε πλέον στραφεί στο Ελληνικό. Και θα γινότανε, λέει, όλο πάρκο! Το πάρκο του λαού. Κι εμφανίστηκε ο Στέφανος Μάνος και ήταν ο πρώτος που μίλησε έντιμα και πρακτικά (το είχε ανέκαθεν αυτό το κουσούρι) και είπε ότι είναι τρεις φορές το Σέντραλ Παρκ και αναρωτήθηκε ποιος θα πληρώνει τη συντήρηση αυτού του πάρκου. Αλλά η Αριστερά και ο δικός της λαός φρένιασε! Θα γίνει πάρκο για να το χαίρεται ο λαός και να κάνει τα μπάνια του! Και να κάνει και πικ νικ. Κατά καιρούς βέβαια, έπεσαν και άλλες ιδέες στο τραπέζι, από το να γίνει εκεί η καύση νεκρών μέχρι του να γίνει χώρος για να καίγονται σκουπίδια.

Ωστόσο, το μόνο που δεν θα επέτρεπαν, ο κόσμος να χαλούσε, θα ήταν να σκάσει μύτη επενδυτής! Σε αυτό ήταν κάθετοι! Και το τόλμησε ο Σαμαράς. Και έγινε το έλα να δεις. Και να μην σας τα πολυλογώ. Επί Τσίπρα πλέον προχωρεί η επένδυση. Του πράσινου! (Ετσι θα τη λέμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο). Κι έτσι φτάσαμε στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής», «Προτεραιότητα στο πράσινο».

Ηρθε το πράσινο να μας ενώσει. Αμήν! Και αναμένω πλέον την νέα υπόσχεση πρασίνου. Κατά πού λέτε, αναγνώστες, να υποσχεθούμε το επόμενο πικ νικ; Σκουριές;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News