Για πέμπτη συνεχή χρονιά, μετά την ένταξή του και πάλι στο ημερολόγιο του WRC, το Ράλλυ Ακρόπολις, ο αγώνας που ξυπνά και πάλι τις μνήμες από τα χρόνια των ιστορικών Ακρόπολης, είναι εδώ.

Σήμερα, στις 17:46, μη διανοηθείτε να ανέβετε κέντρο με το αυτοκίνητό σας, αφού τέτοια ώρα ξεκινά η υπερειδική στο σύμπλεγμα Ζαππείου και Παναθηναϊκού Σταδίου. Μέχρι την Κυριακή, κάποιες 17 ειδικές διαδρομές μήκους 345 αγωνιστικών χιλιομέτρων σε Αττική, Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία (με την ειδική διαδρομή «Σμόκοβο») ο ρυθμός είναι με το γκάζι στο πάτωμα, όπως λέει και το αγωνιστικό κλισέ.

Προφανώς οι παλαιότεροι έχουν ζήσει άλλες εποχές. Ατέλειωτες σε απόσταση με μέχρι και 2.000 χιλιόμετρα και διάρκεια συνεχούς οδήγησης 43 ώρες. Πιο ρομαντικές; Θα μπορούσε να ειπωθεί κι έτσι.

Ηταν τα χρόνια που τα πληρώματα ανεβοκατέβαιναν επί μέρες την Ελλάδα, αδιάκοπα, με περίσσιο ενθουσιασμό, συχνά με αυταπάρνηση και πρωτόλεια αγάπη για το motorsport. Τότε δεν υπήρχε Wi-Fi, δεν υπήρχε live streaming, δεν υπήρχαν reels για να βλέπεις από τον καναπέ σου ό,τι συμβαίνει σε ράχες και ραχούλες. Γινόταν χαμός απ’ άκρη σ’ άκρη, οι συμμετοχές τόσες που δεν ήξερες πού να πρωτοκοιτάξεις, ο κόσμος δεν είχε άλλη επαφή με τα αγωνιστικά τεκταινόμενα από οθόνες και κινητά και οι μεγάλοι οδηγοί του σπορ, ο Βάτανεν, ο Μίκολα, ο Βάλντεργκαρντ και τα άλλα «παιδιά» γίνονταν αφίσες σε εφηβικά δωμάτια. Ηταν οι σύγχρονοι «θεοί» του Ακρόπολις.

Αυτό το συναίσθημα που συνδέει μηχανές, ανθρώπους και Ελλάδα διαπνέει, όπως σωστά περιέγραφε ο σπουδαίος Νίκος Γραμματικόπουλος στα σκαπανικά βίντεο και ταινίες που έφτιαχνε ως πρωτοπόρος του είδους, συνεχίζει να υφίσταται. Ναι, πιο οργανωμένα, πιο μαζεμένα σε έκταση χιλιομέτρων, αλλά με το ίδιο πάθος για ταχύτητα.

Θα βγάλετε περισσότερα συμπεράσματα απ’ όσα προσπαθούν αυτές οι λέξεις να μεταφέρουν αν χαλαλίσετε λιγότερα από δέκα λεπτά της ζωής σας και δείτε το «Επος του Ράλλυ Ακρόπολις».

Το Ράλλυ Ακρόπολις πέρα από τη δίψα για νίκη, τις εργοστασιακές ομάδες και κορυφαίους οδηγούς που ανταγωνίζονται πηγαίνοντας συγκλονιστικά γρήγορα, είναι και μια μορφή βουκολικής έξαρσης. Ο τρόπος που κινούνται αυτά τα αυτοκίνητα πάνω στις σαθρές επιφάνειες, τις πέτρες, τις κροκάλες και τα χασίματα είναι εξωπραγματικός. Σου μένει για πάντα στη μνήμη.

Ναι, πλέον το θρυλικό Group Β έχει πεθάνει προ πολλού, μαζί με τον θάνατο του Χένρι Τοϊβόνεν στην Κορσική, όμως και οι σημερινές προσφέρουν άπλετο θέμα στους πιστούς. Ολους αυτούς δηλαδή που από νωρίς παίρνουν καρέκλες, νερά, σάντουιτς και καρέκλες και σκαρφαλώνουν σε, ασφαλή πάντα, σημεία για να απολαύσουν το θέμα.

Οπως σωστά έχει ειπωθεί, το ράλι είναι το μόνο σπορ που μπορεί να περιμένεις στα βουνά και την ώρα που περνάει το ζητούμενο, το αυτοκίνητο δηλαδή, γυρνάς και στρέφεις το κεφάλι για να μη φας τη σκόνη. Κάποιοι, ωστόσο, προετοιμασμένοι με μάσκες, γυαλιά, μαντίλια στο πρόσωπο και ό,τι μπορεί να σκαρφιστεί ο καθένας, παραμένουν απτόητοι. Οπως και να ’χει, ο ήχος, τα τρελά χιλιόμετρα και η σκληροπυρηνική αίσθηση λίγα μέτρα από σένα, συναρπάζουν. Χαλάλι.

Αν έχετε όρεξη να χαζέψετε αυτοκίνητα και οδηγούς σε φάση ανασυγκρότησης, το EKO Service Park φιλοξενείται για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στην Πανελλήνια Εκθεση Λαμίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News