Ας ξεκινήσουμε με τα γαργαλιστικά, με αυτά που κατακλύζουν το Διαδίκτυο και τα λοιπά μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει άλλη μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα υπό την πίεση των δανειστών.

Στα «αγαπημένα» μια φωτογραφία του με Δημάρχους της περιοχής πίσω από το πανό «Δεν πωλείται» (εδώ). Στα πιο προκλητικά η προσωπική του διαβεβαίωση ότι αυτός «δεν πουλάει» και η παρότρυνσή του «ψηφίστε Σαμαρά» όσοι θέλετε (ήθελαν) να πουληθεί το Ελληνικό. Μόλις το Γενάρη του 2015 (εδώ).

Στα «πλακατζίδικα» οι κεραυνοί της αντιπολιτευόμενης Αυγής (εδώ ένα δείγμα) και οι σημερινοί πανηγυρισμοί για το πράσινο, σε γαλάζιο φόντο (εδώ).

Αυτός είναι ο αριστερός κυνισμός. Ο κ. Τσίπρας τον έχει αναγάγει σε υψηλή πολιτική τέχνη εδώ και ενάμισι χρόνο. Εχει αναλυθεί επαρκέστατα. Τελεία.

Όμως,  τώρα θα μπούμε στα «αλλά»:

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού έκλεισε τον Μάρτιο του 2001.

Ο χώρος δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί αμέσως, αφού χρειαζόταν για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 2004. Οι Αγώνες τελείωσαν τον Αύγουστο του 2004. Δίνουμε και ένα τράτο ακόμα λίγων μηνών.

Από το 2005 έως το 2014 (το 2015 ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα) πέρασαν δέκα γεμάτα χρόνια. Μεσολάβησαν τέσσερις κυβερνήσεις. Του Κώστα Καραμανλή έως το Σεπτέμβριο  2009 (σχεδόν πέντε χρόνια). Του Γιώργου Παπανδρέου έως τον Νοέμβριο του 2011 (σχεδόν δυο χρόνια). Η «υπηρεσιακή» τρόπον τινά του Λουκά Παπαδήμου έως τον Μάιο του 2012 (έξι μήνες). Και η κυβέρνηση Σαμαρά έως τον Δεκέμβριο του 2014 (δυόμισι χρόνια).

Βεβαίως, η σύμβαση για την παραχώρηση του Ελληνικού ετοιμάστηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά (2014) και πάνω σ’ αυτήν στηρίζεται η σημερινή, που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα. Όμως, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τόλμησε να ολοκληρώσει το έργο. Όπως και οι προηγούμενες  κυβερνήσεις, συνολικά επί δέκα χρόνια, φοβούμενες το κράξιμο για «ξεπούλημα». Ετσι, άφησαν αναξιοποίητα έξι χιλιάδες στρέμματα στο καλύτερο σημείο της Αττικής. Αν η αξιοποίηση είχε γίνει πριν από την κρίση (από το 2005 έως το 2009) και τα οφέλη για το κράτος θα ήταν περισσότερα και το έργο θα είχε τελειώσει.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Εκεί που απέτυχε ο ορθολογισμός (υποτίθεται) των κεντροδεξιών κυβερνήσεων έρχεται να πετύχει ο, ελέω δανειστών, αριστεροδεξιός ορθολογισμός της κυβέρνησης Τσίπρα, εμπλουτισμένος με πολύ κυνισμό.

Αυτός ο κυνισμός του κ. Τσίπρα μπορεί άλλους να προκαλεί και άλλους να εξοργίζει, αλλά έχει και κάποια χρησιμότητα. Αλλωστε, όπως έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ, «κυνισμός σημαίνει να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News